Σολφατάρα
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Με τον διεθνή όρο, εκ της ιταλικής, Σολφατάρα, και στην επίσημη ελληνική Θειών (ο Θειών, του Θειώνος), ή Θειώνας, κοινώς Θειωνιά, ονομάζεται η ηφαιστειογενής περιοχή που περιλαμβάνει έναν αριθμό ηφαιστειακών ατμίδων από τις οποίες εξέρχονται στην ατμόσφαιρα θερμά και υπέρθερμα αέρια από τα έγκατα της Γης.
Ανάμεσα στα αέρια αυτά περιέχονται, εκτός των άλλων, υδρόθειο (H2S) και καθαρό θειάφι σε ατμούς, διοξείδιο του άνθρακα (CO2) και υδρατμοί. Από την οξείδωση του υδροθείου και του θείου παράγεται διοξείδιο του θείου, το οποίο διαλύεται στους υδρατμούς και δημιουργεί θειώδες οξύ (H2SO3). Το θειώδες οξύ μαζί με τους υδρατμούς διαποτίζει το έδαφος γύρω από το σημείο των αναθυμιάσεων, αποσαθρώνει και εξαλλοιώνει τα περιβάλλοντα πετρώματα, σχηματίζοντας λασπώδεις λάκκους που κοχλάζουν, καθώς εξέρχονται από αυτούς τα αέρια.
Η ονομασία σολφατάρα προέρχεται από την ιταλική λέξη solfo (διάλεκτος Σικελίας = θειάφι), ακριβώς λόγω της φύσεως των εκπεμπόμενων αερίων.
Στην Ελλάδα τέτοιες θειωνιές υπάρχουν στις Κυκλάδες, συγκεκριμένα στις νήσους Μήλο, και Σαντορίνη, στη Νίσυρο, καθώς επίσης στη Μεσσηνία, στα όρια με το νομό Λακωνίας, στη θέση "Καλάθι", και στη θέση Σουσάκι Κορινθίας κοντά στους Αγίους Θεοδώρους.