Βικιπαίδεια

Ρωσική στρατιωτική παρουσία στην Υπερδνειστερία

Επί του παρόντος, η Ρωσική Ομοσπονδία διατηρεί στρατιώτες στην Υπερδνειστερία, περιοχή της Μολδαβίας, που έχει κηρύξει μονομερώς την ανεξαρτησία της. Η ρωσική στρατιωτική παρουσία χρονολογείται από το 1992, όταν η Σοβιετική 14η Στρατιά Φρουρών παρενέβη στον πόλεμο της Υπερδνειστερίας, για να υποστηρίξει τις αυτονομιστικές δυνάμεις της Υπερδνειστερίας. Μετά το τέλος του πολέμου, ο οποίος έληξε με νίκη της Υπερδνειστερίας με την υποστήριξη της Ρωσίας και με την de facto ανεξαρτησία της περιοχής, οι ρωσικές δυνάμεις παρέμειναν σε μια ειρηνευτική αποστολή και αναδιοργανώθηκαν το 1995 σε Επιχειρησιακή Ομάδα Ρωσικών Δυνάμεων (OGRF), μέρος της οποίας φρουρεί αυτή τη στιγμή την αποθήκη πυρομαχικών Κομπάσνα. Σήμερα, η κυβέρνηση της Μολδαβίας θεωρεί την παρουσία αυτών των ρωσικών στρατευμάτων ως παράνομη και ζήτησε την απόσυρσή τους και την αντικατάστασή τους από διεθνείς δυνάμεις. Ωστόσο, η Ρωσία αντιτάχθηκε σε αυτό. Στις 15 Μαρτίου 2022, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης αναγνώρισε την Υπερδνειστερία ως Μολδαβικό έδαφος κατεχόμενο από τη Ρωσία.[1]

Περιοχή της Υπερδνειστερίας της Μολδαβίας

Ιστορικό υπόβαθρο Επεξεργασία

14η Στρατιά Φρουρών Επεξεργασία

Η 14η Στρατιά σχηματίστηκε ως μονάδα του Σοβιετικού Στρατού στις 25 Νοεμβρίου 1956 από το 10ο Σώμα Τυφεκίων Φρουρών της Βουδαπέστης, πρώην τμήμα της Στρατιωτικής Περιοχής της Οδησσού με έδρα το Κισινάου.[2] Το 1964 η 88η Μεραρχία Μηχανοκίνητων Τυφεκίων έγινε η 180η Μεραρχία Μηχανοκίνητων Τυφεκίων και η 118η ΜΜΤ έγινε η 48η ΜΜΤ. Στη δεκαετία του 1980 το αρχηγείο του στρατού μεταφέρθηκε στην Τιράσπολ, εντός της τότε Μολδαβικής ΣΣΔ. Μέχρι το 1991, ο στρατός αποτελούταν από τέσσερα τμήματα μηχανοκίνητων τυφεκίων και άλλες μικρότερες μονάδες. Μόνο η 59η Μεραρχία Μηχανοκίνητων Τυφεκίων Φρουρών και μερικές μικρότερες μονάδες, συμπεριλαμβανομένου του 1162ου Αντιαεροπορικού Συντάγματος Πυραύλων, βρίσκονταν στην αριστερή όχθη του Δνείστερου στην περιοχή της Υπερδνειστερίας.[3] Άλλοι σχηματισμοί, συμπεριλαμβανομένης της 28ης Φρουράς και της 180ης Μεραρχίας Μηχανοκίνητων Τυφεκίων, ήταν πάνω από τα σύνορα στην Ουκρανία και έγιναν μέρος των Ουκρανικών χερσαίων δυνάμεων. Σύμφωνα με τις πηγές του Στρατού, οι ντόπιοι κάτοικοι της Υπερδνειστερίας αποτελούσαν τη μεγάλη πλειοψηφία των στρατιωτών του, συμπεριλαμβανομένων 51 τοις εκατό των αξιωματικών και 79 τοις εκατό των κληρωτών.[4]

