Συζήτηση:Μάχη της Περαχώρας

Χρήστης:ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ το περιεχόμενο της σελίδας παραβιάζει πνευματικά δικαιώματα. Αν είστε ο κάτοχος των δικαιωμάτων του κειμένου πρέπει να ακολουθήσετε τις οδηγίες που γράφει η σήμανση αυτή τη στιγμή στο λήμμα. Δώρα Σ. 17:46, 15 Αυγούστου 2022 (UTC)

Σύγκρουση κινήτρων

Ο χρήστης που δημιούργησε το λήμμα είναι και ο δημιουργός του αντίστοιχου πονήματος https://laografiko-perachoras.gr/wp-content/uploads/2020/07/laografiko_mouseio_perachras_maxi-tis-perachoras_-Nikolaos-Georgiou.pdf το οποίο είναι και η βασική -αν όχι η μόνη πηγή του λήμματος. Δώρα Σ. 16:50, 16 Αυγούστου 2022 (UTC)

Κ. Στραμπούκη, αρχικά κάνατε λόγο για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων στο λήμμα, άποψη χωρίς επιχειρήματα και αιτιολόγηση, τώρα συνεχίζετε και το κάνετε ακόμα χειρότερο με το επιχείρημα της σύγκρουσης κινήτρων. Πραγματικά εκπλήσσομαι με αυτά που λέτε και απορώ γιατί αυτή η αδικαιολόγητη και άδικη επίθεση. Το΄μοναδικό κίνητρό μου με τη δημιουργία του λήμματος είναι η ανάδειξη και η προβολή της ιστορίας του τόπου μου, για την οποία εργάζομαι σκλήρά μακροχρόνια στον ελεύθερο χρόνο μου, εκπονώντας μελέτες, ενημερώνοντας την τοπική κοινωνία μας συχνά με ομιλίες στις οποίες προσκαλούμαι, υλοποιώντας εκπαιδευτικά προγράμματα στα σχολεία που εργάζομαι. Δεν είναι το κίνητρό μου η προσωπική προβολή, η διαφήμιση κανενός, ούτε ασφαλώς η κερδοσκοπία. Δεν είναι σε αυτή τη ζωή όλα εικόνα, χρήματα και ματαιοδοξία. Υπάρχουν και αξίες. Αυτά που λέτε πως τα δικαιολογείτε; Η μελέτη μου δεν είχε κερδοσκοπικό χαρακτήρα, εκδόθηκε τιμητικά για εμένα δύο φορές από τον οικείο Δήμο και την Περιφέρεια Πελοποννήσου σε πάνω από 1300 αντίτυπα και διανεμήθηκε δωρεάν στους ανθρώπους και στους μαθητές του τόπου μου και γι' αυτό είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος και ήσυχος με τη συνείδησή μου, αφού το προσέφερα με ανιδιοτέλεια στο χωριό μου. Η μελέτη μου δεν έχει ανάγκη από διαφήμιση. Εκπονήθηκε και συνέβαλε και αυτή, όπως και πολλές άλλες στο να γνωστοποιήσουμε σε όσο το δυνατό περισσότερο κοινό την ιστορία των προγόνων μας που ήταν ξεχασμένη και παραμελημένη. Γι' αυτό αναρτήθηκε και στο διαδίκτυο ελεύθερα, κάποιος που ενδιαφέρεται να την αξιοποιήσει, όπως επιθυμεί. Εκεί να δείτε πραγματική παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, αλλά δεν το υπολογίζω αυτό, αφού κύριο μέλημά μου είναι να κάνουμε γνωστή την ένδοξη Μάχη της Περαχώρας. Ήταν αυτή, αγαπητή μου κυρία, που θεμελίωσε ιστορικά και συνόδευσε το αίτημα του οικείου Δήμου για την καθιέρωση της επετείου της Μάχης της Περαχώρας ως Δημόσια Εορτή Τοπικής Σημασίας. Κάποιοι τη διάβασαν στο αρμόδιο υπουργείο, την αξιολόγησαν και τη συνυπολόγισαν για τη λήψη της ιστορικής απόφασης. Πώς λοιπόν ισχυρίζεστε, τόσο δεικτικά, πως ένας γνώστης του συγκεκριμένου θέματος δεν έχει το δικαίωμα να γράψει για το θέμα που γνωρίζει καλά, γιατί δεν θα είναι αντικειμενικός; Η αλήθεια είναι κυρία Στραμπούκη πως δεν ήταν προσωπική μου επιθυμία να δημιουργήσω το λήμμα, αλλά επιθυμία άλλων άνθρώπων που γνωρίζουν και εκτιμούν την προσφορά μου στον τόπο και έχουν εμπιστοσύνη σε αυτά που γράφω, σε αντίθεση με εσάς που χωρίς να με γνωρίζετε με έχετε κακοχαρακτηρίσει. Λυπάμαι πολύ! Θα μπορούσα - αν είχα ως πρόθεση όσα μου καταλογίζετε - να γράψω το λήμμα, χωρίς να κάνω εγγραφή στη Βικιπαίδεια με το όνομά μου και έτσι σήμερα δεν θα λέγατε όσα λέτε. Προσπαθώ στη ζωή να είμαι έντιμος και καθαρός,να μην κρύβομαι πίσω από ανωνυμίες και ψεύτικα προφίλ, γι' αυτό θα σας παρακαλούσα να είστε πιο προσεκτική με τις παρατηρήσεις σας, γιατί γίνεστε άδικη. Περίμενα από τη Βικιπαίδεια και τους διαχειριστές της να είναι περισσότερο ενθαρρυντικοί, εξυπηρετικοί, συνεργατικοί και φιλικοί με όσους θέλουν να υποστηρίξουν την προσπάθειά σας και όχι επιθετικοί, άδικοι και προσβλητικοί. Και επειδή, τέλος, με έχετε ταλαιπωρήσει πολύ τις τελευταίες ημέρες με την υπόθεση του λήμματος, έχετε τη συναίνεσή μου να το διαγράψετε άμεσα, εφόσον κρίνετε πως οι προθέσεις μου δεν είναι συμβατές με την πολιτική της Βικιπαίδεια και να γράψει το λήμμα κάποιος άλλος που κατά την κρίση σας θα είναι πιο αντικειμενικός από εμένα. Εγώ και πάλι θα είμαι χαρούμενος! Παρακαλώ να το κάνετε άμεσα, γιατί αυτό επιθυμώ. Σας ευχαριστώ πολύ! ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (συζήτηση) 21:03, 16 Αυγούστου 2022 (UTC)

