Σοσιαλιστική Γερμανική Φοιτητική Ένωση

Η Σοσιαλιστική Γερμανική Φοιτητική Ένωση (Sozialistische Deutsche Studentenbund, συντ. SDS) ιδρύθηκε το 1946 στο Αμβούργο της Γερμανίας ως η φοιτητική οργάνωση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD). Αν και τυπικά ήταν οργανωτικά ανεξάρτητη από αυτό, πάντοτε υποστήριζε τις θέσεις του. Το 1958 όμως άρχισαν οι πρώτες διαφωνίες με την ηγεσία του κόμματος, όταν αυτό, με το πρόγραμμα του Γκόντεσμπεργκ, εγκατέλειψε οριστικά κάθε σχέση με τον μαρξισμό. Η SDS τάχθηκε στη συνέχεια εναντίον του εξοπλισμού της Δυτικής Γερμανίας με πυρηνικά όπλα, οπότε εντάθηκαν οι αντιθέσεις με την κομματική ηγεσία. Στις 19 Ιουλίου του 1960 το SPD διέκοψε τη χρηματοδότηση της SDS, σε μια ύστατη προσπάθεια εκβιασμού της, ώστε να υιοθετήσει συντηρητικότερες θέσεις. Η κίνηση αυτή όμως απέτυχε κι έτσι στις 6 Δεκεμβρίου του 1961 η ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος δήλωσε ότι η ιδιότητα του μέλους της SDS είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του μέλους του SPD, προχωρώντας έτσι στην οριστική και τελεσίδικη ρήξη των δεσμών. Από το σημείο αυτό και πέρα η ριζοσπαστικοποίηση της SDS εντάθηκε.

Ο Πόλεμος του Βιετνάμ και η γερμανική νομοθεσία για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης επιτάχυναν ακόμη περισσότερο τη στροφή της SDS προς τα αριστερά. Η ταυτόχρονη ανάπτυξη του γερμανικού φοιτητικού κινήματος, με επίκεντρο το Δυτικό Βερολίνο, διεύρυνε την απήχηση της SDS στους σπουδαστές. Η απόφαση της συγκλήτου του πανεπιστημίου αυτού, τον Φεβρουάριο του 1966, να απαγορεύσει τις πολιτικές συγκεντρώσεις στους χώρους του, κάθε άλλο παρά αναχαίτισε τη διόγκωση του φοιτητικού κινήματος. Η καθιστική διαμαρτυρία 3.000 φοιτητών του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου στις 22 Ιουνίου του 1966, με αίτημα γενική μεταρρύθμιση σπουδών, σηματοδότησε την έναρξη μιας πορείας μαζικής πολιτικοποίησης των φοιτητών σε κατεύθυνση αντίθετη προς τις επιλογές των αρχών.

Μετά τη δολοφονία του φοιτητή Μπένο Όνεζοργκ το 1967 και τη φοιτητική εξέγερση που ακολούθησε, αναδείχθηκε η ηγετική φυσιογνωμία του 27χρονου φοιτητή της κοινωνιολογίας Ρούντι Ντούτσκε. Υπό την ηγεσία του Ντούτσκε, του «Κόκκινου Ρούντι» όπως τον αποκαλούσαν, η SDS διοργάνωσε πάμπολλες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, πολλές εκ των οποίων αρκετά βίαιες.

"Όλοι μιλούν για τον καιρό, εμείς όχι!" ήταν το διάσημο σύνθημα της SDS, η δράση της οποίας σφράγισε την πολιτική ζωή της Δυτικής Γερμανίας για αρκετά χρόνια. Ωστόσο, σε αντίθεση με τον Μάη του ΄68 στο Παρίσι, όπου το κίνημα διαμαρτυρίας των φοιτητών εξελίχθηκε σε λαϊκή εξέγερση, στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, παρά τη δυναμική που ανέπτυξε, δεν κατόρθωσε να αγγίξει, έστω και συναισθηματικά, τους απλούς πολίτες, οι οποίοι, με λίγες ίσως εξαιρέσεις κράτησαν μάλλον εχθρική στάση καθώς η ραγδαία αναπτυσσόμενη οικονομία της χώρας (το γερμανικό «οικονομικό θαύμα») είχε ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την ιδεολογική ενσωμάτωση των εργαζομένων στο σύστημα. Έτσι, το 1970, η Σοσιαλιστική Φοιτητική Ένωση διαλύθηκε.