Σχηματισμός το 1989 Σχηματισμός το 1991-2 (Ουκρανία) [5]
28η Μεραρχία Μηχανοκίνητων Τυφεκίων Φρουρών (Τσερνομόρσκοε) 28η Ταξιαρχία Μηχανικού
59η Μεραρχία Μηχανοκίνητων Τυφεκίων Φρουρών (Τιράσπολ) Το ίδιο - υπό ρωσικό έλεγχο
86η Μεραρχία Μηχανοκίνητων Τυφεκίων Φρουρών ( Μπάλτσι) Περιορίστηκε σε χώρο αποθήκευσης και στη συνέχεια διαλύθηκε
180η Μεραρχία Μηχανοκίνητων Τυφεκίων (Μπιλχορόντ-Ντιστρόβσκι) Μεταφέρθηκε στην Ουκρανία και διαλύθηκε

Το 1990, η 14η Στρατιά Φρουρών περιλάμβανε τις ακόλουθες μονάδες.[6]

  • 173η ταξιαρχία πυραύλων (Μπεντέρ)[7]
  • 189η Ταξιαρχία Πυραύλων Φρουρών (Μπάλτσι):[8] 13 R-145BM
  • 156η Αντιαεροπορική Πυραυλική Ταξιαρχία[9] (Ουνγκένι)
  • 865η Διοίκηση Αεράμυνας
  • 4ο Σύνταγμα Πυροβολικού (Ουνγκένι): 36 D-30 Howitzer, 24 2A36 "Giatsint", 26 BM-27 Uragan, 3 PRP-3, 3 Klyon 1, 2 1V19, 5 R-145BM , 54 MT -12 )
    • 803ο Σύνταγμα πυραυλικού πυροβολικού (διαλύθηκε, τα περιουσιακά του στοιχεία στο 4ο Σύνταγμα Πυροβολικού)
    • 2335ο Σύνταγμα Πυροβολικού Αναγνώρισης (διαλυμένο, τα περιουσιακά του στοιχεία στο 4ο Σύνταγμα Πυροβολικού)
  • 714ο Ξεχωριστό Τάγμα Πυροβολικού Αναγνώρισης (Ουνγκένι)
  • 36η ξεχωριστή μοίρα ελικοπτέρων (Τιράσπολ): 8 Mi-8, 1 Mi-6, 2 Mi-24K, 2 Mi-24R
  • 321η Ξεχωριστή Μοίρα Μη Επανδρωμένων Συστημάτων Αναγνώρισης (Τιράσπολ)
  • 905ο Τάγμα Αεροπορικής Εφόδου (Τιράσπολ)
  • 194ο Σύνταγμα πλωτών γεφυρών, 115ο ξεχωριστό Τάγμα Μηχανικού Sapper (Παρκάνι): 4 IRM
  • 15ο ξεχωριστό Σύνταγμα σήματος (Τιράσπολ): 9 R-145BM, 1 R-156BTR, 1 R- 137B, 1 P-240BT
  • 108ο ξεχωριστό Σύνταγμα ραδιομηχανικής (Μπεντέρ)
  • 130ο Τάγμα χημικής άμυνας, 785ο τάγμα αναγνώρισης NBC (Μπεντέρ)
  • 58ο Τάγμα Ραδιομηχανικής, 976ο και 2242ο Τάγμα Ηλεκτρονικού Πολέμου (Μπεντέρ)
  • 5381η Βάση Αποθήκευσης Εξοπλισμού (Φλορέστι): 63 MT-LB, 25 R-145BM, 2 RKhM Kashalot, 3 UR-67 καθώς και 27 9M113 Konkurs, 32 S-60 (πρώην 86η Μεραρχία Μηχανοκίνητων Τυφεκίων Φρουρών).[10]

Σύγκρουση στην Υπερδνειστερία Επεξεργασία

Οι εντάσεις μεταξύ της περιοχής της σημερινής Υπερδνειστερίας και της κεντρικής κυβέρνησης της Μολδαβίας προέκυψαν κατά τα τελευταία στάδια της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ), κατά τη διάλυσή της. Αυτή η σύγκρουση μετατράπηκε τελικά στον πόλεμο της Υπερδνειστερίας, το πιο ενεργό στάδιο αυτής της σύγκρουσης.

Πόλεμος της Υπερδνειστερίας Επεξεργασία

Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Προσοχή, το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για την σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{πηγές ενότητας|19|04|2024}}

Ενώ η επίσημη πολιτική της Ρωσικής Ομοσπονδίας νωρίς μετά το ξέσπασμα της εκτεταμένης ένοπλης σύγκρουσης το 1992 ήταν πολιτική ουδετερότητας, πολλοί στρατιώτες και αξιωματικοί της 14ης Στρατιάς ήταν συμπαθείς στην υπόθεση της Μολδαβικής Δημοκρατίας της Υπερδνειστερίας (PMR) και είχαν αυτομολήσει στο PMR και συμμετείχαν ενεργά στις μάχες ως μέρος των ενόπλων δυνάμεών της, της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς. Επιπλέον, σημαντικό μέρος του υλικού του στρατού καταλήφθηκε χωρίς αντίσταση ή δόθηκε στις ένοπλες δυνάμεις του PMR.[11]

Ο διοικητής του στρατού, στρατηγός Γιάκοβλεφ, υποστήριξε ανοιχτά το νεοσύστατο PMR. Συμμετείχε στην ίδρυση του PMR, υπηρέτησε στο Ανώτατο Σοβιέτ του PMR και αποδέχθηκε τη θέση του πρώτου προέδρου του Υπουργείου Άμυνας του PMR στις 3 Δεκεμβρίου 1991, με αποτέλεσμα ο Ανώτατος Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών, Γιεβγένι Σαποσνίκοφ, για να τον απαλλάξει από το βαθμό και την θητεία του στον ρωσικό στρατό.[12] Ο διάδοχος του Γιάκοβλεφ, στρατηγός Γιούρι Νετκάτσεφ έχει υιοθετήσει μια πιο ουδέτερη στάση στη σύγκρουση.[13] Ωστόσο, οι προσπάθειές του για μεσολάβηση μεταξύ του Κισινάου (πρωτεύουσα της Μολδαβίας) και της Τιράσπολ (πρωτεύουσας του PMR) ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχείς.[14]

Στις 23 Μαρτίου 1992, ο Σαποσνίκοφ υπέγραψε ένα διάταγμα, που εξουσιοδοτούσε τη μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού των μονάδων του 14ου Στρατού Φρουρών, που σταθμεύουν στη δεξιά όχθη του Δνείστερου στη Δημοκρατία της Μολδαβίας. Αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός αποτελούσε την πλειοψηφία του υλικού, που χρησιμοποιήθηκε από τον Εθνικό Στρατό της Μολδαβίας στον πόλεμο της Υπερδνειστερίας, που ακολούθησε. Ένα δεύτερο διάταγμα, που εκδόθηκε την 1η Απριλίου από τον Μπόρις Γέλτσιν, μετέφερε το προσωπικό της 14ης Στρατιάς Φρουρών, καθώς και όλο τον στρατιωτικό εξοπλισμό της αριστερής όχθης, συμπεριλαμβανομένης μιας μεγάλης αποθήκης πυρομαχικών στην Κομπάσνα, υπό ρωσικό έλεγχο.[15]

Μέχρι τον Ιούνιο του 1992 η κατάσταση είχε κλιμακωθεί σε ανοιχτή στρατιωτική εμπλοκή. Με τη σχεδόν αποσύνθεση του ρωσικού στρατού κατά τη διάρκεια των σκληρότερων μαχών μέσα και γύρω από την πόλη Μπεντέρ, στον απόηχο μιας συντονισμένης επίθεσης των μολδαβικών δυνάμεων, ο στρατηγός Αλεξάντρ Λέμπεντ έφτασε στο αρχηγείο της 14ης Στρατιάς στις 23 Ιουνίου με πάγια εντολή να σταματήσει το συνεχιζόμενη σύγκρουση με κάθε διαθέσιμο μέσο, επιθεώρηση του στρατού, αποτροπή κλοπής όπλων από τις αποθήκες του και διασφάλιση της ανεμπόδιστης εκκένωσης των όπλων και του προσωπικού του Στρατού από τη Μολδαβία και μέσω του ουκρανικού εδάφους. Αφού αξιολόγησε εν συντομία την κατάσταση, ανέλαβε τη διοίκηση του στρατού, ανακουφίζοντας τον Νετκάτσεφ και διέταξε τα στρατεύματά του να εισέλθουν απευθείας στη σύγκρουση. Στις 3 Ιουλίου στις 03:00, μια μαζική επίθεση πυροβολικού, που προερχόταν από τους σχηματισμούς της 14ης Στρατιάς, που στάθμευαν στην αριστερή όχθη του Δνείστερου εξάλειψε τη μολδαβική δύναμη συγκεντρωμένη στο δάσος Χιρμπόβατς, κοντά στο Μπεντέρ, τερματίζοντας ουσιαστικά τη στρατιωτική φάση της σύγκρουσης.[14][16]Σύμφωνα με τουλάχιστον μία μολδαβική πηγή, 112 Μολδαβοί στρατιώτες σκοτώθηκαν από τον βομβαρδισμό.[17]

Συνέπεια Επεξεργασία

Τέλος του πολέμου και η Επιχειρησιακή Ομάδα των Ρωσικών Δυνάμεων Επεξεργασία

Μετά το τέλος της σύγκρουσης, μια χωριστή ρωσική μονάδα μεταφέρθηκε στην περιοχή ως μέρος της κοινής ρωσο-μολδαβικής-υπερδνειστερίας ειρηνευτικής δύναμης, της Κοινής Επιτροπής Ελέγχου . Ο ίδιος ο 14ος Στρατός Φρουρών μετατράπηκε τον Απρίλιο του 1995 σε Επιχειρησιακή Ομάδα Ρωσικών Δυνάμεων (OGRF) που τέθηκε υπό τη διοίκηση της Στρατιωτικής Περιφέρειας της Μόσχας και ήταν επιφορτισμένη με τη φύλαξη της αποθήκης πυρομαχικών Κομπάσνα. Μια άλλη πιο πρόσφατη πηγή δίνει την ημερομηνία διάλυσης της 14ης Στρατιάς Φρουρών ως 25 Ιουνίου 1995[18] Η 59η Μεραρχία Μηχανοκίνητων Φρουρών Τυφεκίων έγινε η 8η ταξιαρχία Μηχανοκίνητων Φρουρών Τυφεκίων την 1η Ιουνίου 1997[19] Η δύναμη είναι τώρα γύρω στα 1.200 άτομα και σύμφωνα με την Κομερσάντ -Βλαστ το 2005, αποτελούνταν από την 8η Ταξιαρχία Μηχανοκίνητων Φρουρών Τυφεκίων, το 1162ο Σύνταγμα Αντιαεροπορικών Πυραύλων, το 15ο Σύνταγμα Σημάτων και άλλες μονάδες υποστήριξης.

Την 1η Νοεμβρίου 2002, η 8η Ταξιαρχία MR διαλύθηκε[19] και το εναπομείναν προσωπικό, που αριθμούσε 5.719 αποτελεσματικούς, απορροφήθηκε από τη διοίκηση των Ειρηνευτικών Δυνάμεων.

Ως αποτέλεσμα της μείωσης της δύναμης της Επιχειρησιακής Ομάδας (διοικητής Στρατηγός Ταγματάρχης Μπόρις Σεργκέιεφ) η εναπομένουσα δύναμη από το 2006 είναι περίπου 1.000 – 1.500 στρατιώτες και περιλαμβάνει:[20]

  • 82ο και 113ο Ξεχωριστό Ειρηνευτικό Τάγμα Μηχανοκίνητων Όπλων
  • Ανεξάρτητο τάγμα ασφαλείας και υποστήριξης
  • Ένα απόσπασμα ελικοπτέρων
  • Αρκετά μικρά διοικητικά αποσπάσματα

Η επιχειρησιακή ομάδα ήταν τον Ιούνιο του 2019 με διοικητή τον συνταγματάρχη Ντμίτρι Ζελένκοφ της Ρωσίας και αριθμούσε 1.500 στρατιώτες. Λειτουργεί παράλληλα με την Κοινή Επιτροπή Ελέγχου.[21]

Τρέχουσα κατάσταση και προτεινόμενη απόσυρση Επεξεργασία

Στις 18 Νοεμβρίου 2008, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ ενέκρινε ψήφισμα, καλώντας τη Ρωσία να «σεβαστεί τις δεσμεύσεις της, που ελήφθησαν στη Σύνοδο Κορυφής του ΟΑΣΕ στην Κωνσταντινούπολη το 1999 και να αποσύρει την παράνομη στρατιωτική της παρουσία από την περιοχή της Υπερδνειστερίας της Μολδαβίας στο εγγύς μέλλον».[22]

Στις 7 Απριλίου 2016, η Ρωσία ανακοίνωσε ότι θα αποσύρει τα στρατεύματά της από τη Μολδαβία μόλις λυθεί το πρόβλημα της εκκαθάρισης των αποθηκών όπλων της 14ης Στρατιάς. H απόσυρση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο από την ανάγκη διέλευσης των όπλων μέσω της Ουκρανίας, η οποία είχε εχθρική σχέση μετά τη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας και τη ρωσική εισβολή στην ανατολική Ουκρανία το 2014.[23] 

Στις 27 Ιουνίου 2016, τέθηκε σε ισχύ νέος νόμος στην Υπερδνειστερία, ο οποίος τιμωρεί ενέργειες ή δημόσιες δηλώσεις, μεταξύ άλλων μέσω της χρήσης μέσων μαζικής ενημέρωσης, δικτύων πληροφοριών και τηλεπικοινωνιών ή του Διαδικτύου, που επικρίνουν τη λεγόμενη ειρηνευτική αποστολή του ρωσικού στρατού στην Υπερδνειστερία, ή παρουσιάζοντας ερμηνείες που θεωρούνται «ψευδείς» από την κυβέρνηση της Υπερδνειστερίας της στρατιωτικής αποστολής του ρωσικού στρατού. Η ποινή είναι φυλάκιση έως τρία χρόνια για τους απλούς ανθρώπους ή έως επτά χρόνια φυλάκιση, εάν το έγκλημα διαπράχθηκε από υπεύθυνο πρόσωπο ή ομάδα προσώπων κατόπιν προηγούμενης συμφωνίας.[24] 

Στις 22 Ιουνίου 2018, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ψήφισμα (έγγραφο A/72/L.58), το οποίο καλούσε τη Ρωσική Ομοσπονδία να αποσύρει άνευ όρων τα στρατεύματα και τον οπλισμό της χωρίς καθυστέρηση από το έδαφος της Δημοκρατίας της Μολδαβίας.

