Σινιγκάμι (ιαπωνικά: 死神‎‎, "θεός του θανάτου") είναι το ιαπωνικό όνομα των προσωποποιήσεων του θανάτου, ιδιαίτερα του Χάροντα με το δρεπάνι, που εισήχθη στην Ιαπωνία από την Ευρώπη κατά την περίοδο Meiji (18681912). Αυτή η εικόνα του θανάτου σύντομα υιοθετήθηκε από τους Ιάπωνες. Ο όρος Σινιγκάμι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και πιο ελεύθερα για αναφορά σε οποιαδήποτε θεότητα του θανάτου. Πρόκειται ωστόσο για πρόσφατο όρο, που δεν αναφέρεται σε καμία θεότητα του Σίντο και σπάνια χρησιμοποιείται στις παραδοσιακές αφηγήσεις. Θεωρείται όμως ότι υπάρχουν στοιχεία και από τους θεούς Ιζανάμι της πίστεως Σίντο κατά του "δοσίματος θανάτου" στους ανθρώπους (επιλεγμένη θανάτωση που "δίνεται" συνειδητά από θεό, συχνά όλοι οι θάνατοι θεωρούνται έργο κάποιου θεού).

Καλλιτεχνική αναπαράσταση ενός σινιγκάμι, 1841.

Σήμερα σινιγκάμι εμφανίζονται συχνά σε Ιαπωνικά έργα φαντασίας. Οι χαρακτήρες αυτοί έχουν κυρίως το ρόλο ψυχοπομπού, μεταφέρουν δηλαδή ψυχές στον κόσμο των νεκρών. Συχνή είναι και η εμφάνισή τους σε σειρές anime και manga με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Death Note.