Βραΐλα
Συντεταγμένες: 45°16′N 27°59′E / 45.27°N 27.98°E
Η Μπράιλα ή Βραΐλα (ρουμανικά: Brăila προφορά [brəˈila]) είναι πόλη της νοτιοανατολικής Ρουμανίας και λιμάνι στο Δούναβη. Βρίσκεται περίπου 200 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Βουκουρεστίου και μόλις 20 χιλιόμετρα νοτίως του Γκαλάτσι.
| Βραΐλα | |
|---|---|
 | |
 | |
  | |
| Χώρα | Ρουμανία |
| Περιφέρεια | Νοτιοανατολική |
| Επαρχία | Βραΐλας |
| Δήμαρχος | Viorel Marian Dragomir |
| Πληθυσμός | 168.389 |
| Έκταση ( km²) | 43,92 |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 | |
 Πολυμέσα σχετικά με την πόλη | |
| δεδομένα () | |
Είναι πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας και ο πληθυσμός της είναι 180.302[1] (11η πολυπληθέστερη πόλη της Ρουμανίας).
Ιστορία Επεξεργασία
Αρχές Επεξεργασία
Πριν το 14ο αιώνα, στη θέση της σημερινής Βραΐλα υπήρχε ένα μικρό χωριό, κατοικούμενο πιθανόν από ψαράδες και μικρεμπόρους. Το χωριό έπεσε στα χέρια των Μογγόλων κατά την εισβολή τους στην Ευρώπη το 1241 και ήταν υπό τον άμεσο έλεγχο των ηγεμόνων του Άρτζες στα μέσα του 14ου αιώνα.
Ενας οικισμός ονόματι Ντρινάγκο μνημονεύεται σε αρκετούς Καταλανικούς και Ισπανικούς πορτολάνους (του Αντζελίνο ντε Νταλόρτο, 1325/1330 και του Αντζελίνο Ντούλτσερτ, 1339), καθώς και στο Βιβλίο της Γνώσης Ολών των Βασιλείων (ανώνυμο καστιλιάνικο εγχειρίδιο γεωγραφίας και οικοσήμων του 14ου αιώνα). Αυτό μπορεί να ήταν μια λανθασμένη μεταγραφή του Μπριλάγκο, ονόματος που χρησιμοποιήθηκε αργότερα σε ημερολόγια ταξιδιωτών του 15ου αιώνα.
Η Βραΐλα αναφέρεται σε διάφορα ελληνικά χρονικά της εποχής περίπου αυτής ως Προϊλάμπουμ ή Προϊλάβα, προσαρμογή στην Ελληνική γλώσσα του Σλαβικού της ονόματος Μπραίλοφ. Σε Γερμανόγλωσσες πηγές αναφέρεται ως Ueberey. Η προέλευση και η έννοια του ονόματος είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι είναι ένα ανθρωπώνυμο.
Το πρώτο συγκεκριμένο έγγραφο που αναφέρει τη Βραΐλα είναι μια απόφαση παραχώρησης προνομίων από το Βλάντισλαβ Α΄ της Βλαχίας σε Γερμανούς εμπόρους του Μπρασόβ, που απαλλάσσονταν των δασμών όταν ακολουθούσαν το δρόμο από το Μπρασόβ στο Δούναβη μέσω του Μπράιλαν.
Λιμάνι της Βλαχίας Επεξεργασία
Μετά την πτώση της Βιτσίνα (το ακμαιότερο λιμάνι του παραθαλάσσιου Δούναβη) η Βραΐλα αναπτύχθηκε ως το κύριο λιμάνι της Βλαχίας, αποκτώντας το καθεστώς της πόλης γύρω στα 1400.
Το 1396 ο Γιόχαν Σιλτμπέργκερ γράφει ότι η Βραΐλα ήταν ο τόπος όπου αγκυροβολούσαν πλοία, φέρνοντας "εμπορεύματα από αλλόθρησκες χώρες". Ξένοι έμποροι που έφερναν αγαθά αναγκάζονταν να ξεφορτώνουν τα εμπορεύματά τους στη Βραΐλα, όπως μπορεί να γίνει κατανοητό από μία περιγραφή του 1445 του Βάλεραντ ντε Βάβριν. Οθωμανική περιγραφή του 1520 μιλάει για την άφιξη στη Βραΐλα 70-80 πλοίων, που μετέφεραν αγαθά από τη Μικρά Ασία και την Κριμαία. Η πόλη ήταν επίσης σημαντικό κέντρο εμπορίου ψαριών. Πολωνοί έμποροι το αγόρασαν (1408) και αυτό το προσοδοφόρο εμπόριο φορολογήθηκε από τους ηγεμόνες μετά το Βλάντισλαβ Α΄.