Βικιπαίδεια:Σύγκρουση κινήτρων αν δεν είσαστε τόσο τόσο καχύποπτος και έτοιμος να κατακρίνετε αλλά διαβάζατε πρώτα τα βασικά του εγχειρήματος, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Η ΒΠ έχει οδηγίες και κανόνες - και όποιος θέλει να συνεισφέρει εδώ πρέπει να τους γνωρίζει. Δώρα Σ. 00:09, 17 Αυγούστου 2022 (UTC)

Κ. Στραμπούκη, επειδή όντως ανέβασα τους τόνους, (πιστέψτε με δεν το κάνω συχνά) ενοχλημένος από τους πηχυαίους τίτλους (παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, σύγκρουση κινήτρων) οι οποίοι εξακολουθώ να θεωρώ πως αδικούν την προσπάθειά μου για συνεισφορά, οφείλω να σας ζητήσω συγγνώμη. Θα ακολουθήσω τις υποδείξεις σας για τη βελτίωση του λήμματος. 2A02:586:D83E:BA5F:5F9:1AFF:3BEC:E3C7 20:21, 18 Αυγούστου 2022 (UTC)

Πολύ λεπτομερές

Το λήμμα θέλει συμπύκνωση, είναι υπερβολικά λεπτομερές, δυσανάλογα λεπτομερές με την αξία της μάχης, και κουράζει τον αναγνώστη. Δώρα Σ. 01:46, 22 Αυγούστου 2022 (UTC)

@ΔώραΣτρουμπούκη Βασικά το λήμμα χρειάζεται αξιόπιστη δευτερογενή βιβλιογραφία που να επαληθεύει ότι πρόκειται για σημαντική μάχη. Δυστυχώς δεν βλέπω να υπάρχει κάτι τέτοιο, αλλά σύνθεση κυρίως πρωτογενών πηγών, οπότε μάλλον έχουμε πρωτότυπη έρευνα. Σημειώνω, ενδεικτικά, ότι η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών δεν αναφέρει κάτι ιδιαίτερο για το ζήτημα αυτό (ούτε, βέβαια, χρησιμοποιείται ο όρος "μάχη της Περαχώρας"), παρεκτός για μια συγκέντρωση δυνάμεων και στρατοπέδευση στο πλαίσιο της παρουσίασης των ευρύτερων κινήσεων στην περιοχή, της Κορινθίας και της Αργολίδας. Ούτε ο Σπ. Τρικούπης, στον οποίον υπάρχουν παραπομπές (η μια μάλιστα είναι εμφανώς λάθος, διότι δεν υπάρχει σελ. 317 στον Β' τόμο), αναφέρει κάποια "μάχη της Περαχώρας". Βασικά, μάλλον το όλο ζήτημα δείχνει να είναι μια "κατασκευή σημαντικότητας" από τοπικούς παράγοντες (γι' αυτό και οι τόσες λεπτομέρειες με αναφορές σε πρωτογενείς πηγές, αντί για παράθεση αξιόπιστων δευτερογενών), ιδίως στο πλαίσιο των εορτασμών στην περιοχή του Λουτρακίου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. ǁǁ ǁ Chalk19 (συζήτηση) 05:47, 22 Αυγούστου 2022 (UTC)

