Ροδόλφος της Γενεύης
Ο Ροδόλφος, γαλλ.: Rodolphe ή Raoul de Genève, (απεβ. 1265) από τον Οίκο της Γενεύης ήταν κόμης της Γενεύης από το 1252 μέχρι το τέλος του το 1265. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Γουλιέλμου Β΄ και περιγράφεται από έναν ιστορικό της Αναγέννησης ως «ο πιο φιλόνικος γιος, ενός εριστικού πατέρα». [5] Ήταν μόνιμα σε πόλεμο και οι πιο συχνοί εχθροί του ήταν από τον Οίκο της Σαβοΐας.
| Ροδόλφος της Γενεύης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 29 Μαΐου 1265[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Lord |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Marie de Coligny (από 1241)[1] |
| Τέκνα | Αμεδαίος Β΄ της Γενεύης[1] Αίμων Β΄ της Γενεύης[1] Ερρίκος της Γενεύης[1] Ιωάννης της Γενεύης[2] Marguerite de Genève[2] |
| Γονείς | Γουλιέλμος Β΄ της Γενεύης[3] και Alix de La Tour du Pin[4] |
| Αδέλφια | Αμεδαίος της Γενεύης Αίμων της Γενεύης Ροβέρτος της Γενεύης Γκι της Γενεύης |
| Οικογένεια | Οίκος της Γενεύης |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Κληρονόμος της Γενεύης Επεξεργασία
Γύρω στο 1234 ο Aίμων Β΄ του Φωσινύ έγινε προστάτης της κώμης του Σαμονί, παραβιάζοντας τα δικαιώματα του τότε κόμη της Γενεύης, Γουλιέλμου Β΄. Αυτό επιτάχυνε έναν πόλεμο μεταξύ του Οίκου της Γενεύης και εκείνου του Φωσινύ, που συμμάχησε με τον οίκο της Σαβοΐας στο πρόσωπο τού γαμπρού τού Aίμωνα Β΄, Πέτρου (Β΄), του μικρού Σαρλεμάν. Στα τέλη του 1236 ή στις αρχές του επόμενου έτους, κατά τη διάρκεια μίας προσωρινής εκεχειρίας ο Ροδόλφος έστησε ενέδρα στον Πέτρο σε ένα ορεινό πέρασμα, ενώ ο τελευταίος ταξίδευε με μία πολύ μικρή ακολουθία και τον έπιασε αιχμάλωτο. Οι ακριβείς συνθήκες της ενέδρας και των γεγονότων που ακολούθησαν είναι σκοτεινές, αλλά φαίνεται ότι στον πόλεμο που ακολούθησε, οι κάτοικοι της Γενεύης ηττήθηκαν. Στις 13 Μαΐου 1237 ο μεγαλύτερος αδελφός τού Πέτρου, ο Αμεδαίος Δ΄ της Σαβοΐας, ενεργώντας ως διαιτητής της διαμάχης μεταξύ Γενεύης και Φωσινύ, διέταξε τον Γουλιέλμο Β΄ να καταβάλει πολεμική αποζημίωση και να παραδώσει ορισμένα φρούρια. Στο τέλος ο Πέτρος αφέθηκε ελεύθερος. [6]
Το 1250, όταν οι της Σαβοΐας φάνηκαν να συμμετείχαν σε μία συντονισμένη προσπάθεια να επεκτείνουν την επικράτειά τους, ο Γουλιέλμος Β΄ και ο Ροδόλφος ξαναβρέθηκαν σε πόλεμο, αυτή τη φορά κυρίως για την υπεράσπιση του Αλβέρτου Γ΄ του Λα Τουρ-ντυ-Πεν, ο οποίος ήταν γαμπρός του Γουλιέλμου και πεθερός του Ροδόλφου και του οποίου τα εδάφη απειλούνταν τόσο από τον Πέτρο, όσο και από τον αδελφό του Φίλιππο. Στον πόλεμο η Σαβοΐα νίκησε τη Γενεύη και ο Φίλιππος επέβαλε μία «καρχηδόνεια ειρήνη» στους ηττημένους. [7] Η αποζημίωση δεν καταβλήθηκε ποτέ: μειώθηκε από ευσπλαχνία στο μισό και καταλήφθηκαν περισσότερα κάστρα. Έτσι ήταν μία μειωμένη κληρονομιά, που παρέλαβε ο Ροδόλφος δύο χρόνια αργότερα.