Η πόλη είχε αυτονομία. Γνωρίζουμε ελάχιστα για την εθνοτική σύνθεση της πόλης, αλλά φαίνεται ότι ήταν αρκετά ποικίλη, με κατοίκους διαφόρων προελεύσεων. Εγγραφο του 1500 μιλάει για το Mihoci Latinețul, Ραγουζάνο που είχε ζήσει στη Βραΐλα επί πέντε χρόνια και ήταν μέλος της κοινότητας.
Το 1462 ο στόλος του Μωάμεθ Β΄ του Πορθητή από 25 τριήρεις και 150 άλλα πλοία κατέκαψε την πόλη. Η πόλη ενεπλάκη επίσης στη σύγκρουση μεταξύ της Βλαχίας και του πρίγκιπα της Μολδαβίας Στέφανου του Μέγα, καθώς οι Μολδαβοί κατέστρεψαν την πόλη κατά τη διάρκεια της εκστρατείας αντιποίνων εναντίον του πρίγκιπα της Βλαχίας Ράντου του Ομορφου. Μια περιγραφή της Μολδαβικής επίθεσης υπάρχει στο Cronica moldo-germană : "πολύ αίμα χύθηκε και η πόλη κάηκε ολοσχερώς, μην αφήνοντας να ζήσουν ούτε και τα παιδιά των μητέρων και έκοβαν τα στήθη των μητέρων και τους άρπαζαν τα παιδιά".
Η σύγκρουση δεν ήταν μόνο πολιτική, καθώς η πόλη της Βραΐλας ανταγωνιζόταν την πόλη της Μολδαβίας Κίλια. Παρόλαυτα η Βραΐλα ανέκαμψε, γενόμενη γρήγορα η πύλη για αγαθά του Λεβάντε στη Βλαχία. Η πόλη κάηκε πάλι από το Μπογκντάν Γ΄ της Μολδαβίας το 1512.
Οθωμανικό λιμάνι Επεξεργασία
Γύρω στα 1538-1540 (ίσως κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή εναντίον του Πέτρου Ράρες) η πόλη προσαρτήθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και οργανώθηκε σε [[καζάς}καζά]]. Η πόλη αποτελούσε τμήμα του βόρειου αμυντικού δικτύου της Αυτοκρατορίας και οι Οθωμανοί οικοδόμησαν εκεί ένα πέτρινο φρούριο. Από το 1540 μέχρι το 1829 ήταν υπό τον έλεγχο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όταν και παραχωρήθηκε στη Βλαχία με τη Σύμβαση Άκκερμαν. Οι Οθωμανοί την ονόμαζαν Ιμπραήλ ή Ιμπραίλα. Για μια σύντομη περίοδο κυβερνήθηκε από το Μιχαήλ το Γενναίο, πρίγκιπα της Βλαχίας (1595–1596), ενώ και το 1711 πολιορκήθηκε και καταλήφθηκε από στρατό της Βλαχίας και της Ρωσίας κατά την Εκστρατεία του Προύθου.
Νεότερη ιστορία Επεξεργασία
Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Βλαχίας στο Δούναβη μαζί με το Τούρνου Μαγκουρέλε και το Τζιούρτζιου. Η μεγαλύτερη ακμή της πόλης ήταν στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα όταν και ήταν σημαντικό λιμάνι για το μεγαλύτερο μέρος των εμπορευμάτων που εισάγονταν και εξάγονταν στην και από τη Ρουμανία.
Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Βραΐλα καταλήφθηκε στις 28 Aυγούστου 1944 από Σοβιετικά στρατεύματα του 3ου Ουκρανικού Μετώπου στο πλαίσιο της Επιχείρησης Ιάσιου-Κισίνιεφ.
Μετά την Επανάσταση του 1989 η Βραΐλα εισήλθε σε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης.
Δημογραφία Επεξεργασία
Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 η Βραΐλα είχε 180.302 κατοίκους, μειωμένος από το 2002. Το 97% του πληθυσμού αποτελούν οι Ρουμάνοι[2] ενώ υπάρχει και σημαντική ελληνική κοινότητα που αριθμεί 2.000 ομογενείς, τρίτης και τέταρτης γενιάς[3].
Στην πόλη υπήρχε μέχρι το 1946 σημαντική ελληνική κοινότητα. Οι πρώτοι Έλληνες εγκαταστάθηκαν στη Βραΐλα πριν το 1829. Ο πληθυσμός της κοινότητας έφτανε τις 5.000[4]. Το 1836 ιδρύθηκε εκεί ελληνικό προξενείο, που λειτουργούσε ως το 1879. Στην πόλη υπήρχαν επίσης ο ναός του Ευαγγελισμού, χτισμένος με πέτρες φερμένες από την πατρίδα, δημοτικό σχολείο που ιδρύθηκε το 1840 όπως και ιδιωτικά σχολεία.
