Σέλας

Φυσικό πολύχρωμο φως που εμφανίζεται στον ουρανό, κυρίως σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη (κοντά στην Αρκτική και την Ανταρκτική)

Το Σέλας είναι ένα εντυπωσιακό φωτεινό ουράνιο φαινόμενο που παρατηρείται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και είναι ορατό κυρίως στους πόλους, για αυτό και ονομάζεται επίσης Πολικό Σέλας. Όταν το φαινόμενο συμβαίνει στο Βόρειο πόλο αποκαλείται Βόρειο σέλας, ενώ αντίστοιχα όταν παρατηρείται στο Νότιο πόλο αποκαλείται Νότιο σέλας.

Βόρειο Σέλας, «παγωμένη» εικόνα με κίνησή του.

Γενικά Επεξεργασία

Το φαινόμενο παρουσιάζει ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων, με αιφνίδιες εμφανίσεις και με γρήγορες σχετικά μεταμορφώσεις. Η εμφάνιση του Σέλαος, αν και πολύ σπάνια για παραμεσόγειες χώρες, κίνησε το ενδιαφέρον των ανθρώπων από την αρχαιότητα και ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες. Πρώτος επιστημονικά παρατηρητής του φαινομένου φέρεται ο Αριστοτέλης που όπως αναφέρει στα Μετεωρολογικά (Α',5): «Φαίνεται δέ ποτε συνιστάμενα νύκτωρ αἰθρίας οὔσης πολλὰ φάσματα ἐν τῷ οὐρανῷ..., ἡμέρας μὲν οὖν ὁ ἥλιος κωλύει, νυκτὸς δ' ἔξω τοῦ φοινικοῦ (δηλαδή του ιώδους), τὰ ἄλλα δι' ὁμόχροιαν οὐ φαίνεται», που σημαίνει ότι πρέπει να είχε παρατηρήσει έντονα το φαινόμενο του Σέλαος κατά τη διάρκεια αίθριας νύκτας.[εκκρεμεί παραπομπή] Η φωτοβολία της ατμόσφαιρας, πάντα κατά τον Αριστοτέλη, δεν είναι ομοιογενής αλλά τα φάσματα του φαινομένου αυτού παρουσιάζουν χάσματα. Τέτοια φαινόμενα, τα οποία γενικά ονομάζονται aurorae, δημιουργούνται από τη σύγκρουση φορτισμένων σωματιδίων, κυρίως ηλεκτρονίων αλλά και πρωτονίων, προερχόμενα από το διάστημα που παγιδεύονται στο μαγνητικό πεδίο της Γης.

Περιοχές παρατηρήσεων Επεξεργασία

Το Σέλας, τόσο το Βόρειο όσο και το Νότιο, παρατηρείται συχνότερα κατά μήκος ζώνης της οποίας το κέντρο απέχει από τους πόλους περίπου 10 μοίρες, ενώ ακριβώς πάνω από τους πόλους εμφανίζεται πολύ αραιότερα. Το κέντρο, για παράδειγμα, της ζώνης εμφάνισης του Βόρειου Σέλαος βρίσκεται κοντά στη βορειοδυτική ακτή της Γροιλανδίας παρά στην Ευρώπη και αυτό γιατί η ζώνη αυτή εκτείνεται μέχρι γεωγραφικό πλάτος 57 περίπου μοίρες προς τον Καναδά, ενώ μέχρι 77 μοίρες στην Ευρώπη. Έτσι όσο νοτιότερα απομακρυνόμαστε από αυτή τη ζώνη τόσο σπανιότερη γίνεται και η εμφάνιση του φαινομένου.

Επικρατέστερο χρώμα του Σέλαος είναι γενικά το λευκό. Όταν όμως παρατηρείται χρωματισμένο, τότε το κόκκινο επικρατεί στο χαμηλότερο άκρο των ακτίνων που πέφτουν κάθετα, το πράσινο στο ανώτερο και μεταξύ αυτών το κίτρινο που γρήγορα εξαφανίζεται. Από τη φασματοσκοπική ανάλυση του φωτός των Σελάων παρατηρήθηκαν εντός του φάσματος αυτών 150 γραμμές από τις οποίες η φωτεινότερη και σταθερότερη ανήκει στο στοιχείο κρυπτόν ως και στο οξυγόνο και στο άζωτο.

Σύγχρονη θεωρία Επεξεργασία

Με την εξέλιξη όμως των επιστημών και των μέσων έρευνας η δεσπόζουσα θεωρία που αποδείχθηκε και πειραματικά είναι ότι γενεσιουργός αιτία καθίσταται ο βομβαρδισμός των υψηλών ατμοσφαιρικών στρωμάτων από ηλεκτρόνια που προέρχονται από τη συνεχή ροή φορτισμένων σωματίων από τον Ήλιο, που ονομάζεται ηλιακός άνεμος. Η πλειονότητα των φορτισμένων αυτών σωματίων, που είναι κυρίως πυρήνες υδρογόνου και ηλεκτρόνια, εκτρέπονται από το μαγνητικό πεδίο της Γης. Ωστόσο σημαντικό μέρος τους εισχωρεί στη γήινη μαγνητόσφαιρα, όπου επιταχύνεται σε μεγάλες ενέργειες από ηλεκτρομαγνητικά πεδία κατά τη διάρκεια μαγνητικών καταιγίδων. Ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας και μικρής γωνίας κλίσης ως προς τις μαγνητικές γραμμές φτάνουν μέχρι την ανώτερη ατμόσφαιρα, όπου διεγείρουν άτομα οξυγόνου και αζώτου. Η διέγερση επιτελείται με την μετατόπιση των ηλεκτρονίων αυτών των ατόμων σε ανώτερες ενεργειακές στοιβάδες, όπου όμως δεν μπορούν να παραμείνουν για πολύ. Με την επάνοδο στην αρχική τους κατάσταση εκπέμπουν την περίσσεια ενέργειας με τη μορφή φωτός. Το χρώμα του φωτός εξαρτάται από το είδος του ατόμου που διεγείρεται και από την ενεργειακή διαφορά των στοιβάδων διέγερσης και ηρεμίας των ηλεκτρονίων του ατόμου.

Σύγχρονα πειράματα και παρατηρήσεις Επεξεργασία

 
Το Νότιο Σέλας όπως φωτογραφήθηκε από δορυφόρο της NASA στις 11 Σεπτεμβρίου 2005.

Στα σύγχρονα πειράματα εκτός εκείνο του καθηγητή Stormer του Πανεπιστημίου του Όσλο που κατασκεύασε ειδική συσκευή για την απόδειξη της επικρατέστερης θεωρίας, το 1958 τότε που ακόμα δεν είχαν απαγορευθεί οι πυρηνικές δοκιμές, σχεδιάστηκε ένα πείραμα με πρόταση του καθηγητή Νικόλαου Κ. Χριστοφίλου (αγγλ. Nicholas Constantine Christofilos που έκανε πειράματα με τρεις μικρές ατομικές βόμβες στην ανώτατη ατμόσφαιρα της γης. Με χρήση των πυρηνικών εκρήξεων διαπιστώθηκε η δημιουργία του σέλαος ως αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης του ηλιακού ανέμου με την μαγνητόσφαιρα της Γης. Συγκεκριμένα το έτος εκείνο εκτοξεύθηκαν σε ύψος 500 χλμ. τρεις μικρές ατομικές βόμβες στο Νότιο Ατλαντικό ωκεανό στα γεωγραφικά πλάτη (νότια) 38° και 50°. Αμέσως μετά τις εκρήξεις και σε χρόνο μόλις ενός πρώτου λεπτού της ώρας εμφανίσθηκε στο βόρειο ημισφαίριο, σε προκαθορισμένα γεωγραφικά πλάτη, άλλο Σέλας, που σήμαινε πως τα ηλεκτρόνια της έκρηξης, μετά από ένα ταχύτατο ταξίδι σε ύψος 4.000 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της Γης, ξαναγύρισαν και δημιούργησαν τεχνητό Σέλας σε απόσταση πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων από το σημείο της έκρηξης. Μάλιστα δεν υπολογίσθηκε πως για αρκετές ώρες τα «τεχνητά» αυτά ηλεκτρόνια ταξίδευαν μέσα στο μαγνητικό πεδίο της Γης από το Βόρειο στο Νότιο Πόλο και από το Νότιο στο Βόρειο εκατομμύρια φορές. Το πείραμα αυτό εξ όσων έχουν δημοσιευθεί έχει επαναληφθεί με θεαματικότερα αποτελέσματα το 1962.

Για το 2013, το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Όσλο οργάνωσε το STAR Project, μια ομάδα από 50 δορυφόρους σε μέγεθος συσκευασίας γάλακτος του (1) ενός λίτρου. Οι δορυφόροι θα κινούνται σε διαφορετικά ύψη μεταξύ των 160 και 320 χιλιομέτρων, μέσα στην ιονόσφαιρα, μαζεύοντας στοιχεία και ύστερα από 3 με 8 εβδομάδες θα πέσουν στη Γη. Ο σκοπός της αποστολής είναι η μελέτη του Σέλαος και των μαγνητικών καταιγίδων όταν ο Ήλιος φθάσει στη μέγιστη δραστηριότητα στον 11ετή κύκλο του το 2013.[1]

Λαογραφία Επεξεργασία

Στη λαογραφία των βορείων λαών, το Σέλας ήταν επόμενο να έχει συνδεθεί με υπερβατικές ερμηνείες.

  • Στις 27 Σεπτεμβρίου 1732 ο Anders Celsius σημείωσε στο ημερολόγιό του πως το Βόρειο Σέλας ήταν τεράστια φωτιά που κατά τις πεποιθήσεις της εποχής προερχόταν από ηφαίστεια που υπάρχουν στον Βόρειο Πόλο, από τον Θεό, για να ζεσταίνονται οι άνθρωποι.
  • Οι Σουηδοί πίστευαν πως ήταν αντανακλάσεις από τις δάδες που κρατούσαν οι Λάπωνες ψάχνοντας τους Ταράνδους τους.
  • Οι Φινλανδοί ότι ήταν Άγγελοι Κυρίου που κυνηγούσαν τους δαίμονες.
  • Οι Λάπωνες έκρυβαν γυναίκες και παιδιά, σταμάταγαν τα έλκηθρα και μάζευαν τα κουδούνια για να μη γίνουν αντιληπτοί από το Σέλας και τους πάρει.
  • Στη δυτική ακτή της Νορβηγίας οι κάτοικοι πίστευαν μέχρι τις αρχές του προηγούμενου αιώνα πως το Βόρειο Σέλας είναι γριές ανύπαντρες γυναίκες στον ουρανό που χορεύουν κουνώντας τα λευκά μαντήλια τους. Πίστευαν δε πως το Σέλας ερχόταν για να πάρει τις ανύπαντρες γυναίκες που είχαν ήδη γεράσει! «Αυτή είναι τόσο γριά που θα ΄ρθει να τη πάρει το Σέλας», έλεγαν.
  • Αρχαιότερα πίστευαν πως το Βόρειο Σέλας ήταν η αντανάκλαση των ασπίδων που κρατούσαν οι Βαλκυρίες, που ήταν νεκρές παρθένες στον ουρανό. Με αυτό τον θρύλο φαίνεται να συνδέεται και η σκοτσέζικη έκφραση "Merry Dancers" (χαρούμενοι χορευτές), με ερωτικές όμως προεκτάσεις.
  • Οι Εσκιμώοι πίστευαν πως είναι οι ψυχές των νεκρών που αναζητούν τους δικούς τους. Έτσι κατά τη διάρκεια του φαινομένου ούτε μιλούσαν ούτε σφύριζαν φοβούμενοι μη κατέβει το Σέλας χαμηλά και τους αρπάξει αναγνωρίζοντάς τους από τη φωνή.
  • Αλλά και οι Ινδιάνοι της Αμερικής (Καναδά) πίστευαν πως το Βόρειο Σέλας ήταν οι τεράστιες φωτιές που άναβαν τα ουράνια δαιμόνια όταν μαγείρευαν φάλαινες για να φάνε! Άλλοι ινδιάνοι (οι Φοξ) πίστευαν ότι πρόκειται για μεγάλη συνάθροιση πολεμιστών, κοντά στο Βόρειο Πόλο, όπου έβραζαν τους εχθρούς τους σε μεγάλα καζάνια.
  • Τέλος οι Μαορί της Νέας Ζηλανδίας πίστευαν πως οι παλιοί πρόγονοί τους έφθασαν στο Νότιο Πόλο και παγιδεύτηκαν εκεί και τώρα ανάβουν μεγάλες φωτιές για να συνεννοηθούν με τους σημερινούς απογόνους τους για να πάνε να τους ελευθερώσουν.

Κατά τον Μεσαίωνα από την εκκλησιαστική τότε εξουσία το φαινόμενο αποδίδονταν ως προμήνυμα μεγάλου κακού. Πολλές γκραβούρες της εποχής παρουσιάζουν το Σέλας ως θηρίο της κόλασης με στόχο την καταστροφή.

Στην Ελλάδα Επεξεργασία

Πρόσφατες ιστορικά καταγραφές Σέλαος στην Ελλάδα[2][3][4][5][6][7][8][9][10]
N Ημερομηνία Περιοχή Πηγή
16ος αιώνας
1 04/08/1524 Σκόπελος Carapiperis, 1956
2 **/02/1530 Κέρκυρα Επάρχος, 1537
3 **/02/1530 Κέρκυρα Επάρχος, 1537
17ος αιώνας
4 **/09/1621 Carapiperis, 1956
18ος αιώνας
5 **/03/1739 Πάτμος Carapiperis, 1956
6 11/06/1771 Carapiperis, 1956
7 01/09/1779 Carapiperis, 1956
8 12/03/1786 Ζαγορά Carapiperis, 1956
19ος αιώνας
9 22/10/1839 Αθήνα Damer, 1841
10 17/11/1848 Θεσσαλονίκη Angot, 1896
11 31/01/1859 Αθήνα Angot, 1896
12 02/02/1859 Αθήνα Angot, 1896
13 31/05/1859 Αθήνα Angot, 1896
14 28/08/1859 Αθήνα Angot, 1896
15 02/09/1859 Αθήνα Angot, 1896
16 03/09/1859 Αθήνα Angot, 1896
17 12/10/1859 Αθήνα Angot, 1896
18 18/10/1859 Αθήνα Angot, 1896
19 08/08/1860 Αθήνα Angot, 1896
20 09/08/1860 Αθήνα Angot, 1896
21 10/08/1860 Αθήνα Angot, 1896
22 11/08/1860 Αθήνα Angot, 1896
23 12/08/1860 Αθήνα Angot, 1896
24 13/08/1860 Αθήνα Angot, 1896
25 14/08/1860 Αθήνα Angot, 1896
26 04/03/1861 Αθήνα Angot, 1896
27 22/02/1862 Αθήνα Angot, 1896
28 14/03/1862 Αθήνα Angot, 1896
29 11/12/1863 Αθήνα Angot, 1896
30 01/08/1864 Κηφισιά Angot, 1896
31 02/08/1864 Κηφισιά Angot, 1896
32 06/08/1864 Αθήνα Angot, 1896
33 09/08/1864 Κηφισιά Angot, 1896
34 17/06/1865 Αθήνα Angot, 1896
35 13/05/1869 Αθήνα Angot, 1896
36 10/08/1869 Αθήνα Angot, 1896
37 05/04/1870 Αθήνα Angot, 1896
38 02/09/1870 Αθήνα Angot, 1896
39 24/10/1870 Λευκάδα, Αθήνα, Έβρος Heis, 1871; Angot, 1896; Carapiperis, 1956
40 25/10/1870 Ξηρόμερο, Κέρκυρα, Αθήνα, Πρέβεζα Carapiperis, 1956; Angot, 1896
41 26/10/1870 Αθήνα Angot, 1896
42 27/10/1870 Αθήνα Angot, 1896
43 28/10/1870 Αθήνα Angot, 1896
44 07/06/1871 Αθήνα Angot, 1896
45 12/06/1871 Αθήνα Angot, 1896
46 18/06/1871 Αθήνα Angot, 1896
47 22/01/1872 Ανθοχώρι Carapiperis, 1956
48 04/02/1872 Όλη η Ευρώπη & πιθανότατα όλη η Ελλάδα, Αθήνα Angot, 1896
? 2*/10/1883 Κέρκυρα (ίσως σχετίζεται με την έκρηξη του Κρακατόα) Abercromby & al., 1888
20ος αιώνας
49 25/01/1938 Κέρκυρα και άλλα Ιόνια Νησιά, Πάτρα, Καλαμάτα, Θεσσαλονίκη,Κόνιτσα Ζούμπος, 2017
50 26/01/1938 Νότια μέχρι Ν.Ηρακλείου Carapiperis, 1956
51 24/03/1940 Carapiperis, 1956
52 25/03/1940 Carapiperis, 1956
53 21/02/1950 Carapiperis, 1956
54 22/02/1950 Carapiperis, 1956
55 19/08/1950 Σπέτσες Carapiperis, 1956
21ος αιώνας
56 30/10/2003 Αθήνα perseus.gr
57 20/11/2003 Αθήνα Κολυδάς
58 05/11/2023 Πιερία, Σέρρες, Καβάλα
59 01/12/2023 Δράμα Π.Ρ.

Το Σέλας στην Ελλάδα παρατηρήθηκε για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια το βράδυ της 5ης Νοεμβρίου 2023, γινόμενο οπτικά αντιληπτό σε περιοχές της Μακεδονίας, σε πολλές εκ της οποίας για πρώτη φορά, ενώ οι περισσότερες αναφορές για παρατήρηση έγιναν από ορεινούς οικισμούς της Θεσσαλονίκης και των Σερρών, όπως στο Αηδονοχώρι, όπου έλαβε κοκκινωπή απόχρωση και φάνηκε σαν να «βγαίνει» πίσω από το Όρος Μενοίκιο.[11][12]

Σημειώσεις Επεξεργασία

Η λατινική ονομασία του Βορείου και του Νότιου Σέλαος είναι αντίστοιχα «Aurora Borealis» και «Aurora Australis». Προς το τέλος της διάρκειας του φαινομένου που φθάνει και τις 6 ώρες μπορεί να παρατηρηθεί, αν και όχι πάντα, το «στέμμα του Σέλαος» (corona aurora). Από το κέντρο του ουράνιου θόλου εμφανίζεται αιφνίδια ένα κυκλικό φως σαν στεφάνι από την περιφέρεια του οποίου εκτείνονται κάθετες λευκές ακτίνες προς το έδαφος δημιουργώντας την εντύπωση ενός γιγάντιου φωτεινού στέμματος και που στρέφεται με ταχύτητα, με ενδιάμεσες αιφνίδιες στάσεις. Αυτό το χαρακτηριστικό φαινόμενο διαρκεί από μόλις λίγα δευτερόλεπτα μέχρι μισό λεπτό της ώρας και στη συνέχεια εξαφανίζεται.

Σέλας σε άλλους πλανήτες Επεξεργασία

Τόσο ο Δίας όσο και ο Κρόνος έχουν μαγνητικά πεδία που είναι ισχυρότερα από της Γης (η ισχύς του ισημερινού πεδίου του Δία είναι 4,3 gauss, σε σύγκριση με 0,3 gauss για τη Γη), και επίσης και οι δύο έχουν εκτεταμένες ζώνες ακτινοβολίας. Σέλας έχει παρατηρηθεί και στους δύο πλανήτες αερίων, χρησιμοποιώντας το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble, καθώς και στον Ουρανό και στον Ποσειδώνα.[13]

Τα Σέλας στους γίγαντες αερίου φαίνεται, όπως και στη Γη, να τροφοδοτούνται από τον ηλιακό άνεμο. Επιπλέον, όμως, τα φεγγάρια (δορυφόροι) του Δία, ειδικά η Ιώ, είναι ισχυρές πηγές για το σέλας στον Δία. Αυτά προκύπτουν από τα ηλεκτρικά ρεύματα κατά μήκος των δυναμικών γραμμών του πεδίου ("ρεύματα ευθυγραμμισμένα στο πεδίο"), τα οποία παράγονται από έναν μηχανισμό δυναμό λόγω της σχετικής κίνησης μεταξύ του περιστρεφόμενου πλανήτη και του κινούμενου δορυφόρου. Η Ιώ, που έχει ενεργό ηφαιστειότητα και ιονόσφαιρα, είναι μια ιδιαίτερα ισχυρή πηγή και τα ρεύματά του παράγουν και ράδιο εκπομπές, οι οποίες έχουν μελετηθεί από το 1955. Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, έχουν παρατηρηθεί σέλαα στην Ιώ, την Ευρώπη και τον Γανυμήδη.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Θοδωρής Λαΐνας (15 Μαΐου 2012) Big Brother στο Βόρειο Σέλας Το Βήμα. Ανακτήθηκε την 15 Μαΐου 2012
  2. Επάρχος, Ο. 1537: από το ‘Η εν έτει 1537 πολιορκία της Κέρκυρας και τα παρά την Καρτανίδα Καλήν κατά τας ανεκδότους επιστολάς.’ μεταφρασμένο στα ελληνικά από τα Ιταλικά από τον Αλβάνα, Φ. 1877.
  3. Damer, G.L.D. 1841: Diary of a Tour in Greece, Turkey, Egypt and the Holy Land. Vol. 1.
  4. Heis, E. 1871: Correspondence of Northern and Southern Aurorae. Nature 4: 213-215
  5. Abercromby, R., Archibald, E.D., Bonney, T.G., Evans, F.J., Geikie, A., Judd, J.W., Lockyer, J.N., Russell, F.A., Scott, R.H., Stokes, G.G., Strachey, R.E., Symons, G.J. & W.J.L. Wharton 1888: The Eruption of Krakatoa: And Subsequent Phenomena.
  6. Angot, A. 1896: The Aurora Borealis.
  7. Carapiperis, L.N. 1956: Some Appearances of the Aurora Borealis in Greece. Geofisica Pura e Applicata, 35(1): 139–142.
  8. Ζούπος, Γ. 2017: Το αστεροσκοπείο της Κέρκυρας (1924-1940). Αστρονομική Εταιρεία Κέρκυρας. https://www.corfuhistory.eu/?p=14096/
  9. https://perseus.gr/Astro-Aurorae.htm?fbclid=IwAR0acRQsF88jVDsmABn15QzcVp0VzjNi2eSnvA_vUrDoe0H9gbY8GmQlI9A
  10. Κολυδάς. Το βόρειο Σέλας στην Ελλάδα. kolydas.gr
  11. «Το Βόρειο Σέλας έγινε ορατό μέχρι τις Σέρρες - Το σπάνιο φαινόμενο που έφερε μαγικές εικόνες και στην Ελλάδα». NewsIT. 5 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2023. 
  12. «Βόρειο Σέλας ορατό στην Βόρεια Ελλάδα - Όμιλος Φίλων Αστρονομίας». 6 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2023. 
  13. «ESA portal - Mars Express discovers aurorae on Mars». Esa.int. 11 August 2004. (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2010. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Ξυλοπαρκιώτης, Κωνσταντίνος: «`Οταν πνέει ο ηλιακός άνεμος: Η επιστημονική εξήγηση για τα φώτα του Βορρά», Περισκόπιο της Επιστήμης, τεύχος 215 (Μάρτιος 1998), σσ. 40-51
  • Δαγκλής, Ιωάννης και Syun-Ich Akasofu: «Σέλας-Alaska by night», Γεωτρόπιο, τεύχος 213,  σελ. 72-75, 8 Μαΐου 2004 [1] Αρχειοθετήθηκε 2021-08-28 στο Wayback Machine.