Διάβασα με προσοχή τις θέσεις σας και με απόλυτο σεβασμό προς αυτές παραθέτω στη συζήτηση και τα δικά μου επιχειρήματα.  1. Γράψατε: «Σημειώνω, ενδεικτικά, ότι η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών δεν αναφέρει κάτι ιδιαίτερο για το ζήτημα αυτό (ούτε, βέβαια, χρησιμοποιείται ο όρος "μάχη της Περαχώρας"), παρεκτός για μια συγκέντρωση δυνάμεων και στρατοπέδευση στο πλαίσιο της παρουσίασης των ευρύτερων κινήσεων στην περιοχή, της Κορινθίας και της Αργολίδας.» Στην ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ   ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ   ΕΘΝΟΥΣ της ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, που επικαλείστε, και στον  ΤΟΜΟ  ΙΒ,   Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, σελ. 257, καταγράφονται τα εξής συγκεκριμένα γεγονότα:  «Γύρω στα τέλη Σεπτεμβρίου (1822) ο Δράμαλης έκανε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ανοίξη πέρασμα από τα στενά της Μεγαρίδος για να μπορεί να επικοινωνή με τη Στερεά. Στις 26 Σεπτεμβρίου έστειλε με  πλοία  από  την Κόρινθο στην  Περαχώρα περισσότερους από 2.000 άνδρες, που αντιμετωπίστηκαν από το σώμα του Νικηταρά, ο οποίος έσπευσε να τους αναχαιτίση με 800 άνδρες». (Διατήρησα την ορθογραφία του κειμένου της πηγής). Επομένως, η έγκυρη, αξιόπιστη και αδιαμφισβήτητη  δευτερογενής πηγή, υιοθετώντας τα όσα έγραψε ο Σ. Τρικούπης σχετικά, αναφέρεται πολύ συγκεκριμένα στην σύγκρουση στην Περαχώρα, δίνοντας πληροφορίες για τη μάχη, όπως ακριβώς τις  κατέγραψε στο λήμμα της Βικιπαίδειας και ο συντάκτης του. 2. Γράψατε: «Ούτε ο Σπ. Τρικούπης, στον οποίον υπάρχουν παραπομπές (η μια μάλιστα είναι εμφανώς λάθος, διότι δεν υπάρχει σελ. 317 στον Β' τόμο), αναφέρει κάποια "μάχη της Περαχώρας"». Προφανώς και πάλι δεν εξετάσατε καλά την παραπομπή του συντάκτη του λήμματος στο πόνημα του Τρικούπη, γιατί και σελίδα 317 υπάρχει και σημαντικότατες πληροφορίες για τη μάχη υπάρχουν (ημερομηνία διεξαγωγής, ελληνική και τουρκική ισχύς, σκοπός της τουρκικής επιχείρησης, τόπος συμπλοκής, επικεφαλής ελληνικών δυνάμεων, έκβαση της μάχης, απώλειες) μέσα σε λίγες αλλά ουσιαστικές προτάσεις. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, ΤΟΜΟΣ Β΄,ΕΚΔΟΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ, σελ.317  « … .δια τούτο ο Δράμαλης, μη δυνάμενος ν’ ανοίξη την προς τας Πάτρας οδόν, απέστειλε δια θαλάσσης την 26 σεπτεμβρίου υπερδισχιλίους στρατιώτας προς την Περαχώραν, οίτινες απέβησαν εκεί επί σκοπώ να κυριεύσωσι την Μεγαρίδα εις πλειοτέραν άνεσιν του στρατού, αλλ’ απέτυχαν καταπολεμηθέντες υπό του παρευρεθέντος Νικήτα μετά 800 και εβιάσθησαν να επαναπλεύσωσιν εις Κόρινθον. Έπεσαν δε εν εκείνη τη μάχη 40 Τούρκοι και 12 Έλληνες». (Διατήρησα την ορθογραφία του κειμένου της πηγής). Επειδή δεν έχω άλλο τρόπο για να σας παραθέσω την πηγή σε αυτή την επικοινωνία, δίνω το  link, όπου θα βρείτε το σχετικό αρχείο και θα μπορέσετε έτσι, εσείς και οποιοσδήποτε άλλος επιθυμεί,  να επαληθεύσετε την παραπομπή μου και να διακριβώσετε την ακρίβεια των λεγομένων μου. (Στο ψηφιακό αρχείο και στην ψηφιακή σελίδα 323, θα βρείτε την επίμαχη σελίδα 317 του έντυπου συγγράμματος.   https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/c/f/metadata-01-0000761.tkl

3. Τέλος, γράψατε: «Βασικά, μάλλον το όλο ζήτημα δείχνει να είναι μια "κατασκευή σημαντικότητας" από τοπικούς παράγοντες (γι' αυτό και οι τόσες λεπτομέρειες με αναφορές σε πρωτογενείς πηγές, αντί για παράθεση αξιόπιστων δευτερογενών), ιδίως στο πλαίσιο των εορτασμών στην περιοχή του Λουτρακίου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.» Θα σας ενημερώσω πως, όντως, ο Δήμος Λουτρακίου  - Περαχώρας -  Αγίων Θεοδώρων έκανε πολύ σημαντικές και ουσιαστικές εορταστικές εκδηλώσεις για να τιμήσει τη Μάχη της Περαχώρας, αλλά κανένας τοπικός παράγοντας δεν προέβη σε  καμιά "κατασκευή σημαντικότητας", όπως μάλλον αυθαίρετα γράφετε και πως «οι αξιόπιστες  δευτερογενείς πηγές» που επιζητείτε βρίσκονται σε συγγράμματα για τη Μάχη της Περαχώρας, τα οποία έχουν εκπονηθεί και εκδοθεί πολλά χρόνια πριν το επετειακό έτος 2021. Να τα αναζητήσετε, να τα μελετήσετε και ύστερα μπορούμε να συζητήσουμε για την αξιοπιστία, την εγκυρότητα και την αντικειμενικότητά τους. Δεν την «ανακαλύψαμε» τώρα τη Μάχη της Περαχώρας, ούτε έχουμε ανάγκη από όψιμες «κατασκευές». Προσπαθούμε χρόνια τώρα, ως οφείλουμε, με ευγνωμοσύνη προς τους προγόνους μας, που αγωνίστηκαν για να μας χαρίσουν Ελευθερία και Δημοκρατία, για να μιλάμε σήμερα ελεύθερα, ώστε να αναδείξουμε τη μάχη και να την  κατατάξουμε στην εθνική μας ιστορία σε θέση, που πραγματικά της αξίζει. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με κάθε έντιμο, «καθαρό» και επιστημονικό τρόπο. Σας αναφέρω προς ενημέρωσή σας, λοιπόν τα εξής συγγράμματα:

