Ροβήρος ο Κατακτητής

Ο Ροβήρος ο Κατακτητής (γαλλικά: Robur-le-Conquérant) είναι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Ιούλιου Βερν, που εκδόθηκε το 1886. Έχει μία συνέχεια, Ο Άρχοντας του Κόσμου (ή Κοσμοκράτωρ), που εκδόθηκε το 1904.

Ροβήρος ο Κατακτητής

Συγγραφέας	Ιούλιος Βερν
Εικονογράφος	Léon Benett
Τίτλος	Robur-le-Conquérant
Γλώσσα	Γαλλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης	1886
Μορφή	Μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας
Σειρά	Εκπληκτικά Ταξίδια #29
Τόπος	Νέα Υόρκη Παρίσι
Πρώτη έκδοση	Πιερ-Ζουλ Ετζέλ
Προηγούμενο	Ματίας Σαντόρφ
Επόμενο	Ο Λαχνός Υπ' αριθ. 9672
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Περίληψη της πλοκής

Η ιστορία αρχίζει με αναφορές απ' όλο τον κόσμο για περίεργα φώτα και ήχους, συμπεριλαμβανομένης και μουσικής από τρομπέτα στη διαπασών, που προέρχονται από τον ουρανό. Τα γεγονότα κορυφώνονται με τη μυστηριώδη εμφάνιση μαύρων σημαιών με χρυσούς ήλιους στην κορυφή ψηλών ιστορικών ορόσημων, όπως το Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη, τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας στην Αίγυπτο και τον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι. Όλα αυτά τα συμβάντα είναι έργο του μυστηριώδους Ροβήρου (το συγκεκριμένο όνομα προέρχεται από τη λατινική ονομασία για την έμμισχο βελανιδιά, quercus robur, που μεταφορικά σημαίνει «δύναμη»), ενός λαμπρού εφευρέτη που διεισδύει σε μία συνάντηση του Ινστιτούτου Ουέλντον στη Φιλαδέλφεια (ΗΠΑ).

Τα μέλη του Ινστιτούτου Ουέλντον έχουν την πεποίθηση, ότι η ανθρωπότητα θα καταφέρει να κυριαρχήσει στους ουρανούς χρησιμοποιώντας μέσα ελαφρύτερα από τον αέρα και ότι μέσα βαρύτερα από τον αέρα, όπως αεροπλάνα και ελικόπτερα, είναι ανέφικτα. Το Ινστιτούτο έχει αναλάβει την κατασκευή ενός γιγαντιαίου πηδαλιουχούμενου με το όνομα Εμπρός και τα μέλη έχουν μία έντονη συζήτηση για το πού θα έπρεπε να τοποθετήσουν την έλικα (μπροστά για να τραβήξει το σκάφος, ή πίσω για να το σπρώξει), όταν εμφανίζεται ο Ροβήρος στη συνεδρίαση και παίρνει την άδεια να μιλήσει. Ο Ροβήρος επιπλήττει τα μέλη και τους βροντοφωνεί κατά πρόσωπο ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται και ότι είναι αφέλεια να πιστεύουν ότι ένα μπαλόνι, όπως είναι το αερόστατο, θα μπορούσε ποτέ να κυριαρχήσει στον αέρα. Και συνεχίζει λέγοντας ότι το μέλλον ανήκει στο αερόπλοιο με μεγάλες και γερές μηχανές, που θα είναι βαρύτερο από τον αέρα και όχι ελαφρύτερο όπως είναι το αερόστατο.

