Ροντόλφο Τσελέτι
Ο Ροντόλφο Τσελέτι (ιταλικά: Rodolfo Celletti, 13 Ιουνίου 1917 – 4 Οκτωβρίου 2004) ήταν ιταλός μουσικολόγος, κριτικός, δάσκαλος φωνητικής και μυθιστοριογράφος. Θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων μελετητών της οπερατικής φωνής και της ιστορίας της οπερατικής ερμηνείας. Δημοσίευσε πολλά βιβλία και αρθογράφησε εκτενώς για θέματα της όπερας, ενώ εξέδωσε και αρκετά μυθιστορήματα.[4]
| Ροντόλφο Τσελέτι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13 Ιουνίου 1917[1][2] Ρώμη[2] |
| Θάνατος | 4 Οκτωβρίου 2004[1][2] Ρώμη[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–2004) Βασίλειο της Ιταλίας (1917–1946) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μουσικολόγος[2] μουσικός παιδαγωγός συγγραφέας[2] μαέστρος[2] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Σταδιοδρομία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στη Ρώμη στις 13 Ιουνίου 1917. Υπηρέτησε στον ιταλικό στρατό από το 1937 έως το 1943. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έλαβε πτυχίο νομικής από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Αρχικά ακολούθησε μια επιτυχημένη πορεία ως στέλεχος επιχειρήσεων στο Μιλάνο και, αργότερα, στράφηκε στη μουσικολογία και την κριτική μουσικής ως αυτοδίδακτος.[5]
Ήταν κριτικός μουσικής του ιταλικού εβδομαδιαίου περιοδικού Epoca επί σειρά ετών και τακτικός συνεργάτης των εντύπων la Repubblica, L'opera, Nuova rivista musicale italiana, Opera (βρετανικό περιοδικό) και Amadeus.[6] Εξέδωσε αρκετά μουσικολογικά βιβλία με οπερατική θεματολογία, με πιο αξιοσημείωτο το Le grandi voci (1964), που, στην εποχή του, θεωρούταν εκ των πληρέστερων πηγών βιογραφιών και κριτικών των σπουδαίων μονωδών της όπερας.[7] Ιδιαίτερα επιτυχημένο ήταν και το έργο του για την ιστορία του μπελ κάντο Storia del belcanto (1983), που έκτοτε έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά και τα τσέχικα.
Από το 1980 έως το 1993 ήταν Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ ντέλλα Βάλε ντ' Ίτρια (Festival della Valle d'Itria) που διοργανωνόταν στη Μαρτίνα Φράνκα. Ακόμα, ο Τσελέτι δίδαξε μονωδία παραδίδοντας ατομικά αλλά και σεμιναριακά μαθήματα, πολλά εκ των οποίων πραγματοποιήθηκαν στο Φεστιβάλ ντέλλα Βάλε ντ' Ίτρια. Η επιφανής βουλγάρα υψίφωνος Ράινα Καμπάιβανσκα υπήρξε μαθήτριά του· η Καμπάιβανσκα εξέφρασε σε αρκετές περιπτώσεις την εκτίμησή της για τη διδασκαλία του Τσελέτι, που βασιζόταν στη βαθιά γνώση της παλαιάς τέχνης του μπελ κάντο.[8]
Πέθανε τον Οκτώβριο του 2004 σε ηλικία 87 ετών. Τον Αύγουστο του επόμενου έτους, στο Φεστιβάλ ντέλλα Βάλε ντ' Ίτρια, το Ρέκβιεμ σε ντο ελάσσονα του Κερουμπίνι αφιερώθηκε στη μνήμη του.[9]
Εργογραφία Επεξεργασία
Μουσικολογικά Επεξεργασία
- Le grandi voci: Dizionario critico, biografico dei cantanti (στα ιταλικά), Istituto per la collaborazione culturale, 1964
- Il teatro d'opera in disco (στα ιταλικά), Rizzoli, 1976
- Storia del belcanto (στα ιταλικά), Discanto, 1983 [εκδόθηκε στα αγγλικά ως A History of Bel Canto, Clarendon Press, 1991 (ISBN 0-19-313209-5)]
- Memorie d'un ascoltatore: Cronache musicali vere e immaginarie (στα ιταλικά), Il Saggiatore, 1985
- Il canto (στα ιταλικά), Garzanti (Edizioni Speciali Vallardi), 1989
- Voce di tenore (στα ιταλικά), IdeaLibri, 1989 (ISBN 88-7082-127-7)
- Storia dell'opera italiana (στα ιταλικά), Garzanti, 2000 (ISBN 88-479-0024-7)
- La grana della voce: opere, direttori e cantanti (στα ιταλικά), Baldini & Castoldi, 2000 (ISBN 88-8089-781-0)
Μυθιστορήματα Επεξεργασία
- Viale Bianca Maria (στα ιταλικά), Feltrinelli, 1961 [εκδόθηκε στα αγγλικά ως Marta, μτφ. George Braziller, 1962 (ISBN 0-8076-0177-2)]
- Gli squadriglieri (στα ιταλικά), Bompiani, 1975
- Tu che le vanità (στα ιταλικά), Rizzoli, 1981
- L'infermiera inglese (στα ιταλικά), Giunti, 1995.(ISBN 88-09-20632-0)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 127186442.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 1043. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb127186442. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Cellétti, Rodòlfo su Enciclopedia | Sapere.it». www.sapere.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Healey (1998), σελ. 128
- ↑ Celletti, Rodolfo (3 Ιουλίου 2007). «STORIA DELL'OPERA ITALIANA». web.archive.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Sadie (1992) p. 795
- ↑ Donatella Danzi, Intervista a Raina Kabaivanska all’International Opera Studio di Gijón (στα ισπανικά), «Opera World», 9 Σεπτεμβρίου 2015; Massimo Carpegna, Raina Kabaivanska: le vie del cuore di una signora dell’opera lirica (στα ιταλικά), «Gazzetta di Modena», 15 Ιουνίου 2018.
- ↑ «33° Festival della valle d'Itria | 2007 | edizione 2005 | Requiem in do minore di Cherubini». web.archive.org. 19 Αυγούστου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.
Πηγές Επεξεργασία
- Celletti, Rodolfo (στα ιταλικά), Enciclopedia della musica, De Agostini Scuola SpA . Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.
- Fabris, Dinko, Romeo e Giulietta tutto al femminile per il Valle d' Itria" (στα ιταλικά), la Repubblica (έκδοση Bari), 6 Αυγούστου 2005, σελ. 12. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2009.
- Festival della Valle d'Itria, Requiem in do minore di Cherubini (στα ιταλικά), Αύγουστος 2005. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.
- Healey, Robin, Twentieth-century Italian literature in English translation: an annotated bibliography 1929-1997 (στα αγγλικά), University of Toronto Press, 1998 (ISBN 0-8020-0800-3)
- Il Sagittario, Storia dell'opera italiana di Rodolfo Celletti (στα ιταλικά), Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2009
- Sadie, Stanley (επιμ.), Celletti, Rodolfo (στα αγγλικά) στο The New Grove Dictionary of Opera, τόμος 1, Grove's Dictionaries of Music, 1992 (ISBN 0-935859-92-6)