Αποστολίδη Δ. Λάμπη, Η Κορινθία στην Επανάσταση του 1821 / τόμοι 1ος & 2ος / Εκδόσεις «Κορινθιακή Βιβλιοθήκη» Νίκος Θεοχαρόπουλος / Αθήνα 1971

Αποστολίδη Δ. Λάμπη, Η Μάχη της Περαχώρας / Ιστορία και Τραγούδι / Αθήνα 1978  

Η Μάχη της Περαχώρας, Σεπτέμβρης του 1822

ΠΕΡΑΙΑ-ΧΩΡΑ, ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ & ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ / Έκδοση Γυμνασίου Περαχώρας / Χορηγός Δήμος Λουτρακίου-Περαχώρας / 2000

Καργάκου Ι. Σαράντου, Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 / Γ΄  Μέρος / Εκδόσεις Realnews / 2014  

Κουκουλά Γ. Αντώνη, Στ’ αχνάρια του τόπου μου / Σχεδίασμα Ιστορικό για τον Δήμο Λουτρακίου-Περαχώρας / Έκδοση Πνευματικού Κέντρου Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας / Λουτράκι 1990

Κόκκινου Α. Διονυσίου / Η Ελληνική Επανάσταση / Γ΄ τόμος, / Εκδοτικός Οίκος Μέλισσα / Ιστορική Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Αθηνών / Αθήναι.

Την προσωπική μου μελέτη δεν την αναφέρω για λόγους δεοντολογίας. Αρκούν τα παραπάνω.

Αγαπητέ χρήστη Chalk 19 εσείς από όσα γράψατε, κατάλαβα πως δυσκολεύεστε ακόμα και να πείτε και να γράψετε " η Μάχη της Περαχώρας". Δεν μας πειράζει καθόλου αυτό. Δείτε τι έγραψε ένας από τους πρωταγωνιστές της μάχης, που πολέμησε μαζί με πολλούς άλλους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης στη Μάχη της Περαχώρας: "Τοιαύτη εστάθη η μάχη της Περαχώρας, η οποία τους μεν εδικούς μας ενεψύχωσε και εθάρρυνεν έτι μάλλον, τους δε εχθρούς έφερεν εις την εσχάτην αμηχανίαν.» (Δημήτριος Υψηλάντης). .

Αυτά τα ιστορικά τεκμήρια, όμως, δεν είναι έγκυρα και αξιόπιστα για εσάς και γι' αυτό και αφαιρέθηκαν από το λήμμα.

Θα επανέλθω παραθέτοντας τα επιχειρήματά μου και στο θέμα που θέσατε "Σημαντικότητα - πρωτοτυπία - ακρίβεια"

Με εκτίμηση

Νικόλαος Γεωργίου ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (συζήτηση) 14:21, 22 Αυγούστου 2022 (UTC)

Αγαπητέ κ. Γεωργίου ευχαριστώ για την απάντησή σας. Από όσα παραθέτετε, ουσιαστικά επιβεβαιώνετε τους ισχυρισμούς μου: η δευτερογενής αξιόπιστη βιβλιογραφία δεν έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα. Η κάλυψη του ζητήματος από την ΙΕΕ αλλά και τον Τρικούπη (όντως μπερδεύτηκα με τις σελίδες, αλλά η ουσία δεν αλλάζει σχετικά με τις δυνάμεις που στάλθηκαν "προς την Περαχώραν") δεν προχωρά σε βάθος, είναι εν παρόδω. Συνεπώς από τις αναφορές αυτές δε συνάγεται ότι πρόκειται για αξιοσημείωτο γεγονός. Τοπικές εκδόσεις, όπως του Α.Γ. Κουκουλά ή πονήματα του (όπως διαβάζω κάπου "Εγγονού του Δημάρχου Περαχωριτών" [1]) Λάμπη Αποστολίδη, δεν είναι αξιόπιστες επιστημονικές πηγές, όσο κι αν ενδέχεται να είναι εξαιρετικές εργασίες. Ο δε Υψηλάντης είναι πρωτογενής πηγή, και στη ΒΠ αποφεύγεται η χρήση τους, πολύ περισσότερο η σχεδόν εξ ολοκλήρου τεκμηρίωση ενός λήμματος με βάση μαρτυρίες των πρωταγωνιστών της εποχής. ǁǁ ǁ Chalk19 (συζήτηση) 14:46, 22 Αυγούστου 2022 (UTC)

Αγαπητέ χρήστη Chalk 19, το γεγονός ότι η δευτερογενής αξιόπιστη βιβλιογραφία, όπως εσείς θεωρείτε, δεν έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα δε ακυρώνει - κατά τη δική μου εκτίμηση - τη σημαντικότητα του γεγονότος. Στο πνευματικό έργο και στους αγώνες των τοπικών μας ερευνητών (Αποστολίδη, Κουκουλά, Παπαδημητρίου και άλλων), οφείλουμε τα όσα γνωρίζουμε για τη Μάχη της Περαχώρας, αφού αυτοί με ζήλο, με επιστημονικό τρόπο, διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς και αγάπη για τον τόπο, εργάστηκαν να μας γνωστοποιήσουν όλα εκείνα, για τα οποία οι ειδικοί επιστήμονες δεν έχουν ασχοληθεί. Γι΄αυτό στην τοπική κοινωνία - και όχι μόνο - όλοι μας εδώ τους τιμούμε, τους ευγνωμονούμε και προσευχόμαστε ο Θεός να αναπαύει τις ευλογημένες ψυχές τους. Σας ανέφερα, όμως, και άλλα ονόματα (Καργάκος, Κόκκινος) στα οποία εσείς δεν αναφερθήκατε, που έχουν κάνει έστω και μικρές αναφορές στη μάχη. Ούτε αυτοί είναι αξιόπιστοι και έγκυροι επιστημονικά για εσάς;

