Σάντα Μαρία ντέλα Σαλούτε

εκκλησία στη Βενετία

Συντεταγμένες: 45°25′50.05″N 12°20′5.03″E / 45.4305694°N 12.3347306°E / 45.4305694; 12.3347306

Η Σάντα Μαρία ντέλα Σαλούτε (ιταλικά: Santa Maria della Salute, μτφ: Παναγία της Υγείας) είναι ρωμαιοκαθολικός ναός και έλλασων βασιλική που βρίσκεται στη Βενετία, Ιταλία και συγκεκριμένα στο στενό ακρωτήριο Πούντα ντέλλα Ντοτζάνα στην συνοικία Ντορσοντούρο. Ανήκει στις λεγόμενες εκκλησίες της πανώλης.

Σάντα Μαρία ντέλα Σαλούτε
Basilica di Santa Maria della Salute
Χάρτης
Είδοςvotive church[1] και ελάσσονα βασιλική
Αρχιτεκτονικήμπαρόκ αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες45°25′50″N 12°20′5″E
ΘρήσκευμαΚαθολικισμός[2]
Θρησκευτική υπαγωγήΠατριαρχείο της Βενετίας
Διοικητική υπαγωγήΒενετία
ΤοποθεσίαΝτορσοντούρο και Municipality 1 Venezia-Murano-Burano
ΧώραΙταλία[3]
Έναρξη κατασκευής17ος αιώνας
Γενικές διαστάσεις70 μέτρα × 47 μέτρα
Υλικάπέτρα της Ίστριας
ΑρχιτέκτοναςBaldassarre Longhena
Προστασίατμήμα μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς (από 1987)
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα

Αρχίζοντας από το καλοκαίρι του 1630, η πανώλη έπληξε τη Βενετία και μέχρι το 1631 είχε σκοτώσει περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού. Στην πόλη 46.000 άνθρωποι πέθαναν ενώ στην ευρύτερη περιοχή οι νεκροί έφτασαν τους 94.000.[4] Διαρκείς επικλήσεις, προσευχές και λιτανείες στις εκκλησίες αφιερωμένες στον Άγιο Ρόκκο και τον Άγιο Λαυρέντιο απέτυχαν να σταματήσουν την επιδημία. Έτσι στις 22 Οκτωβρίου 1630 η γερουσία της Βενετίας αποφάσισε να κτιστεί μία νέα εκκλησία.[4] Η εκκλησία δεν αφιερώθηκε σε κάποιο άγιο προστάτη από την πανούκλα, αλλά στην Παναγία, η οποία θεωρούταν προστάτιδα της Δημοκρατίας.[5] Από τα σχέδια επιλέχθηκε αυτό του Μπαλντασάρε Λονγκένα για μια ροτόντα σε ρυθμό μπαρόκ ο οποίος ήταν δημοφιλής τότε. Η κατασκευή του ναού άρχισε το 1631 και ολοκληρώθηκε το 1687.

Η πρόσοψη του ναού είναι διακοσμημένη με αγάλματα του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Θεοδώρου, των Ευαγγελιστών, των Προφητών, της Ιουδίθ με το κεφάλι του Ολοφέρνη.[4] Τα αγάλματα των τεσσάρων Ευαγγελιστών αποδίδονται στον Τομάσο Ρούες.[6] Στο κύριο τέμπλο του ναού, έργο του Λονγκένα, βρίσκεται η βυζαντινή εικόνα της Παναγίας Μεσοπαντίτισσας, η οποία μεταφέρθηκε από την Κρήτη με την κατάκτηση της τελευταίας από τους Οθωμανούς το 1669.[7]

Ο τρούλος του ναού ήταν μια σημαντική προσθήκη στο αστικό τοπίο της Βενετίας και σύντομα έγινε ένα από εμβλήματα της πόλης, αποτελώντας πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες όπως ο Καναλέττο, ο Γουίλιαμ Τέρνερ, ο Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ και ο Φραντσέσκο Γκουάρντι.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 559. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2018.
  2. Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2021.
  3. (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 559. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  4. 4,0 4,1 4,2 Allen, Grant (1898), Venice, London: G. Richards, σελ. 104–107, ISBN 0-665-05089-5, https://archive.org/stream/venicegrantallen00allerich#page/104/mode/2up 
  5. Avery, Harold (February 1966). «Plague churches, monuments and memorials». Proc. R. Soc. Med. 59 (2): 110–116. PMID 5906745. 
  6. Paola Rossi, Per un profilo di Tommaso Rues in: La scultura veneta del Seicento e del Settecento : nuovi studi / Istituto Veneto di Scienze, Lettere ed Arti. A cura di Giuseppe Pavanello. – Venezia, 2002. – (Studi di arte veneta ; 4). – (ISBN 88-88143-19-X), p. 3-33
  7. Καθημερινή 7 μέρες (25-01-1998) Ο Κρητικός πόλεμος «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 6 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2011.  page 10-12 in Greek