Σολ ελάσσονα

ελάσσονα κλίμακα με βάση τη νότα Σολ

Η Σολ ελάσσονα είναι ελάσσονα κλίμακα που αρχίζει από σολ και αποτελείται από τις νότες σολ, λα, σι ύφεση, ντο, ρε, μι ύφεση και φα. Έχει οπλισμό δύο υφέσεις. Η σχετική της είναι η Σι ύφεση μείζονα και η ομώνυμή της η Σολ μείζονα.

Σολ ελάσσονα
Σχετική κλίμακαΣι ύφεση μείζονα
Ομώνυμη κλίμακαΣολ μείζονα
Δεσπόζουσα κλίμακαΡε ελάσσονα
ΥποδεσπόζουσαΝτο ελάσσονα
Ολόκληρη κλίμακα
Σολ, Λα, Σι ύφεση, Ντο, Ρε, Μι ύφεση, Φα

Η αιολική κλίμακα Σολ ελάσσονα είναι η εξής:

 {
\override Score.TimeSignature #'stencil = ##f
\relative c'' {
 \clef treble \key g \minor \time 7/4
 g4^\markup "G natural minor scale" a bes c d es f g f es d c bes a g
 \clef bass \key g \minor
} }

Για τις αλλαγές που απαιτούνται ώστε να γίνει η κλίμακα αρμονική ή μελωδική, χρησιμοποιούνται οι κατάλληλες αλλοιώσεις. Οι κλίμακες Σολ ελάσσονα αρμονική και μελωδική είναι οι εξής:

 {
\override Score.TimeSignature #'stencil = ##f
\relative c'' {
 \clef treble \key g \minor \time 7/4
 g4^\markup "G harmonic minor scale" a bes c d es fis g fis es d c bes a g
} }
 {
\override Score.TimeSignature #'stencil = ##f
\relative c'' {
 \clef treble \key g \minor \time 7/4
 g4^\markup "G melodic minor scale (ascending and descending)" a bes c d e fis g f! es! d c bes a g
} }

Χρήση της Σολ ελάσσονας από τον Μότσαρτ Επεξεργασία

Η Σολ ελάσσονα θεωρείται η κλίμακα μέσω της οποίας ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ εξέφρασε καλύτερα τη θλίψη και την τραγικότητα και πολλά από τα έργα του σε ελάσσονες τονικότητες είναι σε Σολ ελάσσονα, όπως το Κουαρτέτο για πιάνο No. 1 και το Κουιντέτο εγχόρδων No. 4. Αν και ο Μότσαρτ χρησιμοποίησε διάφορες ελάσσονες κλίμακες στις συμφωνίες του, η Σολ ελάσσονα είναι η μόνη ελάσσονα κλίμακα την οποία χρησιμοποίησε ως κύρια στις αριθμημένες συμφωνίες του (25η και η περίφημη 40ή). Στην κλασική εποχή, οι συμφωνίες σε Σολ ελάσσονα εκτελούνταν σχεδόν πάντα από τέσσερα κόρνα, δύο σε σολ και δύο άλτο σε σι ύφεση. [1] Ένα άλλο χαρακτηριστικό των συμφωνιών σε Σολ ελάσσονα που παρατηρήθηκε στην 25η και 40ή του Μότσαρτ ήταν η επιλογή της Μι ύφεση μείζονας, η υποδεσπόζουσα της σχετικής μείζονας Σι ύφεση, για το αργό μέρος, με άλλα παραδείγματα να περιλαμβάνουν την 39η του Γιόζεφ Χάυντν και η συμφωνία σε Σολ ελάσσονα του Γιόχαν Μπάμπτιστ Βάνχαλ, που γράφτηκε πριν από το 1771. [2]  

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. H. C. Robbins Landon, Mozart and Vienna. New York: Schirmer Books (1991): 48. "Writing for four horns was a regular part of the Sturm und Drang G minor equipment." Robbins Landon also notes that Mozart's No. 40 was first intended to have four horns.
  2. James Hepokoski and Warren Darcy, Elements of Sonata Theory (Oxford University Press: 2006) p. 328

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα G minor στο Wikimedia Commons