Η Ελληνική Πολιτεία με το ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠ' ΑΡΙΘΜ. 45/2022 ΦΕΚ 108/Α/6-6-2022 καθιέρωσε την 26η Σεπτεμβρίου, Επέτειο της Μάχης της Περαχώρας, ως δημόσια εορτή τοπικής σημασίας για τον Δήμο Λουτρακίου - Περαχώρας - Αγίων Θεοδώρων, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα της μάχης, που εσείς χαρακτηρίσατε (με ποια τεκμήρια άραγε;) ως μη αξιοσημείωτο γεγονός. Ξέρετε πολλές τέτοιες αντίστοιχες περιπτώσεις στον ελληνικό χώρο; Αν ναι, παρακαλώ να τις κατονομάσετε. Ή μήπως ήταν - κατά τα λεγόμενά σας - και αυτή η ιστορική απόφαση του αρμόδιου υπουργείου και της Ελληνικής Κυβέρνησης "κατασκευή σημαντικότητας" από τοπικούς παράγοντες και πολιτικούς κύκλους; Εγώ δεν μπορώ να σκέφτομαι έτσι. Η Πολιτεία απέδωσε στη Μάχη της Περαχώρας αυτή την ύψιστη τιμή, γιατί αληθινά την άξιζε. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (συζήτηση) 16:39, 22 Αυγούστου 2022 (UTC)

Σημαντικότητα - πρωτοτυπία - ακρίβεια

Με βάση όσα επισήμανα αμέσως παραπάνω, δηλαδή την έλλειψη αξιόπιστων δευτερογενών ιστορικών μελετών που να αναφέρονται σε "μάχη της Περαχώρας", την εκτεταμένη χρήση πρωτογενών πηγών από το δημιουργό του λήμματος (απομνημονεύματα αγωνιστών), καθώς και από το ότι το όλο θέμα δείχνει μέχρι τώρα να έχει τη διάσταση της δημιουργίας "τοπικής σημαντικότητας" (πρόσφατοι εορτασμοί δήμου και τοπικών παραγόντων, ανάληψη σχετικής έρευνας σε αυτό το πλαίσιο από καθηγητή τοπικού σχολείου, που είναι και ο δημιουργός του λήμματος κλπ), υπάρχει ζήτημα ακρίβειας, από επιστημονική ιστορική άποψη, της παρουσίασης της σπουδαιότητας του θέματος, που ενδέχεται και να μην υπάρχει. Με άλλα λόγια, πιθανόν το ζήτημα της "μάχης" να είναι περισσότερο θέμα δημόσιας ιστορίας, κατασκευή ή έστω μεγαλοποίηση (και μάλλον πρόσφατη) ενός γεγονότος στη σφαίρα της δημόσιας ιστορίας και της συλλογικής τοπικής μνήμης, παρά ένα καθεαυτόν σημαντικό (ή τόσο σημαντικό) ιστορικό συμβάν. ǁǁ ǁ Chalk19 (συζήτηση) 05:58, 22 Αυγούστου 2022 (UTC)

Συμπληρωματικά στην προηγούμενη απάντησή μου θα προσθέσω τα εξής για αποσαφήνιση: Σε καμία περίπτωση δεν επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς σας τα λεγόμενά μου, το αντίθετο από μόνος σας αυτοεπιβεβαιώνεστε. Δευτερογενής αξιόπιστη βιβλιογραφία υπάρχει για τη Μάχη της Περαχώρας στο λήμμα. Μικρή, αλλά υπάρχει. Γιατί δεν μπορείτε να το πείτε ξεκάθαρα; Τόσο στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, όσο και στον Σ. Τρικούπη (που είναι δευτερογενείς πηγές και τις οποίες τόσο πολύ προτιμάτε) υπάρχουν οι συγκεκριμένες και πολύ σημαντικές πληροφορίες για τη μάχη. Διαβάστε τες με προσοχή, σας παρακαλώ, άλλη μια φορά. Δεν σας αρκούν, προφανώς, γιατί για εσάς κριτήριο είναι η έκταση των πηγών και όχι το αξιόλογο περιεχόμενό τους. Τι άλλο, επιπλέον, θα μπορούσε να γράψει ο Τρικούπης για τη μάχη; Όλα μας τα είπε. Βασίστηκε στις πρωτογενείς πηγές και αυτός εξιστορώντας τα πραγματικά γεγονότα. "Μάχη" την αποκάλεσε χωρίς δυσκολία, σε αντίθεση με εσάς που ακόμα δυσκολεύεστε να την κατονομάσετε έτσι.Το ίδιο συμβαίνει και στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους και στον Καργάκο και στον Κόκκινο. Θα τα αποσιωπήσουμε όλα αυτά; Όχι βέβαια. Είναι ηθικό χρέος μας να τα αναδείξουμε. Εσείς μιλήσατε αόριστα «για μια συγκέντρωση δυνάμεων και στρατοπέδευση στο πλαίσιο της παρουσίασης των ευρύτερων κινήσεων στην περιοχή, της Κορινθίας και της Αργολίδας» (ειλικρινά δεν καταλαβαίνω σε τι αναφέρεστε) και για «εν παρόδω κάλυψη του ζητήματος από την ΙΕΕ αλλά και τον Τρικούπη σχετικά με τις δυνάμεις που στάλθηκαν "προς την Περαχώραν», αγνοώντας αυτά που είναι σημαντικά και τα έχετε μπροστά σας. «Διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλον».