Μέχρι σήμερα, η Μολδαβία συνεχίζει να ζητά την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Υπερδνειστερία, αφού το έκανε μόλις το 2021.[25] Επιπλέον, το 2022, εν μέσω αύξησης των εντάσεων μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, εμφανίστηκαν ισχυρισμοί από τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες που έλεγαν ότι η Ρωσία προσπαθούσε να προετοιμάσει «προκλήσεις» κατά των Ρώσων στρατιωτών στην Υπερδνειστερία προκειμένου να δημιουργήσει πρόσχημα για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.[26]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Necsutu, Madalin (16 Μαρτίου 2022). «Council of Europe Designates Transnistria 'Russian Occupied Territory'». balkaninsight.com. Balkan Insight. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2022. 
  2. ↑ Holm, "14th Guards Red Banner Combined Arms Army" and "Russian troops in Transnistria – a threat to the security of the Republic of Moldova" Αρχειοθετήθηκε 2007-10-15 στο Wayback Machine. By Dr. Mihai Gribincea, Institute of Political and Military Studies, Chișinău, Moldova
  3. ↑ Feskov et al., 2004, "The Soviet Army in the period of the Cold War", Tomsk University Press.
  4. ↑ Edward Ozhiganov, "The Republic of Moldova: Transdniester and the 14th Army," in "Managing Conflict in the Former Soviet Union: Russian and American Perspectives," Alexei Arbatov, et al. eds. (Cambridge: MIT Press, 1997), p. 179.
  5. ↑ Feskov et al 2004, 57, 104–105
  6. ↑ Dnestriansky, I. The 14th Russian Army in the Transnistria Conflict. "Art of War". 26 April 2011
  7. ↑ Holm, Michael. «173rd Missile Brigade». www.ww2.dk. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2016. 
  8. ↑ Holm, Michael. «189th Guards Missile Brigade». www.ww2.dk. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2016. 
  9. ↑ Holm, Michael. «156th Anti-Aircraft Missile Brigade». www.ww2.dk. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2016. 
  10. ↑ Holm, Michael. «86th Guards Motorised Rifle Division». www.ww2.dk. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2016. 
  11. ↑ The flow of Red Army men and materiel to PMR armed forces was widely reported in the CIS press at the time. See for ex., Nezavisimaya Gazeta, June 18, 1992, trans. in FBIS, June 19, 1992, 63; and Radio Rossii, June 20, 1992, trans. in FBIS, June 22, 1992, 62.
  12. ↑ (in ρωσική) Anna Volkova, "Leader" (Tiraspol’: [s.n.], 2001), p. 56. Available online at: http://www.olvia.idknet.com/soderjanie.htm Αρχειοθετήθηκε 2006-09-08 στο Wayback Machine.
  13. ↑ Igor Smirnov, "Zhit’ na nashei zemle." (Moscow: Sovetskii pisatel’, 2001), p. 62.
  14. ↑ 14,0 14,1 (in ρωσική) Mikhail Bergman, "Вождь в чужой стае"
  15. ↑ Irina F. Selivanova, "U.S. and Russian Policymaking With Respect to the Use of Force", chapter 4, Trans-Dniestria Αρχειοθετήθηκε August 4, 2007, στο Wayback Machine.
  16. ↑ (in ρωσική) Anatolii Mikhailovich Kazakov, "Krovavoe leto v benderakh – zapiski pokhodnogo atamana".
  17. ↑ (in ρωσική) Sergei Skripnik, "Benderskie Khroniki" Αρχειοθετήθηκε 2008-04-18 στο Wayback Machine.
  18. ↑ Michael Holm. «14th Guards Combined Arms Army». www.ww2.dk. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016. 
  19. ↑ 19,0 19,1 «59th Guards Motorised Rifle Division». www.ww2.dk. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016. 
  20. ↑ Kommersant, Ъ – Все Российские базы
  21. ↑ Ian Johnstone (ed), Annual Review of Global Peace Operations 2007, Lynne Rienner Publishers, Boulder/London, p.131
  22. ↑ «NATO-resolution. 11. b.». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2008. 
  23. ↑ «Russian soldiers to leave Moldova after 14th army depots are liquidated — diplomat». TASS. 7 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2016. 
  24. ↑ Liubec, Igor (29 June 2016). «La Tiraspol, faci pușcărie, dacă negi "rolul pozitiv" al armatei ruse» (στα ro). Deschide Știrea. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 January 2018. https://web.archive.org/web/20180102225854/http://beta.deschide.md/ro/news/social/28991/La-Tiraspol-faci-pu%C8%99c%C4%83rie-dac%C4%83-negi-%E2%80%9Erolul-pozitiv%E2%80%9D-al-armatei-ruse.htm. Ανακτήθηκε στις 2 January 2017. 
  25. ↑ Vulcan, Dora (22 September 2021). «Adunarea Generală ONU | Maia Sandu a cerut retragerea forțelor rusești din Transnistria» (στα ro). Radio Europa Liberă România. https://romania.europalibera.org/a/maia-sandu-republica-moldova-onu/31473107.html. 
  26. ↑ «Russia is preparing a pretext for invading Ukraine: US official». Al Jazeera English. 14 January 2022. https://www.aljazeera.com/news/2022/1/14/russia-is-preparing-a-pretext-for-invading-ukraine-us-official. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρωσική_στρατιωτική_παρουσία_στην_Υπερδνειστερία&oldid=10199536"