Στη Βραΐλα γεννήθηκε το 1922 ο συνθέτης και αρχιτέκτονας Ιάννης Ξενάκης όπως και ο λογοτέχνης Ανδρέας Εμπειρίκος (1901) καθώς & ο ηθοποιός Χρήστος Τσαγανέας (1906).
| Ιστορική εξέλιξη πληθυσμού της Βραΐλας | |||||||||||||
| Έτος | Πληθυσμός | %± | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1900 | 58.392 | _ | |||||||||||
| 1912 | 65.053 | 11,4 | |||||||||||
| 1930 | 68.347 | 5,0 | |||||||||||
| 1948 | 95.514 | 39,7 | |||||||||||
| 1956 | 102.500 | 7,3 | |||||||||||
| 1966 | 138.802 | 35,4 | |||||||||||
| 1977 | 194.633 | 40,2 | |||||||||||
| 1992 | 234.110 | 20,2 | |||||||||||
| 2002 | 216.292 | −7,6 | |||||||||||
| 2011 | 168.389 | −22,1 | |||||||||||
Οικονομία Επεξεργασία
Το λιμάνι της Βραΐλας είναι προσβάσιμο σε μικρά και μεσαίου μεγέθους ποταμόπλοια και διαθέτει μεγάλες εγκαταστάσεις και αποθήκες σιτηρών. Είναι, επίσης, ένα σημαντικό βιομηχανικό κέντρο, με μεταλλουργίες, κλωστοϋφαντουργίες, επεξεργασίας τροφίμων, και άλλα εργοστάσια.
Αξιοθέατα Επεξεργασία
Ακτινωτοί δρόμοι από το λιμάνι προς το κέντρο της Βραΐλας διασχίζονται ανά συμμετρικά διαστήματα από ομόκεντρους δρόμους που ακολουθούν το γεωμετρικό σχέδιο των παλαιών οθωμανικών οχυρώσεων.
Το παλιό κέντρο της πόλης έχει πολλά κτίρια του 19ου αιώνα, κάποια από αυτά πλήρως αποκαταστημένα. Τα πιο σημαντικά μνημεία είναι η Ελληνική Εκκλησία, που χτίστηκε το 1865 από την ελληνική κοινότητα, η Εκκλησία Αγίων Αρχαγγέλων (Sfintii Arhangheli), πρώην τζαμί κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας (μέχρι το 1831), η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Sfântul Nicolae), το Θέατρο Μαρία Φιλότι, το Πολιτιστικό Μέγαρο και το Μουσείο Τέχνης του, το Μουσείο Ιστορίας, και ο παλιός Υδατόπυργος, με ένα εστιατόριο και μηχανισμό περιστροφής (360° την ώρα).
Μια άλλη σημαντική τοποθεσία είναι ο Δημοτικός Κήπος, ένα πάρκο που βρίσκεται πάνω από την όχθη του Δούναβη, με θέα του ποταμού και στα Όρη Μάτσιν. Στις αρχές του 2006 ο δήμος χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ανακαίνιση του παλιού κέντρου της πόλης, με στόχο να μετατρέψουν τη Βραΐλα σε ένα σημαντικό τουριστικό προορισμό της νοτιοανατολικής Ρουμανίας (Μουντένια).
Γηγενείς Επεξεργασία
- Άνα Ασλάν (1897 – 1988), γεροντολόγος
- Μπεατρίς Κασλάρου (γ. 1975), κολυμβήτρια
- Αλεξάντρου Κίπτσιου (γ. 1989), ποδοσφαιριστής
- Ανισοάρα Κουσμίρ-Στάντσιου (γ. 1962), άλτρια μήκους
- Χαρίκλεια Νταρκλέ (1860 - 1939), σοπράνο
- Κονσταντίν φον Εκονόμο (1876 - 1931), ψυχίατρος και νευρολόγος Ελληνικής καταγωγής
- Ανδρέας Εμπειρίκος
- Νάε Ιονέσκου (1890 - 1940), φιλόσοφος
- Παναΐτ Ιστράτι
- Γιόζεφ Γιούραν (1904 - 2008), μηχανικός
- Αντιγόνη Κεφαλά (γ. 1935), συγγραφέας Ελληνορουμανικής καταγωγής
- Μανέα Μανέσκου (1916 – 2009), πρωθυπουργός (1974 - 1979)
- Ντιάνα Μοκάνου (γ. 1984), κολυμβήτρια
- Σέργκε Μοσκοβίτσι (1925 - 1914), κοινωνικός ψυχολόγος
- Καμέλια Πότεκ (γ. 1982), κολυμβήτρια
- Νικολάε Ραϊνέα (1933 – 2015), διαιτητής ποδοσφαίρου
- Μιχαήλ Σεμπάστιάν (1907 - 1945), συγγραφέας
- Χρήστος Τσαγανέας
- Ιλάριε Βορόνκα (1903 - 1946)
- Ιάννης Ξενάκης
Αδελφοποιήσεις Επεξεργασία
Φωτογραφίες Επεξεργασία
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ http://www.citypopulation.de/php/romania-braila.php
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ Κοντογεώργης, Δημήτριος (16 Ιουλίου 2008). «Βραΐλα». Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού - Εύξεινος Πόντος. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία