Σίττας

Ο Σίττας (έχασε τη ζωή του το 538) ήταν Βυζαντινός στρατιωτικός διοικητής κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α΄ (527-565). Κατά τη διάρκεια του Ιβηρικού πόλεμου εναντίον της Σασσανιδικής Αυτοκρατορίας, ο Σίττας πήρε εντολή από το παλάτι, με όλες τις δυνάμεις του από την Αρμενία, να επιτεθούν στη Μεσοποταμία μαζί με τον Βελισάριο. Ο Σίττας κέρδισε μια νίκη επί των Σασσανιδών στα Σάταλα.

Σίττας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Σίττας (Ελληνικά)
Γέννηση	5ος αιώνας
Θάνατος	538 Byzantine Armenia
Χώρα πολιτογράφησης	Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Κομιτώ
Τέκνα	Αίλια Σοφία
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Βυζαντινός στρατός
Πόλεμοι/μάχες	Ιβηρικός Πόλεμος και Battle of Satala
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	διοικητής Στρατηγός

Βιογραφία

Χάρτης των βυζαντινοπερσικών συνόρων

Ο Σίττας ήταν ο σύζυγός της Κομιτώ, της μεγαλύτερης αδελφής της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, και πιθανόν πατέρας της μετέπειτα αυτοκράτειρας Σοφίας.

Η καταγωγή του Σίττα είναι ασαφής. Οι βυζαντινολόγοι έχουν προτείνει ότι το όνομά του ήταν γοτθικό ή θρακικό, αλλά είναι θεωρητικό ζήτημα η καταγωγή του από τους Γότθους ή τους Θράκες, καθώς δεν αναφέρεται σε πρωτογενείς πηγές. Εισέρχεται ενεργά στην Ιστορία στα χρόνια της βασιλείας του Αυτοκράτορα Ιουστίνου Α΄ (518-527) ως «δορυφόρος» (σωματοφύλακας) στη φρουρά του Ιουστινιανού και στη συνέχεια γίνεται magister militum Orientem (διοικητής των στρατευμάτων της Ανατολής).

Το 527 ο Σίττας και ο Βελισσάριος πήραν εντολή για την εισβολή στην Περσαρμενία. Ο Σίττας υπήρξε επιτυχής κατά των λεηλασιών της περιοχής και απελευθέρωσε ένα σημαντικό αριθμό Αρμενίων κρατουμένων. Αυτοί προσπάθησαν να εισβάλουν στο υπόλοιπο του Marzpanate της Αρμενίας αργότερα μέσα στο έτος, αλλά νικήθηκαν από τον Αράτιο και τον Ναρσή. Ο τελευταίος δεν θα πρέπει να συγχέεται με τον Ναρσή, τον περίφημο Βυζαντινό στρατηγό του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού.

Το 528 ο Σίττας διορίστηκε στο νέο αξίωμα του, που ήταν ο magister militum στην Αρμενία. Σύμφωνα τόσο με τον Μαλάλα, όσο και τον Θεοφάνη τον Ομολογητή, ο Σίττας προσλήφθηκε ως scriniarii (διοικητικός υπάλληλος) μεταξύ του τοπικού αρμένικου λαού, καθώς ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πιο εξοικειωμένο με το εκεί έδαφος. Ο Προκόπιος καταγράφει νίκη του Σίττα κατά των Tzanni, μία φυλή του Καυκάσου, η οποία ηγήθηκε περιστασιακών επιδρομών σε γειτονικές περιοχές. Ο Σίττας τούς αλλαξοπίστησε επιτυχώς από την ειδωλολατρία στον Χριστιανισμό και τους παρότρυνε να προσληφθούν (οι πρώην ληστές) στον βυζαντινό στρατό.

Πηγές

• Martindale, J.R., Jones, A.H.M., Morris, J. (επιμέλεια): The Prosopography of the Later Roman Empire, Vol. III: A.D. 527–641, Cambridge University Press 1992, ISBN 978-0-521-20160-5