Δεν θα πρέπει να συγχέεται με το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο

Το Συμβούλιο της Ευρώπης (ΣτΕ, αγγλικά: Council of Europe, γαλλικά: Conseil de l'Europe) είναι διεθνής οργανισμός στον οποίο συμμετέχουν 46 κράτη της Ευρώπης και της ανατολικής περιφέρειάς της, που φτάνουν συνολικά τον πληθυσμό των περίπου 675 εκατομμυρίων. Συμμετέχουν επίσης 5 κράτη ως παρατηρητές του Συμβουλίου και 3 ως παρατηρητές της συνέλευσής του. Ιδρύθηκε στις 5 Μαΐου του 1949.

Συμβούλιο της Ευρώπης
Λογότυπο
ΣυντομογραφίαCoE
ΊδρυσηΣυνθήκη του Λονδίνου 1949
ΤύποςΠεριφερειακός διακυβερνητικός οργανισμός
ΈδραΠαλάτι της Ευρώπης, Γαλλία
Τοποθεσία
Μέλη
  • 46 κράτη μέλη
  • 5 παρατηρ. Συμβουλίου
  • 3 παρατηρ. Συνέλευσης
Επίσημες γλώσσεςΑγγλικά, Γαλλικά
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος

Είναι ο παλαιότερος οργανισμός ο οποίος έχει ως σκοπό την ευρωπαϊκή ενοποίηση, με ιδιαίτερη έμφαση στα νομικά πρότυπα και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη δημοκρατική ανάπτυξη και τη ρύθμιση των νομοθεσιών, καθώς και την πολιτισμική συνεργασία στην Ευρώπη. Στο Συμβούλιο της Ευρώπης ανήκουν τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης με εξαίρεση αυτά που έχουν περιορισμένη αναγνώριση ενώ, μέλος του Συμβουλίου δεν αποτελούν επίσης το Βατικανό, το Καζακστάν, η Λευκορωσία και η Ρωσία με την τελευταία να ήταν μέλος από το 1996 αλλά αποβλήθηκε το 2022 λόγω της εισβολής στην Ουκρανία.[1]

Σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, στις 19 Σεπτεμβρίου 1946, ο Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ αναφέρθηκε σε ένα «είδος Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» και στη δημιουργία του Συμβουλίου της Ευρώπης.[2][3] Είχε μιλήσει σχετικά για Συμβούλιο της Ευρώπης, ήδη από το 1943, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή.[2]

Η μελλοντική δομή του Συμβουλίου της Ευρώπης, συζητήθηκε σε συγκεκριμένο συνέδριο από αρκετές εκατοντάδες κορυφαίους πολιτικούς, εκπροσώπους της κυβέρνησης και της κοινωνίας των πολιτών, στη Χάγη της Ολλανδίας, το 1948. Υπήρχαν δύο σχολές σκέψης οι οποίες ανταγωνίζονταν. Ορισμένοι τάχθηκαν υπέρ ενός κλασικού διεθνούς οργανισμού με εκπροσώπους των κυβερνήσεων, ενώ άλλοι προτίμησαν ένα πολιτικό τόπο δημόσιας συζήτησης για τους βουλευτές. Και οι δύο προσεγγίσεις τελικά συνδυάστηκαν, με τη δημιουργία της Επιτροπής Υπουργών και της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης, σύμφωνα με το Καταστατικό του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αυτή η διπλή διακυβερνητική και διακοινοβουλευτική δομή, αντιγράφηκε αργότερα από τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) και του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).

Το Συμβούλιο της Ευρώπης ιδρύθηκε στις 5 Μαΐου του 1949 από τη Συνθήκη του Λονδίνου. Η Συνθήκη του Λονδίνου ή αλλιώς το Καταστατικού του Συμβουλίου της Ευρώπης, υπεγράφη στο Λονδίνο την ημέρα εκείνη από δέκα μέλη: Βέλγιο, Δανία, Γαλλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νορβηγία, Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Πολλά άλλα κράτη ακολούθησαν, ειδικά μετά τις δημοκρατικές μεταβάσεις στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ενώ το Συμβούλιο της Ευρώπης περιλαμβάνει τώρα όλα τα ευρωπαϊκά κράτη εκτός της Λευκορωσίας, του Καζακστάν, της Πόλης του Βατικανού και των ευρωπαϊκών κρατών με περιορισμένη αναγνώριση.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης δημιούργησε και χρησιμοποιεί ως επίσημο σύμβολο την περίφημη Ευρωπαϊκή σημαία, με 12 χρυσά αστέρια τοποθετημένα σε ένα κύκλο σε μπλε φόντο, από το 1955 και τον Ευρωπαϊκό ύμνο που βασίζεται στην Ωδή στη Χαρά, στο τελευταίο κομμάτι της Ενάτης συμφωνίας του Λούντβιχ φαν Μπετόβεν, από το 1972.

