Ράγια (υποδιαίρεση χώρας)
Ο Ράγια ή Ράια είναι όρος που χρησιμοποιείται στη ρουμανική ιστοριογραφία για να αναφερθεί σε πρώην εδάφη των μεσαιωνικών ηγεμονιών της Βλαχίας και της Μολδαβίας που ήταν υπό την άμεση διοίκηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σε αντίθεση με τα πριγκιπάτα, τα οποία διατήρησαν την εσωτερική αυτονομία υπό Οθωμανική επικυριαρχία. Ο όρος προέρχεται από τη λέξη ραγιάχ, ένα γενικό όνομα για τους μη Μουσουλμάνους υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[1] Αν και κατά κύριο λόγο κατοικούνταν από Χριστιανικό πληθυσμό, τα ράγια κυβερνώνταν σύμφωνα με το Οθωμανικό δίκαιο.[2]
Ένα ράια αποτελούνταν από ένα σημαντικό φρούριο και την ενδοχώρα της, η οποία γενικά σχημάτιζε ένα καζά στο Οθωμανικό διοικητικό σύστημα. Στην Βλαχία, το ράια βρίσκεται στη βόρεια όχθη του Δούναβη, γύρω από τα φρούρια των Τούρνου Μαγκουρέλε, Τζιούρτζιου και Βραΐλα, ενώ στη Μολδαβία βρίσκονταν στα ανατολικά σύνορα, γύρω από τα φρούρια Κιλίγια, Ακκερμάν, Μπέντερ και Χοτίν. Τα εδάφη της Βλαχίας επεστράφησαν στη τελευταία το 1829 από τη Συνθήκη της Αδριανουπόλεως.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ρουμανική Ακαδημία. Istoria Românilor: De la universalitatea creştinǎ cǎtre Europa "patriilor". Editura Enciclopedică, 2001. pp. 571-572
- ↑ Lazăr Şeineanu - Dicţionarul limbii române. 1929