Αρέθουσα Συρίας

Η Αρέθουσα ήταν ελληνιστική πόλη στη Συρία.

Βάσει του ιστορικού Αππιανού ο Σέλευκος ο Νικάτωρ έκτισε την πόλη στις όχθες του ποταμού Ορόντη, 22 χιλιόμετρα βορείως της Εμέσης (Hama). Μητρόπολή της ήταν η Αρέθουσα της Χαλκιδικής (ιωνική αποικία). Μέχρι την πόλη αυτή (ή έως και την Έμεσα) οριοθετείτο η βόρεια Συρία (Σελευκίς) και εκτεινόταν προς νότο η Κοίλη Συρία. Μετά την κατάργηση του σελευκιδικού βασιλείου, η πόλη κυβερνούταν από το φύλαρχο των Εμεσηνών Σαμψικέραμο και στη συνέχεια από τον υιό του Ιάμβλιχο.

Κατά τη βυζαντινή περίοδο η πόλη κατέστη έδρα επισκόπου, όπου μάλιστα διασώζεται λίστα των επισκόπων της (325 - 680 μ.Χ.). Γνωστός επίσκοπός της ήταν ο άγιος Μάρκος Αρέθουσας που επί των χρόνων του Ιουλιανού του Παραβάτη κατέστρεψε ειδωλολατρικό ναό. Ο τελευταίος τον διέταξε να τον ξανακτίσει πράγμα που δεν εισακούστηκε από τον επίσκοπο. Για να αποφύγει την οργή του αυτοκράτορα ο Μάρκος εγκατέλειψε την Αρέθουσα, αλλά επέστρεψε στην πόλη για να προστατεύσει το ποίμνιό του από τα αντίποινα του Ιουλιανού. Τελικά το μαινόμενο παγανιστικό πλήθος της πόλης τον βασάνισε. Στα χρόνια της Α' Σταυροφορίας η Αρέθουσα έγινε έδρα Καθολικού επισκόπου πράγμα που διατηρήθηκε μέχρι προσφάτως. Τα ερείπια της πόλης βρίσκονται στην σημερινή Er-Rastan της κεντρικής Συρίας, της οποίας η ονομασία προέρχεται από εξαραβισμό της αρχαίας ελληνικής.

Πηγές

• Johann Gustav Droysen, «Ιστορία των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου».
• Getzel M. Cohen, «The Hellenistic settlements in Syria, the Red Sea Basin, and North Africa».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Rastan στο Wikimedia Commons