Πυραυλικό σύστημα S-400

σελίδα αποσαφήνισης εγχειρημάτων Wikimedia

Το S-400 Triumf (ρωσικά: C-400 Триумф, Θρίαμβος · όνομα αναφοράς του ΝΑΤΟ: SA-21 Growler), παλαιότερα γνωστό ως S-300PMU-3,[1] είναι αντιαεροπορικό οπλικό σύστημα που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1990 από το ρωσικό κεντρικό γραφείο σχεδιασμού Almaz ως διάδοχος της οικογενείας S-300. Βρίσκεται σε χρήση από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις από το 2007. Η ανάπτυξη του συστήματος S-400 ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία ανακοίνωσε το σύστημα τον Ιανουάριο του 1993.[2] Στις 12 Φεβρουαρίου 1999, αναφέρθηκαν επιτυχημένες δοκιμές στο Kapustin Yar στο Αστραχάν. Οι S-400 είχαν προγραμματιστεί για ανάπτυξη από τον ρωσικό στρατό το 2001. Ο Δρ Alexander Lemanskiy του Almaz-Antey ήταν ο αρχιμηχανικός του έργου.

Όχημα εκτόξευσης S-400

Η Κίνα ήταν ο πρώτος ξένος αγοραστής που έκανε συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και κυβέρνησης με τη Ρωσία το 2014, ενώ η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία, η Ινδία και η Λευκορωσία απέκτησαν, ή εξέφρασαν ενδιαφέρον, για το σύστημα από τότε.[3]

Το 2017, οι S-400 περιεγράφησαν από τον Economist ως "ένα από τα καλύτερα συστήματα αεράμυνας που κατασκευάζονται αυτήν τη στιγμή".[4]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Bryen, Stephen (17 Οκτωβρίου 2017). «Russia's S-400 Is a Game Changer in the Middle East (and America Should Worry)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2017. 
  2. Land Based Air Defence, Jane's, 2010–2011 .
  3. «Why China wants Russian S-400 missile defence system?». International Insider. 24 Μαρτίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. 
  4. «Turkey and Russia cosy up over missiles». The Economist. 4 May 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 May 2017. https://web.archive.org/web/20170506221010/http://www.economist.com/news/europe/21721665-their-friendship-should-worry-nato-turkey-and-russia-cosy-up-over-missiles. Ανακτήθηκε στις 7 May 2017.