Ξαφνιασμένοι οι επιστήμονες από το θράσος και το αγέρωχο ύφος του επισκέπτη, τον ρωτούν ποιος είναι και όταν τους απαντάει ότι λέγεται Ροβήρος, τον σαρκάζουν αποκαλώντας τον ειρωνικά «κατακτητή». Υπερήφανος ο Ροβήρος τούς λέει ότι είναι πράγματι «κατακτητής» και για το λόγο αυτό αποδέχεται τον χαρακτηρισμό, τον οποίο θα χρησιμοποιεί από τώρα και στο εξής μαζί με το όνομά του: «Ροβήρος ο Κατακτητής». Αγανακτισμένοι οι επιστήμονες και προσβεβλημένοι από την αλαζονεία του επισκέπτη, τον πετάνε έξω από την αίθουσα. Ακριβώς τη στιγμή που επρόκειτο να του επιτεθούν, ο Ροβήρος χάνεται στο πλήθος, αλλά στην πραγματικότητα διασώθηκε μεταφερόμενος από ένα ιπτάμενο σκάφος.

Αργότερα εκείνο το βράδυ δύο από τα μέλη του Ινστιτούτου, ο πρόεδρος και ο γραμματέας, καθώς περπατούσαν στον δρόμο σχολιάζοντας τον απρόοπτο επισκέπτη και τα λόγια του, ξεμάκρυναν χωρίς να το καταλάβουν μέσα στο μεγάλο πάρκο. Τους δύο επιστήμονες, τον Μπάρμπα-Συνετό και τον Φιλ Έβανς, δεν τους ακολουθούσε μόνο ο υπηρέτης του προέδρου Φρυκολίνος, αλλά και 6 ύποπτες σκιές. Οι σκιές αυτές, που αποδείχτηκαν πολύ χειροδύναμες, άρπαξαν μέσα σε δευτερόλεπτα και τους τρεις, τους έκλεισαν τα μάτια και τους μετέφεραν κάπου. Όταν αργότερα οι τρεις αιχμάλωτοι μπόρεσαν να ελευθερώσουν τα μάτια τους, είδαν πως ήταν φυλακισμένοι σε κάποιο θάλαμο. Όταν ξημέρωσε, κατάπληκτοι αντιλήφθηκαν ότι η φυλακή τους κινείτο 4.000 πόδια πάνω από τη γη. Δεν είχαν συνέλθει από την έκπληξη, όταν άνοιξε η πόρτα της φυλακής τους και στο κατώφλι πρόβαλε η μορφή του Ροβήρου. Ψυχρά και αλαζονικά ευγενικός, τους είπε, με κάποια αδιόρατη ειρωνεία στα λόγια του: «Αξιότιμοι κύριοι αεροστατικοί, είσθε ελεύθεροι να κινείσθε, βεβαίως μέσα στα όρια του Άλμπατρος, της ιπτάμενης μηχανής μου!».

Οι δύο επιστήμονες διαμαρτυρήθηκαν για την απαγωγή και ρώτησαν τον Ροβήρο με ποιο δικαίωμα τούς έφερε στο αερόπλοιό του. Ο Ροβήρος, αφού τους ειρωνεύτηκε ότι το δικαίωμα τού το είχαν δώσει οι ίδιοι, όταν τον πέταξαν έξω από τη λέσχη τους, τους γύρισε την πλάτη και τους άφησε μόνους να ζήσουν τις αλλεπάλληλες εκπλήξεις, που τους πρόσφερε το τεράστιο ελικοφόρο Άλμπατρος.

Το σκάφος είχε πολλές κάθετες έλικες, που λειτουργούσαν παρόμοια με τα ελικόπτερα, και οριζόντιες έλικες για να δίνουν την πλευρική κίνηση. Επίσης, έφερε την ίδια μαύρη σημαία με τον χρυσό ήλιο, που είχε παρατηρηθεί σε τόσο πολλά αξιοθέατα, ενώ η μουσική που ακουγόταν από τον ουρανό, στην πραγματικότητα προερχόταν από ένα μέλος του πληρώματος που έπαιζε τρομπέτα. Ο πρόεδρος και ο γραμματέας είναι θυμωμένοι με τον Ροβήρο, επειδή τους απήγαγε και είναι απρόθυμοι να παραδεχτούν την ανωτερότητα τού Άλμπατρος και ότι οι θεωρίες τους είναι λανθασμένες. Απαιτούν από τον Ροβήρο να τους αφήσει ελεύθερους, αλλά αυτός είναι απόμακρος και πάντα λέει ότι θα παραμείνουν στο σκάφος, για όσον καιρό επιθυμεί ο ίδιος. Φοβούμενοι ότι θα είναι για πάντα αιχμάλωτοι, οι δύο άνδρες σχεδιάζουν να διαφύγουν, αλλά και να καταστρέψουν το Άλμπατρος.

Μετά τη ζημιά που υπέστησαν οι οριζόντιες έλικες σε μία καταιγίδα, το Άλμπατρος αγκυροβόλησε πάνω από τα Νησιά Τσάταμ προκειμένου να γίνουν επισκευές. Καθώς το πλήρωμα ήταν απασχολημένο με τη δουλειά του, τα δύο μέλη του Ινστιτούτου Ουέλντον βρίσκουν την ευκαιρία να ανάψουν ένα φιτίλι και να διαφύγουν. Προσπάθησαν να πάρουν μαζί τους και τον υπηρέτη, αλλά δεν μπορούσαν να τον βρουν, για να ανακαλύψουν αργότερα ότι είχε δραπετεύσει χωρίς αυτούς. Το Άλμπατρος εκρήγνυται και τα συντρίμμια του, μαζί με τον Ροβήρο και το πλήρωμά του, πέφτουν στον ωκεανό. Εν τω μεταξύ οι τρεις δραπέτες είναι ασφαλείς σε ένα μικρό κατοικημένο νησί και αργότερα θα περισυλλεχθούν από ένα πλοίο, παίρνοντας έτσι τον μακρύ δρόμο της επιστροφής στη Φιλαδέλφεια.

Τα μέλη του Ινστιτούτου Ουέλντον επιστρέφουν και αντί να περιγράψουν τις περιπέτειές τους ή να παραδεχθούν ότι ο Ροβήρος δημιούργησε μία ιπτάμενη μηχανή σπουδαιότερη από τις προσδοκίες που είχανε από το Εμπρός, απλά καταλήγουν στα συμπεράσματα που είχανε κατά τη τελευταία τους συνεδρίαση. Μόνο που αντί να έχουν μόνον έναν έλικα για το πηδαλιοχούμενό τους, μπροστά ή πίσω, αποφάσισαν να έχουν δύο, έναν μπροστά και έναν πίσω, παρόμοια με το σχέδιο του Ροβήρου.

Επτά μήνες μετά την επιστροφή τους, το Εμπρός ολοκληρώνεται και κάνει το παρθενικό του ταξίδι με τον πρόεδρο, τον γραμματέα και έναν αεροπόρο. Η ταχύτητα και η ευελιξία του πηδαλιουχούμενου σκάφους εντυπωσιάζουν το τεράστιο πλήθος, αλλά απέχουν πολύ από τις δυνατότητες του Άλμπατρος του Ροβήρου. Ξαφνικά, εμφανίζεται στον ουρανό το Άλμπατρος. Αποκαλύπτεται ότι παρά την έκρηξη, το Άλμπατρος είχε κάποιες από τις προπέλες του σε λειτουργία και έτσι κατάφερε να επιβραδύνει την πτώση του, σώζοντας το πλήρωμα. Το πλήρωμα χρησιμοποίησε ό,τι απέμεινε από το Άλμπατρος ως σχεδία, μέχρι που σώθηκε από ένα πλοίο. Αργότερα, ο Ροβήρος και το πλήρωμα πήγαν στο μυστικό νησί Χ, όπου κατασκευάστηκε το αρχικό Άλμπατρος. Εκεί ο Ροβήρος κατασκεύασε το νέο Άλμπατρος και τώρα σκοπεύει να εκδικηθεί, επιδεικνύοντας την ανωτερότητά του σε σχέση με το Εμπρός του Ινστιτούτου Ουέλντον.