Γράψατε ακόμη πως σχεδόν εξ ολοκλήρου η τεκμηρίωση του λήμματος έγινε με βάση μαρτυρίες των πρωταγωνιστών της εποχής και πως υπάρχει έλλειψη αξιόπιστων δευτερογενών ιστορικών μελετών. Ούτε αυτό είναι απόλυτα ακριβές. Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, σαφείς και ξεκάθαροι στη συζήτηση.

Τέλος η επιλεκτική αναφορά σας (από το βιογραφικό του) για τον αείμνηστο Αποστολίδη - που μάς κληροδότησε ατίμητη πνευματική παρακαταθήκη – μόνο της φράσης "Εγγονού του Δημάρχου Περαχωριτών" Λάμπη Αποστολίδη, δεν «ακούστηκε» καθόλου καλά.  

Ως προς το θέμα σας Σημαντικότητα - πρωτοτυπία - ακρίβεια θα αναφέρω τα εξής:

"Οι πρωτογενείς πηγές μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι ανεξάρτητες, οι δευτερογενείς πηγές δεν είναι απαραίτητα σε όλες τις περιπτώσεις ανεξάρτητες και στηρίζονται σε πρωτογενείς πηγές για το υλικό τους, προχωρώντας σε αναλυτικές ή αξιολογικές αξιώσεις σχετικά με αυτές."

Αλήθεια, πώς μπορούμε από ένα οικοδόμημα να αφαιρέσουμε τα θεμέλιά του; Δε θα καταρρεύσει;. Δεν είναι τραγικό λάθος, λοιπόν, στην ιστοριογραφία της Ελληνικής Επανάστασης να αγνοήσουμε τους πρωταγωνιστές τους - εκείνους που με το τίμιο αίμα τους απελευθέρωσαν την Ελλάδα – να παραβλέψουμε τα Απομνημονεύματά τους και όσα άλλα γραπτά τους μας άφησαν ως παρακαταθήκη; Να θεωρήσουμε μη έγκυρα και αναξιόπιστα τα λόγια τους; Ποιους θα πιστέψουμε;

Επειδή από το λήμμα που συνέταξα αφαιρέσατε όλες τις πρωτογενείς και τις δευτερογενείς πηγές, που τεκμηρίωναν τα γραφόμενά μου κατά τη γνώμη μου, απογυμνώνοντας έτσι το κείμενο από αυτές, (σύμφωνα με την πολιτική της Βικιπαίδειας), αφού τις κρίνατε μη ανεξάρτητες και καθώς απευθύνετε κάλεσμα προς τους αναγνώστες για παρακολούθηση ή συμμετοχή στη συζήτηση επί του θέματος, δίκαιο, θεωρώ, πως είναι και ωφέλιμο, οι αναγνώστες να γνωρίζουν αυτές τις επίμαχες πηγές, ώστε να έχουν, αφενός, ολόπλευρη και σφαιρική ενημέρωση, αφετέρου να μπορούν και εκείνοι να κρίνουν για το αν είναι ανεξάρτητες, έγκυρες και αν συμβάλλουν στην τεκμηρίωση του λήμματος. Γιατί τίθεται και το εξής ερώτημα: Ποιος κρίνει και αποφασίζει;

«Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά».

Παραθέτω λοιπόν όλες τις πηγές που αφαιρέθηκαν, αφού εδώ υπάρχει η δυνατότητα να παραμείνουν:      

Με εκτίμηση ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (συζήτηση) 09:05, 23 Αυγούστου 2022 (UTC)

Αποσπάσματα Πηγών

Επειδή και από την προηγούμενη απάντησή μου αφαιρέθηκαν (ελπίζω από κάποιο λάθος και όχι σκόπιμα) οι επίμαχες πηγές τις παραθέτω για δεύτερη φορά:

«Οι δε Περαχωρίται και Πυσώται, […] κρατούν και τα ίδιά των πόστα, την Ρίζαν, και το παραθαλάσσιον για τα εκείσε καράβια ως μέρη αναγκαία.

Κουκουλάς, Αντώνης (1990). Στ’ αχνάρια του τόπου μου / (Παραπομπή στον Ε. Ζαμάνο, Η εκστρατεία του Δράμαλη υπό το φως ιστορικοστρατιωτικής ερεύνης,1964). Λουτράκι: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας. σελ. 145.

«Ημείς όλοι Περαχωρίται και Μπησιώται ευρισκόμεθα εις το πόστον της Ρίζας φυλάττοντες καθώς είναι γνωστόν σας και αφ’ ου κάμουν το κίνημα οι εχθροί, ημείς παίρνομεν ταις πλάταις και ανταμωνόμεθα εις Δερβένι.».

Κουκουλάς, Αντώνης (1990). Στ’ αχνάρια του τόπου μου / (Παραπομπή στο Αρχείο Ύδρας, τ. Η΄, 361-363). Λουτράκι: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας. σελ. 145.

«Δια τούτο ο Δράμαλης μη δυνάμενος ν’ ανοίξει την προς τας Πάτρας οδόν, απέστειλε δια θαλάσσης την 26 σεπτεμβρίου υπερδισχιλίους στρατιώτας προς την Περαχώραν, οίτινες απέβησαν εκεί επί σκοπώ να κυριεύσωσι την Μεγαρίδα εις πλειοτέραν άνεσιν του στρατού».

Τρικούπης, Σπυρίδων (1861). Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως τ. Β΄. Λονδίνο. σελ. 317.

« … Κατά δε την εισβολήν του Δράμαλη εις Πελοπόννησον (ο Αρχιμανδρίτης Φλέσας) εξεστράτευσε και αυτός κατ’ αυτού. Ευρεθείς δε εις Αχλαδόκαμπον, έλαβε μέρος εις τα γενόμενα εκεί συμβούλια των περί των ληπτέων μέτρων  μετά του Κολοκοτρώνη και λοιπών. Μετά ταύτα επολέμησεν εις Μαλανδρίνου μετά του Κολοκοτρώνη, έπειτα μετά του Υψηλάντου εις Άγιον Σώστη και Αγιονόρι, όπου και ηρίστευσε τη 28 Ιουλίου 1822. Εκείθεν δε πάλιν επέρασε μετά του Υψηλάντου εις Περαχώραν, όπου επολέμησε τα λείψανα του Δράμαλη.».

Χρυσανθόπουλος, Φωτάκος, (Πρώτος Υπασπιστής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη) (1868). Βίος του Παπα - Φλέσα. Αθήνα: Σ. Καλκανδής. σελ. 47.

« … Μετά τη μάχην της 29 Ιουλίου ο Δ. Υψηλάντης δια του δρόμου της Κορίνθου επέρασεν εις την Πέραν Χώρα. η δε πράξις του αυτή, διότι επέρασεν απέναντι των Τούρκων, εθαυμάσθη από τους στρατιωτικούς…».

Χρυσανθόπουλος, Φωτάκος, (Πρώτος Υπασπιστής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη) (1858). Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως. Αθήνησι: Τύποις και Βιβλιοπωλείω Π.Α. Σακελλαρίου. σελ. 232.

«Φιλογενέστατοι πρόκριτοι της Νήσου Ύδρας,

Δεν σας είναι άγνωστος, στοχάζομαι,  o ερχομός των εχθρών εις Περαχώραν δια τε θαλάσσης και ξηράς, τους οποίους και κτυπήσαντες οι  Έλληνες τους μεν δια ξηράς επέστρεψαν, εκείνους δε δια θαλάσσης, μη δυνηθέντες, προχώρησαν εισερχόμενοι εις (τo) χωρίον και ενώ είχαν αρχίσει λεηλατούντες και καίοντες. φθάνον το σταλθέν παρά Δερβενίων ιμντάτι, έφερον αυτούς με φθοράν των εις την ακροθαλασσίαν, όπου και έμειναν δύο ημέρας, μη δυνηθέντες να τους κάμωσι περισσότερον. ερχόμενος δε εγώ την Τρίτην με μερικούς άλλους ακόμη και κτυπώντες τους, άρχισαν και με ολίγην φθοράν των ιμβαρκαρήσθησαν επιστρεφόμενοι εις Κόρινθον. Ηθέλαμε βέβαια, αδελφοί, τους θυσιάσει όλους, αν τα των εχθρικών πλοίων τα σμιδράλια δεν μας έβλαπτον, τα οποία και μέχρι της γης εστέκοντο.

Ευχής έργον ήθελεν είσθε εις εκείνην την εποχήν ευρίσκοντο τρία μόνον πλοία Ελληνικά, επειδή ύστερον αφ’ ου ηθέλαμεν αφανίσει όλους τους εις ξηράν, και ζώντα ηθέλαμεν λάβει τα εχθρικά πλοία, όντα όλα δέκα και αυτά του καμπανιού, εκτός ενός κορβέτου και δύο ιμπρικίων, κατά τι μεγαλύτερα των άλλων, πλην αδύνατα και πεφοβισμένα δι’ όλου, ως από τέσσαρους Ρόδιους είχαν έβγει από τα ίδια επληροφορήθημεν, οίτινες και από Σαλαμίνα έρχονται εις τα αυτούσθε. Εγώ δε πληροφορηθείς ότι από το θέρος Ζητουνίου κατά το παρόν δεν είναι τόσον μέγας φόβος και αφήσας εις Δερβένια τον γενναιότατον αδελφόν χιλίαρχον κύριον Παναγ. Κεφάλαν με αρκετούς Πελοποννησίους, απερνώ εις Τριπολιτσάν δια πολλάς ανάγκας της Πατρίδος και περισσότερον δια να κάμωμεν τίποτε εις τους εν Κορίνθω εχθρούς, το οποίον και να γίνει συγχρόνως με τον ερχομόν των Ελληνικών πλοίων σας, ώστε να εμπορέσωμεν να ελευθερωθώμεν και από αυτήν την πληγήν και ο Κύριος να γίνη βοηθός. Μη με υστερήσετε παρακαλώ το ό,τι νέον έχετε, περισσότερον δε περί του εχθρικού στόλου, πού ευρίσκεται και τι κάμνει. Ευρισκόμενος δε χωρίς τι νεώτερον με την  επιθυμίαν ανταποκρίσεώς σας, σας ασπάζομαι και μένω.

Εκ του Πόρου τη 2 Οκτωβρίου   1822

Ο αδελφός σας ΝΙΚΗΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ».

Κόκκινος, Διονύσιος. Η Ελληνική Επανάσταση / Γ΄ τόμος. Αθήναι: Μέλισσα / Ιστορική Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Αθηνών. σελ. 259-260.