Κόμης της Γενεύης Επεξεργασία
Τον Νοέμβριο του 1252 ο Γουλιέλμος Β΄ απεβίωσε στο Ντομέν (Domène). Ο Ροδόλφος ενήργησε αμέσως για να επεκτείνει τη συρρικνωμένη κομητεία του της Γενεύης. Με τα όπλα ανάγκασε τον Σίμωνα του Ζουανβίλ και τον κύριο του Ζεξ (γιο του Σίμωνα, κυρίου του Ζουανβίλ) να του ορκιστούν υποτέλεια (homage). Κατέλαβε το κάστρο Σαρούς (Charousse) και έδιωξε έναν πιστωτή του μικρού Καρλομάγνου, που το κρατούσε ως ενέχυρο για την οφειλή. Γι' αυτό το κάστρο αρνήθηκε σταθερά να δώσει όρκο υποτέλειας σε κάποιον της Σαβοΐας. Όταν η θεία του Μαργαρίτα κόμισσα της Σαβοΐας απεβίωσε το 1258, ο Ροδολφος ανέλαβε τα εδάφη στο Κορνιγιόν (Cornillon) και την Κοιλάδα ντε Κλεφ που αποτελούσαν την προίκα της. [8]
Ο Ροδόλφος προσπάθησε επίσης να διαιτητεύσει στις αξιώσεις του εξαδέλφου του Ερρίκου στον κόμη της Γενεύης, τα οποία δικαιώματα είχε πωλήσει ο Ερρίκος στον Πέτρο της Σαβοΐας. Στις αρχές του 1260 ο Πέτρος ανακατέλαβε το Σαρούς και στις 19 Μαΐου οι τρεις διαφωνούντες συναντήθηκαν στη Γενεύη, για να αποδεχτούν την απόφαση των διαιτητών, που είχαν επιλέξει ο Ροδόλφος και ο Ερρίκος. Ο Ροδόλφος είχε το δικαίωμα να κρατήσει το Σαρούς, αν δήλωνε υποτέλεια γι' αυτό στον Πέτρο και πλήρωνε το ανεξόφλητο χρέος των 2.000 βιενουά (λίρες του Βιέν). Το πρόβλημα της αμφισβητούμενης διαδοχής στη Γενεύη (ο Γουλιέλμος Β΄ είχε καταλάβει την κομητεία παράνομα) αναβλήθηκε και τα εδάφη παραχωρήθηκαν στον Πέτρο, μέχρις ότου η πληρωμή της αποζημίωσης (gagerie) διευρύνθηκε με τα εδάφη βόρεια και δυτικά του Ροδανού από το Σεϋσσέλ ως τη Λωζάνη, από τη γέφυρα επάνω από το Tακόν μέχρι τη διοίκηση (mandamentum) της πόλης της Γενεύης. Η αποζημίωση περιλάμβανε τα κάστρα: Γενεύης, Σαρούς, Μπαλαιζόν, Λε Κλε (Les Clées), Ρυ, τα υποτελή εδάφη του κόμη του Γκρυγιέρ και των κυρίων του Λανζέν, του Oρόν και του Βυφλάν, και όλες τις δικαιοδοσίες που κατείχε ο Ροδόλφος στην περιοχή του Βω, το Σαμπλαί (Chablais) και στο Φωσινύ. [9] Η κομητεία της Γενεύης περιορίστηκε στο Ζενεβουά. [8]
Τον Σεπτέμβριο του 1262 ο Ροδόλφος έδωσε όρκο υποτέλειας στον νεαρό Βονιφάτιο κόμη της Σαβοΐας, για τα εδάφη που κρατούσε ως φέουδα από αυτόν. Ο Βονιφάτιος πιθανότατα δεν ήταν ακόμη 14 ετών και ήταν ακόμη υπό την επιτροπεία της μητέρας του, Καικιλίας του Μπω. Ο όρκος υποτέλειας του Ροδόλφου είναι επομένως ένα από τα πιο σημαντικά που προέρχονται από την εποχή του Βονιφάτιου, αν και υποδηλώνει ότι ο τελευταίος δεν είχε ακόμη τον τίτλο του πατέρα του Αμεδαίου Δ΄. [10] Λίγο αργότερα ο Βονιφάτιος απεβίωσε και τον Αύγουστο του 1263 ο Ροδόλφος αναγκάστηκε να δηλώσει υποτέλεια εκ νέου τον παλαιό του εχθρό, τον Πέτρο, που ήταν πλέον κόμης της Σαβοΐας. Μετά τη διαιτησία μερικών μικρών ιδιοκτησιών από τον επίσκοπο του Μπελέ (Belley) και τον ηγούμενο του Σαιν-Ραμπέρ, ο Ροδόλφος δήλωσε υποτέλεια σε έναν δενδρόκηπο, κάτω από το κάστρο του Σαιν-Ραμπέρ, για τα φέουδα Σαρούς, Κυζύ (Cusy), Ωμπόν (Aubonne) και Σαιν-Μωρίς-ντ'Αγκών. [11]
Ο Ροδόλφος απεβίωσε το 1265 και τον διαδέχθηκε ο γιος του Αίμων Β΄, τον οποίο διαδέχθηκε αργότερα ο αδελφός του Αμεδαίος Β΄.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 books
.google .fr /books?id=AESUcVqOZz8C&pg=PA188. - ↑ 2,0 2,1 books
.google .fr /books?id=AESUcVqOZz8C&pg=PA189. - ↑ 3,0 3,1 books
.google .fr /books?id=AESUcVqOZz8C&pg=PA186. - ↑ 4,0 4,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Emmanuel-Philibert de Pingon (1525–1582), Chronique de Savoie, quoted in Cox (1974), 83–86.
- ↑ Cox (1974), 83–87 (with a map of the territories ruled by Geneva and Savoy on 84–85).
- ↑ Cox (1974), 193–94.
- ↑ 8,0 8,1 Cox (1974), 295–96.
- ↑ Cox (1974), 436n.
- ↑ Cox (1974), 278n, records the title: “our illustrious lord the most reverend Boniface, son of A[madeus], count of Savoy and margrave in Italy, of happy memory” (illustrem dominum nostrum reverendissimum Bonifacium, filium felicis recordationis A., comitis Sabaudiae et marchionis in Ytalia).
- ↑ Cox (1974), 307.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Eugene L. Cox. The Eagles of Savoy: The House of Savoy στην Ευρώπη του δέκατου τρίτου αιώνα . Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1974.