Στις 5 Μαΐου 1964, στη 15η επέτειο από την ίδρυσή του, το Συμβούλιο της Ευρώπης θέσπισε την 5η Μαΐου ως Ημέρα της Ευρώπης.[4]

Παρά το γεγονός ότι προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα, η ιδιωτική και δημόσια χρήση της ευρωπαϊκής σημαίας ενθαρρύνεται, ώστε να συμβολίσει μια ευρωπαϊκή διάσταση. Για να αποφευχθεί η σύγχυση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία στη συνέχεια ακολούθησε χρησιμοποιώντας την ίδια σημαία στη δεκαετία του 1980, καθώς και άλλα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, το Συμβούλιο της Ευρώπης συχνά χρησιμοποιεί μια τροποποιημένη έκδοση με ένα πεζό "e" στο κέντρο των αστεριών, που αναφέρεται ως «λογότυπο του Συμβουλίου της Ευρώπης».[5]

 
  Ιδρυτικά Μέλη
  Κράτη μέλη
Σημαία Χώρα Ημερομηνία ένταξης
  Βέλγιο Ιδρυτής
  Δανία[6] Ιδρυτής
  Γαλλία[7] Ιδρυτής
  Ιρλανδία Ιδρυτής
  Ιταλία Ιδρυτής
  Λουξεμβούργο Ιδρυτής
  Ολλανδία[8] Ιδρυτής
  Νορβηγία[9] Ιδρυτής
  Σουηδία Ιδρυτής
  Ηνωμένο Βασίλειο[10] Ιδρυτής
  Ελλάδα[11] 9 Αυγούστου 1949
  Τουρκία 9 Αυγούστου 1949
  Ισλανδία 7 Μαρτίου 1950
  Γερμανία[12] 13 Ιουλίου 1950
  Αυστρία 16 Απριλίου 1956
  Κύπρος[13] 24 Μαΐου 1961
  Ελβετία 6 Μαΐου 1963
  Μάλτα 29 Απριλίου 1965
  Πορτογαλία 22 Σεπτεμβρίου 1976
  Ισπανία 24 Νοεμβρίου 1977
  Λίχτενσταϊν 23 Noεμβρίου 1978
  Άγιος Μαρίνος 16 Noεμβρίου 1988
  Φινλανδία 5 Μαΐου 1989
  Ουγγαρία 6 Noεμβρίου 1990
  Πολωνία 26 Noεμβρίου 1991
  Βουλγαρία 7 Μαΐου 1992
  Εσθονία 14 Μαΐου 1993
  Λιθουανία 14 Μαΐου 1993
  Σλοβενία 14 Μαΐου 1993
  Τσεχία 30 Ιουνίου 1993
  Σλοβακία 30 Ιουνίου 1993
  Ρουμανία 7 Οκτωβρίου 1993
  Ανδόρα 10 Noεμβρίου 1994
  Λετονία 10 Φεβρουαρίου 1995
  Αλβανία 13 Ιουλίου 1995
  Μολδαβία[14] 13 Ιουλίου 1995
  Βόρεια Μακεδονία[15] 9 Noεμβρίου 1995
  Ουκρανία[16] 9 Νοεμβρίου 1995
  Κροατία 6 Noεμβρίου 1996
  Γεωργία[17] 27 Απριλίου 1999
  Αρμενία 25 Ιανουαρίου 2001
  Αζερμπαϊτζάν 25 Ιανουαρίου 2001
  Βοσνία και Ερζεγοβίνη 24 Απριλίου 2002
  Σερβία[18] 3 Απριλίου 2003
  Μονακό 5 Οκτωβρίου 2004
  Μαυροβούνιο 11 Μαΐου 2007

Μέλος Παρατηρητής

Επεξεργασία
Σημαία Χώρα Σημειώσεις
  Βατικανό Το Βατικανό δεδομένου ότι είναι η Επισκοπή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην Ρώμη, και έχει Εκκλησιαστικούς Νόμους και Κανόνες δεν είναι μέλος του Συμβουλίου, αλλά έχει υπογράψει ως παρατηρητής.

