Σίλο των Αστουριών
Ο Σίλο, λατιν.: Silo, (απεβ. το 783) ήταν ο βασιλιάς των Αστουριών από το 774 έως το 783, διαδεχόμενος τον Αουρέλιους. Ήρθε στον θρόνο μετά το γάμο του με την Αδοσίνδα, κόρη του Aλφονσου Α΄ ("Aλφόνσου του Καθολικού"). Μετέφερε την πρωτεύουσα του βασιλείου των Αστουριών από το Κάνγας δε Ονίς στην Πράβια, πιο κοντά στο κέντρο του βασιλείου. Ήταν σύγχρονος του Αβδ αλ-Ραχμάν Α΄, του Ομεϋάδη Eμίρη της Κόρδοβα και του Καρλομάγνου.
| Σίλο των Αστουριών | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 8ος αιώνας Pravia |
| Θάνατος | 783[1] Pravia |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αστούριας |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολεμιστής ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αδοσίνδα των Αστουριών |
| Τέκνα | Adelgaster |
| Οικογένεια | Οίκος των Αστουριών-Λεόν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μονάρχης του Βασιλείου των Αστουριών (774–783) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Άνοδος στον θρόνο Επεξεργασία
Την εποχή του Σίλο, οι μονάρχες προφανώς εκλέγονταν από τους ευγενείς, όπως στο προηγούμενο Βησιγοτθικό βασίλειο. Οι μονάρχες επιλέγονταν από τα μέλη ενός μικρού αριθμού δυναστειών. Η προτίμηση έτεινε να πηγαίνει στον γιο ενός βασιλιά ή, όπου αυτό δεν ήταν δυνατό, στον σύζυγο της κόρης ενός βασιλιά, όπως είχε συμβεί στην περίπτωση του Αλφόνσου Α΄ και του ίδιου του Σίλο, ή, ελλείψει αυτού, σε άλλον άνδρα βασιλικής καταγωγής ικανό να κυβερνήσει. [2]
Εντούτοις, υπάρχει ακαδημαϊκή διαμάχη σχετικά με τον τρόπο διαδοχής: εκλογή με το βησιγοτθικό στυλ, μητρογραμμική διαδοχή σύμφωνα με την ιθαγενή πρακτική, ή κληρονομική διαδοχή με βάση τις βασιλικές γενεαλογίες. [3] Κάθε μία από αυτές τις θεωρίες οδηγεί σε μία κάπως διαφορετική περιγραφή της ανόδου του Σίλο στον θρόνο.
Βασιλεία Επεξεργασία
Σύμφωνα με το Chronicon Albeldense, ο Σίλο κράτησε ειρήνη με τους μουσουλμάνους για χάρη της μητέρας του (ob causam matris). Το νόημα αυτής της φράσης έχει συζητηθεί από μελετητές. Θα μπορούσε να σημαίνει ότι η μητέρα του ήταν μουσουλμάνα με κάποιου είδους σχέση με τον εμίρη των Ομεϋαδών Aμδ αλ-Ραχμάν Α΄, ή ότι ήταν όμηρος του Aβδ αλ-Ραχμάν Α΄ στην Κόρδοβα, ή θα μπορούσε να σημαίνει κάτι άλλο.
Θα μπορούσε κανείς να εξηγήσει την αδράνεια των Μουσουλμάνων σε σχέση με το βασίλειο των Αστουριών από το γεγονός, ότι η βασιλεία του Σίλο συνέπεσε με την επέμβαση του Καρλομάγνου στην Ιβηρική το 778. Ο Καρλομάγνος δεν μπόρεσε να διατηρήσει την πολιορκία της Σαραγόσα και αναγκάστηκε να αποσυρθεί μέσω του Ρονκεσβάλες, όπου υπέστη μεγάλη ήττα εκεί , και την επακόλουθη εκστρατεία του Aβδ-αλ-Ραχμάν Α΄ το 781 στην κοιλάδα του Έβρου, ως εκδίκηση εναντίον εκείνων, που ήταν ευνοϊκοί προς τη φραγκική εισβολή.
Αντίθετα, εντός του βασιλείου των Αστουριών, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σίλο, η Γαλαισία εξεγέρθηκε για δεύτερη φορά, αφού το είχε ξανακάνει κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φρουέλα Α' . Τα χρονικά δεν διευκρινίζουν τα κίνητρα της εξέγερσης. Ο εξεγερμένος στρατός αντιμετώπισε τα στρατεύματα τού Σίλο στη μάχη του Μοντεκουβέιρο στη σημερινή επαρχία του Λούγο, όπου τους νίκησε, τερματίζοντας την εξέγερση.
Το παλαιότερο γνωστό μεσαιωνικό γραπτό έγγραφο στην Ιβηρική χερσόνησο χρονολογείται από τη βασιλεία του Σίλο. Το δίπλωμα του βασιλιά Σίλο (Diploma del Rei Don Sílo) χρονολογείται από τις 23 Αυγούστου 775. Σε αυτό το συμβατικό έγγραφο δωρεάς για χάρη της ψυχής (pro anima), ο Σίλο παραχώρησε συγκεκριμένα ακίνητα στο χωριό Tabulata (τώρα Tραβάδα) στο Λucisις (Λούγo) σε μία ομάδα μοναχών, με σκοπό να ιδρύσουν μοναστήρι. [4]
Μετακίνηση της Αυλής στην Πράβια Επεξεργασία
Όταν ανέβηκε στο θρόνο, ο Σίλο μετέφερε την πρωτεύουσα από το Κάνγκας δε Ονίς στην Πράβια, την περιοχή στην οποία ήταν τοπικός μεγιστάνας, ένας γαιοκτήμονας αριστοκράτης. Η νέα πρωτεύουσα είχε το στρατηγικό πλεονέκτημα ότι η Πράβια, ένας αρχαίος ρωμαϊκός οικισμός, βρισκόταν στην κοιλάδα του ποταμού Nαλόν κατά μήκος του ρωμαϊκού δρόμου προς την Asturica Augusta, τώρα Aστόργα. Επιπλέον, μόλις ο Σίλο επέκτεινε τα σύνορα του βασιλείου στη Γαλαισία, το Κάνγας δε Ονίς ήταν πλέον αρκετά μακριά από το κέντρο τού βασιλείου του.
Το τέλος του και η διαδοχή Επεξεργασία
Ο Σίλο απεβίωσε στην Πράβια το 783. Η Ιστορία της Ισπανίας ή το Πρώτο Γενικό Χρονικό λέει για το τέλος του:
Στο όγδοο έτος της βασιλείας του Σίλο, το έτος 817 της Ισπανικής εποχής [783], ο βασιλιάς Σίλο απεβίωσε και τάφηκε στην εκκλησία του Αγ. Ιωάννη του Αποστόλου και Ευαγγελιστή, που είχε κτίσει όσο ζούσε.[5]
Μετά το τέλος του, η χήρα του Σίλο, η Αδροσίνδα, επεδίωξε την εκλογή τού ανιψιού της Αλφόνσου Β΄, γιου του Φρουέλα Α', ως διαδόχου. Ο έφηβος ονομάστηκε κυβερνήτης του Palatium Regis, περίπου καγκελάριος. Στη συνέχεια τον θρόνο κατέλαβε ο Mαουρεγάτους, γιος του Αλφόνσου Α' και μίας σκλάβας μουσουλμανικής καταγωγής.
Ταφή Επεξεργασία
Το Σίλο ενταφιάστηκε στην εκκλησία Σαν Χουάν Απόστολ υ Εβανγελίστα, Σαντιάνες δε Πάρβια, την οποία είχε διατάξει να κτιστεί. Ο τάφος που πιστεύεται ότι είναι δικός του και το λείψανο της Ανδροσίνδας παραμένει εκεί μέχρι σήμερα. Ωστόσο, ο Μαέστρο Κουστόδιο λέγεται ότι δήλωσε ότι τα λείψανα του Σίλo μεταφέρθηκαν στο μοναστήρι Σαν χουάν δ ελας Ντουένιας στην πόλη Oβιέδo και ενταφιάστηκαν ξανά πίσω από τον κύριο βωμό εκεί.
Παραπομπές σε πηγές Επεξεργασία
- ↑ p15272.htm#i152714.
- ↑ (in ισπανική) José Antonio Escudero (ed.), Javier Alvarado Planas, José Mª de Francisco Olmos. (2008) El Rey. Historia de la Monarquía. Vol 1. Ed. Planeta. (ISBN 978-84-08-07696-4). p. 22-25.
- ↑ (in ισπανική) Election after the Visigothic style: Claudio Sánchez Albornoz. Viejos y nuevos estudios sobre las instituciones medievales españolas. Vol II (1983). Matrilineal: A. Barbero y M. Vigil. La formación del feudalismo en la península ibérica (1978). Hereditary in royal lineages: A. Besga Marroquín. Orígenes hispano-godos del reino de Asturias (2000). All of these are cited in José Antonio Escudero (ed.), Javier Alvarado Planas, José Mª de Francisco Olmos. (2008) El Rey. Historia de la Monarquía. Vol 1. Ed. Planeta. (ISBN 978-84-08-07696-4).
- ↑ (in ισπανική) Comarca de Trabada. Accessed online 2012-11-07.
- ↑ (in ισπανική) "Andados ocho annos del regnado del rey Silo, que fue en la era de ochocientos et dizisiete annos, murio esse rey Silo, e fue enterrado en la eglesia de sant Johan apostol et evangeliste, la que el fiziera en su vida." Del Arco y Garay, Ricardo (1954). «X». Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madrid. σελ. 133.