Η σάλτσα ταρτάρ ή σως ταρτάρ (γαλλικά: sauce tartare‎‎) είναι σάλτσα από μαγιονέζα, ψιλοκομμένα τουρσιά, κάπαρη και βότανα όπως εστραγκόν και άνηθο. Στη σάλτσα ταρτάρ μπορεί επίσης να προστεθούν άλλα βότανα, χυμός λεμονιού και ελιές. Σερβίρεται συχνότερα με πιάτα θαλασσινών, όπως ψάρια, σάντουιτς ψαριού, ψαροκροκέτες, τηγανητά στρείδια και καλαμάρια.[1]

Σάλτσα ταρτάρ σε τηγανητές πατάτες

Η σάλτσα ταρτάρ έχει ως βάση είτε τη μαγιονέζα είτε το αγιολί, στην οποία προστίθενται ορισμένα άλλα συστατικά. Στο Ηνωμένο Βασίλειο συνήθως προσθέτουν στη βάση κάπαρη, αγγουράκια πίκλες, χυμό λεμονιού και άνηθο. Οι αμερικανικές συνταγές μπορεί να περιλαμβάνουν ψιλοκομμένα τουρσιά άνηθου, κρεμμύδιασχοινόπρασο) και φρέσκο μαϊντανό.[1] Μερικές φορές προστίθενται ψιλοκομμένα βραστά αυγά ή ελιές, όπως και μουστάρδα Ντιζόν και κρεμμύδια κοκτέιλ.[2]

Η σάλτσα ταρτάρ πήρε το όνομά της από το φιλέτο ταρτάρ, με το οποίο σερβίρονταν συνήθως στη Γαλλία του 19ου αιώνα.[3] Συνταγές για σάλτσα ταρτάρ έχουν βρεθεί σε αγγλόφωνα βιβλία μαγειρικής που χρονολογούνται στα μέσα του 19ου αιώνα,[4] συμπεριλαμβανομένης μιας συνταγής στο Modern Cookery for Private Families το 1860.[5]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Isabella Graham Duffield Stewart· Mary B. Duffield (1878). The Home messenger book of tested receipts. Detroit: E. B. Smith & Co. σελ. 31. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2012. sauce tartare. 
  2. Louisette Bertholle· Julia Child (2001). Mastering the Art of French Cooking. 1. New York: Alfred A. Knopf. ISBN 978-0-307-95817-4. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2012. 
  3. Stevens, Patricia Bunning (1998). Rare Bits: Unusual Origins of Popular Recipes (στα Αγγλικά). Ohio University Press. σελ. 156. ISBN 978-0-8214-1233-6. 
  4. «The Food Timeline history notes--sauce». www.foodtimeline.org. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2023. 
  5. Acton, Eliza· University of Leeds. Library (1860). Modern cookery, for private families : reduced to a system of easy practice, in a series of carefully tested receipts, in which the principles of Baron Liebig and other eminent writers have been as much as possible applied and explained. University of Leeds Library. London : Longman, Brown, Green, Longmans, and Roberts. σελίδες 143–144.