Πρώην Μέλη

Επεξεργασία
Σημαία Χώρα Ημερομηνία ένταξης Ημερομηνία εξόδου Σημειώσεις
  Ρωσία 28 Φεβρουαρίου 1996 16 Μαρτίου 2022 Ανεστάλη από τα δικαιώματα εκπροσώπησής της στην Επιτροπή Υπουργών και στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση στις 25 Φεβρουαρίου 2022, λόγω της εισβολής στην Ουκρανία. Στις 10 Μαρτίου 2022 η Ρωσία ανακοίνωσε από πλευράς της, ότι δεν θα συμμετείχε πλέον στον οργανισμό. Στις 15 Μαρτίου 2022, η Ρωσία κίνησε διαδικασία αποχώρησης από το Συμβούλιο, με επίσημη κοινοποίησή της για απόσυρση με ισχύ στις 31 Δεκεμβρίου 2022. Στις 16 Μαρτίου 2022, η Επιτροπή Υπουργών αποφάσισε να αποβάλλει τη Ρωσία με άμεση ισχύ.
  Σάαρλαντ 13 Αυγούστου 1950 1 Ιανουαρίου 1957 Το Σάαρλαντ ενώθηκε με την Δυτική Γερμανία την 1η Ιανουαρίου 1957.
  Σερβία και Μαυροβούνιο 3 Απριλίου 2003 5 Ιουνίου 2006 Διαλύθηκε μετά την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου τον Ιούνιο του 2006. Η Σερβία ανακηρύχθηκε ότι θα κρατήσει την έδρα της πρώην χώρας στο συμβούλιο ενώ, το Μαυροβούνιο επανεντάχθηκε ως ανεξάρτητη ξεχωριστή οντότητα στις 11 Μάϊου 2007.
  Τσεχοσλοβακία 21 Ιανουαρίου 1991 31 Δεκεμβρίου 1992 Διαλύθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1992. Η Τσεχία και η Σλοβακία ως ξεχωριστά ανεξάρτητα κράτη εντάχθηκαν ξανά στο συμβούλιο στις 30 Ιουνίου 1993.

Χώρες μη μέλη

Επεξεργασία
 
  Μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης
  Μη-μέλη που καλούνται να υπογράψουν συμβάσεις
  •   Καζακστάν - Το Καζακστάν είναι διηπειρωτική χώρα με ένα μικρό μέρος του να εκτείνεται στην Ανατολική Ευρώπη. Έχει εκφράσει το ενδιαφέρον για υποψηφιότητα αλλά απαιτείται περαιτέρω ανάπτυξη στα ανθρώπινα δικαιώματα των κατοίκων της χώρας.
  •   Λευκορωσία - Η Λευκορωσία είναι υποψήφιο κράτος για ένταξη στο Συμβούλιο. Η ένταξή της έχει καθυστερήσει λόγω ανησυχιών σε θέματα που σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη χρήση της θανατικής ποινής στη χώρα.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. The Russian Federation is excluded from the Council of Europe
  2. 2,0 2,1 «Winston Churchill and the Council of Europe». Council of Europe: Archiving and Documentary Resources. Council of Europe. 6 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2013. , including audio extracts
  3. «The Zurich speech». CVCE. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2015.  Including full transcript
  4. «Flag, anthem and logo: the Council of Europe's symbols». Council of Europe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2008. 
  5. «Logo of the Council of Europe». Council of Europe. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2008. 
  6. Περιλαμβάνεται ολόκληρο το Βασίλειο της Δανίας, δηλαδή η Μητροπολιτική Δανία, η Γροιλανδία και οι Νήσοι Φερόες.
  7. Περιλαμβάνεται στο Συμβούλιο της Ευρώπης μόνο η Μητροπολιτική Γαλλία. Εξαιρούνται τα Γαλλικά Υπερπόντια Εδάφη και Περιοχές, στις υπόλοιπες ηπείρους.
  8. Περιλαμβάνεται στο Συμβούλιο της Ευρώπης μόνο η Μητροπολιτική Ολλανδία. Εξαιρείται το υπόλοιπο Βασίλειο των Κάτω Χωρών, δηλαδή οι πρώην Ολλανδικές Αντίλλες (Αρούμπα, Κουρασάο, Μποναίρ, Άγιος Ευστάθιος, Άγιος Μαρτίνος και Σάμπα), τα οποία γεωγραφικά ανήκουν στην Αμερική.
  9. Περιλαμβάνεται στο Συμβούλιο της Ευρώπης μόνο η Μητροπολιτική Νορβηγία και το Αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ. Εξαιρούνται από μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης η νήσος Γιαν Μάγιεν, η νήσος Μπουβέ και οι Εδαφικές Διεκδικήσεις της Νορβηγίας στην Ανταρκτική, οι οποίες δεν κατοικούνται.
  10. Περιλαμβάνεται στο Συμβούλιο της Ευρώπης μόνο το Κυρίαρχο Ηνωμένο Βασίλειο (Αγγλία, Ουαλία, Σκωτία και Βόρεια Ιρλανδία). Εξαιρούνται τα Εξαρτώμενα από το Στέμμα (Αγγλονορμανδικά Νησιά και Νήσος του Μαν) και τα Βρετανικά Υπερπόντια Εδάφη, στις υπόλοιπες ηπείρους.
  11. Εξαιρείται από μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης το Άγιο Όρος, επειδή έχει Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό χαρακτήρα και Διοίκηση, και δεν πραγματοποιούνται στην περιοχή εκλογές. Το Άγιο Όρος έχει Εκκλησιαστικούς Νόμους και Κανόνες δεν είναι μέλος του Συμβουλίου, αλλά έχει υπογράψει ως παρατηρητής, και Ευθυγραμμίζεται με το Ελληνικό Σύνταγμα.
  12. Από τις 13 Ιουλίου 1950 έως και τις 3 Οκτωβρίου 1990, η Γερμανία, ήτανε μέλος στο Συμβούλιο της Ευρώπης ως Δυτική Γερμανία. Το 1957, ενσωματώθηκε στο Συμβούλιο της Ευρώπης το Σάαρλαντ το οποίο ενσωματώθηκε στην Δυτική Γερμανία, και το 1990 η Ανατολική Γερμανία, η οποία ενσωματώθηκε και αυτή στην Δυτική Γερμανία, με την Γερμανική επανένωση.
  13. Από τις 20 Ιουλίου 1974, η Κύπρος δεν εκπροσωπείται στο Συμβούλιο της Ευρώπης ως ενιαία χώρα, επειδή η Τουρκία κατέχει στρατιωτικά το βόρειο τμήμα της χώρας, με την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η Κυπριακή Δημοκρατία ελέγχει μόνο τις Επαρχίες Πάφου, Λεμεσού, Λάρνακας, την μίση έκταση της Επαρχίας Λευκωσίας και τμήμα της Επαρχίας Αμμοχώστου. Μέχρι και σήμερα δεν έχει βρεθεί λύση στο πρόβλημα της περιοχής και το Κυπριακό παραμένει ανοιχτό.
  14. η Μολδαβία δεν εκπροσωπείται στο Συμβούλιο της Ευρώπης ως ενιαία χώρα, επειδή η Υπερδνειστερία, είναι περιοχή υπό απόσχιση και κυβερνάται από Ρώσους Αυτονομιστές, αλλά και του ότι έχει παγώσει ο Πόλεμος της Υπερδνειστερίας και μέχρι και σήμερα δεν έχει βρεθεί λύση στο πρόβλημα της περιοχής.
  15. η Βόρεια Μακεδονία, έγινε αρχικά μέλος στο Συμβούλιο της Ευρώπης, με την Ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, λόγω Πολιτικών αντιπαραθέσεων με την Ελλάδα, σχετικά με την ονομασία Μακεδονία. Με την Συμφωνία των Πρεσπών, η χώρα άλλαξε την ονομασία της στην σημερινή, στις 12 Ιουλίου 2018.
  16. η Ουκρανία δεν εκπροσωπείται στο Συμβούλιο της Ευρώπης πλέον ως ενιαία χώρα, επειδή είναι σε εξέλιξη από τις 24 Φεβρουαρίου 2022, η Εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και μέχρι και σήμερα δεν έχει βρεθεί λύση στο πρόβλημα της περιοχής. Η Ουκρανία έχει ωστόσο την υποστήριξη από το Συμβούλιο της Ευρώπης, από όλα τα μέλη, για την Εδαφική της Ακεραιότητα.
  17. η Γεωργία δεν εκπροσωπείται στο Συμβούλιο της Ευρώπης ως ενιαία χώρα, επειδή η Αμπχαζία και η Νότια Οσσετία, είναι περιοχές υπό απόσχιση και κυβερνάται από ντόπιους και Ρώσους Αυτονομιστές, και μέχρι και σήμερα δεν έχει βρεθεί λύση στο πρόβλημα των περιοχών.
  18. η Σερβία, έγινε αρχικά μέλος στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ως Σερβία και Μαυροβούνιο. Με το δημοψήφισμα και την Ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου το 2006, η Ομοσπονδία διαλύθηκε και έκτοτε μόνο η Σερβία είναι μέλος. Το Μαυροβούνιο έγινε μέλος στις 11 Μαΐου 2007, ως ανεξάρτητη χώρα. Επίσης η Σερβία δεν εκπροσωπείται στο Συμβούλιο της Ευρώπης ως ενιαία χώρα, επειδή το Κοσσυφοπέδιο από τις 17 Ιουνίου 2008, είναι περιοχή υπό απόσχιση και κυβερνάται από τοπική Κυβέρνηση, υπάρχει διχασμός μεταξύ των Αλβανών του Κοσόβου και των Σέρβων στο Βόρειο Κοσσυφοπέδιο και μέχρι και σήμερα δεν έχει βρεθεί λύση στο πρόβλημα της περιοχής.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία