Συντεταγμένες: 41°54′2.88684″N 12°28′27.33546″E / 41.9008019000°N 12.4742598500°E / 41.9008019000; 12.4742598500

Ο Άγιος Αυγουστίνος, ιταλ. Sant'Agostino, είναι μία Ρωμαιο-Καθολική εκκλησία στην ομώνυμη πλατεία της Ρώμης, βορειο-ανατολικά της Πιάτσα Ναβόνα, στο διαμέρισμα Αγ. Ευσταθίου (rione Sant'Eustachio). Είναι μία από τις πρώτες εκκλησίες που κτίστηκε κατά την Αναγέννηση. Το δεξιά εφαπτόμενο κτήριο είναι η Αγγελική Βιβλιοθήκη (Biblioteca Angelica), που ιδρύθηκε το 1605.

Σαντ'Αγκοστίνο, Ρώμη
Χάρτης
Είδοςκαρδιναλικός τίτλος, ελάσσονα βασιλική[1] και ενοριακή εκκλησία
Αρχιτεκτονικήαναγεννησιακή αρχιτεκτονική
Διεύθυνσηvia della Scrofa, 80 - Roma[2]
Γεωγραφικές συντεταγμένες41°54′3″N 12°28′27″E
ΘρήσκευμαΚαθολικισμός[3]
Θρησκευτική υπαγωγήρωμαιοκαθολική επισκοπή της Ρώμης
Διοικητική υπαγωγήΡώμη[2]
ΤοποθεσίαSant'Eustachio
ΧώραΙταλία[4][2]
Έναρξη κατασκευής15ος αιώνας
Προστασίαιταλικό πολιτισμικό αγαθό[2]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα

Ιστορία Επεξεργασία

Η κατασκευή της εκκλησίας χρηματοδοτήθηκε από τον Γκυγιώμ ντ'Εστουτβίλ αρχιεπίσκοπο της Ρουέν και καρδινάλιο θαλαμηπόλο (camerlengo) το 1477-83. Η πρόσοψη κτίστηκε το 1483 από τον Τζιάκομο ντι Πιετρασάντα, χρησιμοποιώντας τραβερτίνη παρμένο από το Κολοσσαίο. Το σχέδιο της εκκλησίας αποδίδεται στον Μπάτσο Πιντέλλι, αρχιτέκτονα των τελών του 15ου αι. Μετέπειτα ανακαινίσεις έκανε στο εσωτερικό τον 18ο αι. ο Λουίτζι Βανβιτέλλι. Είναι ένα απλό έργο στον ρυθμό της Πρώιμης Αναγέννησης.

Στην εκκλησία υπάρχει καρδινάλιος-ιερέας, που σημαίνει ότι ο ναός είναι επίτιμος (titulus). Επίσης είναι εκκλησία σταθμός, δηλ. λειτουργεί μία ημέρα της Τεσσαρακοστής και συγκεκριμένα την πρώτη Κυριακή αυτής.

 
Σαντ'Αγκοστίνο: τo κύριο κλίτος με τον βωμό.

Καλλιτεχνήματα Επεξεργασία

Ένα πολύ εξέχον έργο τέχνης εδώ είναι η Μαντόνα ντι Λορέτο στο παρεκκλήσιο των Καβαλλέττι (πρώτα αριστερά), ένας σημαντικός πίνακας του πρώιμου Μπαρόκ, έργο του Καραβάτζιο.

Ο ναός επίσης περιέχει έναν καμβά του Γκουερτσίνο με τον Άγ. Αυγουστίνο, τον Άγ. Ιωάννη Ευαγγελιστή και τον Άγ. Ιερώνυμο, μία νωπογραφία του Προφήτη Ησαΐα του Ραφαήλ στον 3ο ημικίονα (pilaster) στα αριστερά του κυρίου κλίτους και το άγαλμα της Αγ. άννας και της Παρθένου με το Παιδί του Αντρέα Σανσοβίνο.

Το γλυπτό της Μαντόνα του Πάρτο (ή Ημετέρα Δέσποινα της Γέννησης) του Ιάκοπο Σανσοβίνο βασίζεται, σύμφωνα με τον θρύλο, σε ένα αρχαίο άγαλμα της Αγριππίνας που κρατούσε τον Νέρωνα στα χέρια της. Η Μαντόνα του Πάρτο αναφέρεται από την παράδοση ότι έχει κάνει θαύματα σε γεννήσεις, έτσι το άγαλμα είναι φορτωμένο από ευχαριστήριες προσφορές και πάντα περιστοιχίζεται από άνθη και κεριά.

Το 1616 ο καλλιτέχνης του 17ου αι. Τζιοβάννι Λανφράνκο διακόσμησε το παρεκκλήσιο Μπουοντζιοβάννι (στο αριστερό κλίτος) με τρεις καμβάδες και μία οροφογραφία της Ανάληψης της Παναγίας. Η εκκλησία επίσης φυλάσσει το γλυπτό ο Άγ. Θωμάς της Βιλλανόβα διαμοιράζει ελεημοσύνες του Μελκιόρρε Κάφφα, που συμπληρώθηκε από τον μέντορά του Έρκολε Φερράτα.

 
Η Μαντόνα ντέι Πελεγκρίνι του Καραβάτζιο.

Επιτύμβια μνημεία Επεξεργασία

Η εκκλησία περιέχει τον τάφο της Αγ. Μόνικας, μητέρας του Αγ. Αυγουστίνου, αυτόν της Φιαμμέττα, ερωμένης του Καίσαρα Βοργία και διάσημης αυλικής και αυτόν του Όλαφ Τρίντσσον αρχιεπισκόπου της Νορβηγίας (1459-73). Η επιτύμβια πλάκα του έχει την επιγραφή CUI DEDERAT SACRAM MERITO NORVEGIA SEDEM HIC TEGIT OLAVI FRIGIDUS OSSA LAPIS (αυτού, που άξια η Νορβηγία έδωσε τον ιερό θρόνο, του Όλαφ εδώ καλύπτει τα οστά ένας κρύος λίθος).

Οι επιγραφές που βρέθηκαν στον Σάντ'Αγκοστίνο -μία πολύτιμη πηγή που δείχνουν την ιστορία της εκκλησίας- συγκεντρώθηκαν και εκδόθηκαν από τον Bιντσέντσο Φορτσέλλα.

Το 1741 ο Πιέτρο Μπράτσι σχεδίασε και σκάλισε τον πολύχρωμο τάφο του καρδινάλιου Τζιουζέππε Ρενάτο Ιμπεριάλι, που απεβίωσε το 1737.

Πηγές Επεξεργασία

  • P Antonino Ronci and D. Torre, S. Agostino in Campo Marzio, Roma (Roma: D. Torre, [1950?]).

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. GCatholic.org.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 dati.beniculturali.it.
  3. Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2021.
  4. (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. Ανακτήθηκε στις 30  Ιουλίου 2018.