Ολόκληρη η τελευταία σκηνή περιγράφεται από την άποψη του πλήθους. Το Άλμπατρος ξεκινάει να κάνει κύκλους γύρω από το Εμπρός, το οποίο για να ξεφύγει ανέβηκε στα 6.000 μέτρα. Το Άλμπατρος ακολούθησε πετώντας κυκλικά και το Εμπρός είναι στο έλεος του Ροβήρου, καθώς το σκάφος του είναι πιο γρήγορο και πιο ευέλικτο. Ξαφνικά, το αερόστατο του Εμπρός έσκασε, καθώς το γκάζι είχε διασταλεί λόγω της διαφοράς με την χαμηλή ατμοσφαιρική πίεση. Καθώς το Εμπρός έπεφτε απότομα, το Άλμπατρος πλησίασε, με τον Ροβήρο να κάνει νόημα στον πιλότο και τους επιβάτες να ανέβουν στο Άλμπατρος. Αυτοί αρνήθηκαν και τότε το πλήρωμα του Άλμπατρος τούς άρπαξε με τη βία και τους ανέβασε στο Άλμπατρος.

Έχοντας κάνει επίδειξη της κυριαρχίας του στους ουρανούς, ο Ροβήρος επέστρεψε τους τρεις άνδρες στο έδαφος. Στην ομιλία του, ο Ροβήρος λέει ότι τα έθνη δεν είναι ακόμη έτοιμα να ενωθούν και διαμηνύει στο πλήθος ότι θα πρέπει να επιδιώκει την εξέλιξη και όχι την επανάσταση. Στο τέλος φεύγει, με την υπόσχεση ότι θα επιστρέψει για να αποκαλύψει τα μυστικά της πτήσης.

Επιρροές

Κινηματογράφος

Η ιστορία γυρίστηκε σε ταινία με τίτλο «Ο Άρχων του Κόσμου» (Master of the World, 1961) με τον Βίνσεντ Πράις στο ρόλο του Ροβήρου. Η ταινία κράτησε τη βασική ιδέα, αλλά πρόσθεσε στην πλοκή στοιχεία ίντριγκας και ένα ειδύλλιο.

Σ' αυτή την εκδοχή, ο Ροβήρος είναι ένας ιδεαλιστής που σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο προκειμένου να δώσει τέλος στην τυραννία και τον πόλεμο. Χρησιμοποιώντας το Άλμπατρος σχεδιάζει να βομβαρδίσει όλα τα κράτη μέχρι να τον αναγνωρίσουν ως ηγέτη τους (αντιθέτως, ο Ροβήρος του βιβλίου δεν έχει τέτοιους στόχους και βομβαρδίζει μόνο ένα στόχο στην Αφρική, όπου επρόκειτο να λάβει χώρα μία μαζική ανθρωποθυσία).

Αντί για τα μέλη του Ινστιτούτου Ουέλντον, ο Ροβήρος απαγάγει τον κ. Συνετό, έναν κατασκευαστή όπλων στη Φιλαδέλφεια, μαζί με την κόρη του, Ντόροθι, και τον αρραβωνιαστικό της, Φίλιπ Έβανς. Ο Τσαρλς Μπρόνσον υποδύεται τον Στροκ, τον απρόθυμο ήρωα που θαυμάζει τον Ροβήρο, αλλά όχι αρκετά ώστε να τον αφήσει να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του.

Το όνομα Άλμπατρος διατηρείται, αν και η περιγραφή του μυθιστορήματος και οι πρώτες εικονογραφήσεις, που το εμφάνιζαν σαν πλοίο μόνο που αντί για πανιά είχε έλικες, αντικαταστάθηκαν από μία πιο σύγχρονη σχεδίαση που το δείχνει να μοιάζει με ένα κλασικό αεροσκάφος, αν και εξακολουθεί να χρησιμοποιεί έλικες για να πάρει ύψος. Το σκάφος περιγράφεται στην ταινία ως «βαρύτερη από τον αέρα μηχανή μερικών τόνων», μία δήλωση που αργότερα εξηγήθηκε καθώς το σκάφος «είναι κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από χαρτί, αναμιγνυόμενο με δεξτρίνη και πηλό, και συμπιεσμένο σε υδραυλικό πιεστήριο...». Αυτή η κατασκευή φαίνεται επίσης να καθιστά το Άλμπατρος αδιαπέραστο από τα πυρά των σύγχρονων όπλων.

Μυθιστορήματα

• Στο εναλλακτικό μυθιστόρημα του Κιμ Νιούμαν The Bloody Red Baron (1995), ο Ροβήρος μαζί με άλλους χαρακτήρες, όπως ο Ρότβανγκ (από την ταινία Μετρόπολις) και ο κόμης Ορλόκ (από την ταινία Νοσφεράτου, μια συμφωνία τρόμου), δουλεύουν για τον κόμη Δράκουλα κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
• Στο βιβλίο του Κέβιν Άντερσον Κάπταιν Νέμο: Η Φανταστική Ιστορία μίας Σκοτεινούς Ιδιοφυΐας (Captain Nemo: The Fantastic History of a Dark Genius, 2002), ο Ροβήρος είναι αξιωματούχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας παγιδευμένος σε έναν αγώνα εξουσίας απέναντι στον αντίπαλό του, τον Μπάρμπικεϊν (ήρωα του μυθιστορήματος Από τη Γη στη Σελήνη).

Κόμικς

• Ο Ροβήρος εμφανίζεται στην τριλογία των Ζαν-Μαρκ Λοφισιέ, Ράντι Λοφισιέ και Ζιλ Φορμοζά Από τη Σελήνη στη Γη (De la Lune à la Terre, 2003), 20.000 Έτη Κάτω Από τις Θάλασσες (20.000 Ans sous les Mers, 2004) και Ταξίδι στο Κέντρο της Σελήνης (Voyage au Centre de la Lune, 2005). Στην τριλογία, ο Ροβήρος (που είναι ψευδώνυμο του Κάπταιν Νέμο) είναι ο ηγέτης της αντίστασης κατά την εισβολή των εξωγήινων του Χ. Τζ. Γουέλς στη Γη. Άλλοι φανταστικοί χαρακτήρες που εμφανίζονται στη σειρά είναι ο Φαντομάς, η Ζοζεφίν Μπαλσαμό και η Σκιά.
• Ο Ροβήρος εμφανίζεται στο Batman: Master of the Future των Brian Augustyn και Eduardo Barreto. Η ιστορία συνδυάζει έναν Μπάτμαν βικτοριανής εποχής με την ταινία Ο Άρχων του Κόσμου.
• Ο Ροβήρος αναφέρεται μερικές φορές στα τρία πρώτα βιβλία της «Συμμαχίας» (The League of Extraordinary Gentlemen) των Άλαν Μουρ και Κέβιν Ο'Νιλ.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ροβήρος ο Κατακτητής, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, μετάφραση Κατερίνα Φίλλη, Εκδόσεις Ερευνητές (2009)
• Ο Ροβήρος, η μαθήτρια, το δειλό λιοντάρι στις λεύκες εφημερίδα Ελευθεροτυπία (19/02/2010)
• Ροβήρος ο Κατακτητής, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, μετάφραση Γιώργος Π. Κριμπάς, Εκδόσεις Άγκυρα (2004)
• Ροβύρος ο Κατακτητής Κλασσικά Εικονογραφημένα Νο 1043, Εκδόσεις Μ. Πεχλιβανίδη & Σία
• Ροβήρος ο Κατακτητής Βιβλιοπωλείο Πολιτεία, μετάφραση Χριστίνα Τραιτοράκη, Εκδόσεις 4Π (2011)
• Επίσημη ιστοσελίδα των κόμικς ROBUR του Ζιλ Φορμοζά
• Robur the Conqueror Αρχειοθετήθηκε 2012-09-21 στο Wayback Machine. ολόκληρο το βιβλίο σε αγγλική μετάφραση
• Robur the Conqueror (Αγγλικά)
• Φωτογραφίες από την έκδοση του 1886, Smithsonian Institution