« … Αλλ’ ως μας εβεβαίωσεν ο Αβδουλάμπεης και άλλοι, όταν εκυριεύσαμεν την Κόρινθον την δευτέραν φοράν, εις τους τρεις αυτούς πολέμους εσκοτώθησαν υπέρ τας 5,000 Τούρκοι. δηλαδή 4.000 εις Δερβενάκι και Άγιον Σώστην, και 1.000 εις Αγινόρι. Αλλ’ όλοι οι σκοτωθέντες Τούρκοι, καθώς μας είπεν ο  Αβδουλάμπεης, εις  όλους τους άλλους πολέμους, και όταν επερνούσαν τας τροφάς, και εις τους διαφόρους ακροβολισμούς εις την Αργολίδα, Βασιλικά, Πέρα Χώρα, Ακράτα λογαριάζονται έως 18.000, οι δε άλλοι εχάθησαν από την αρρωστίαν, εκτός 2.000 οι οποίοι επέρασαν με  τον Δελή Αχμέτην εις τας Πάτρας, και η φρουρά του Αβδουλάμπεη όπου έζησαν 350 …».

Χρυσανθόπουλος, Φωτάκος, (Πρώτος Υπασπιστής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη) (1858). Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως. Αθήνησι: Τύποις και Βιβλιοπωλείω Π.Α. Σακελλαρίου. σελ. 233.

Απαντητική επιστολή των Υδραίων προκρίτων στην ενημερωτική επιστολή του Νικηταρά προς αυτούς, που παρατέθηκε ανωτέρω (παραπομπή 11):

«Γενναιότατε Αρχηγέ Νικήτα Σταματελόπουλε,

Γνωστή μας έγινε η απόπειρα των εν Κορίνθω Τούρκων κατά της Περαχώρας και ότι γενναίως αντιστάντες εις αυτούς οι Έλληνες τους απεδίωξαν με φθοράν των και τους κατήσχυναν κυνηγώντας τους έως το παράλιον εις το οποίον φθάσας η γενναιότης σας, τους εβιάσατε τέλος πάντων να έμβωσι πάλιν εις τα πλοία των και να  επιστρέψωσιν  εις την Κόρινθον.  Γνωρίζομεν καλώτατα ότι, ει μεν ευρίσκοντο εκεί Ελληνικά πλοία και τα εχθρικά ήθελον κυριεύσωσι και τους εν αυτοίς Τούρκους ήθελον αιχμαλωτίσει…

Από Ύδρας τη 3 8)βρίου 1822 Οι Πρόκριτοι της Νήσου Ύδρας».

Κουκουλάς, Αντώνης (1990). Στ’ αχνάρια του τόπου μου / (Παραπομπή στο Αρχείο Ύδρας, τ. Η΄). Λουτράκι: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας. σελ. 147.

Ενημερωτική επιστολή για τη μάχη της Περαχώρας του Δημήτριου Υψηλάντη προς τον Γεώργιο Κουντουριώτη στην Ύδρα:

«Γεωργίω Κουντουριώτη, εις Ύδραν

Την υμετέραν πανευγένειαν αδελφικώς κατασπάζομαι

Στενοχωρίαν μεγάλην εδοκίμαζον μέχρι τούδε, εν όσω δεν εύρισκον,  κακή τύχη, οκαζιόναν πρόχειρον να επερωτήσω τα της ευκταίας υγιείας της και να τη φανερώσω τα διατρέχοντα. Ήδη δε λαμβάνω την απαιτούμενην ευχαρίστησιν, ευρών τον επιφέροντα το παρόν κύριον Ιωάννην Νικολάου Μάρκου εις τα εκείσε ερχόμενον. Οι  εν Κορίνθω διατρίβοντες  εχθροί, χιλιάδες υπέρ τας δέκα κατά την δια ζώσης ομολογίαν πολλών αιχμαλώτων, μην ελπίζοντες να αναχωρήσωσι δια των Δερβενίων, ως ασφαλισμένων από ημάς, ώρμησαν εις εν δερβενοχώριον Περαχώραν ονομαζόμενον, χιλιάδες τέσσαρες, δια να δοκιμάσωσι την εις τα Δερβένια ελληνικήν δύναμιν και κυριεύσαντες το μέρος αυτό, να ευκολύνωσι την δίοδό των. εκεί μεν εις την Περαχώραν εφύλαττε δύναμις στρατιωτική, έφθασε όμως  και από  τα Δερβένια βοήθεια ικανή, και συνεκροτήθη  πόλεμος  πεισματώδης. οι  εχθροί δις εισήλθον εις την χώραν, αλλά με αφανισμόν των και καταισχύνην απεβλήθησαν και εκυνηγήθησαν μέχρι του αιγιαλού, όπου βιασθέντες εστάθησαν, κατασκευάσαντες τα ταμπούρια των. Οι Έλληνες όμως χωρίς να ψηφίσωσιν αυτά, ώρμησαν και  τους επελάγωσαν,  ώστε  επνίγησαν πολλοί. και τελευταίον εμβαρκαρισθέντες εις τα καράβια των επέστρεψαν εις την Κόρινθον νενικημένοι και αφανισμένοι.  εσκοτώθησαν  δε απ’  αυτούς μεν υπέρ τους 200, από τους εδικούς μας δε τέσσαρες. Τοιαύτη εστάθη η μάχητης Περαχώρας, η οποία τους μεν εδικούς μας ενεψύχωσε και εθάρρυνεν έτι μάλλον, τους δε εχθρούς έφερεν εις την εσχάτην αμηχανίαν.».

Κουκουλάς, Αντώνης (1990). Στ’ αχνάρια του τόπου μου / (Παραπομπή στο Αρχείο Κουντουριώτου,107). Λουτράκι: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας. σελ. 147.

·        Αναφορά του επισκόπου Παλαιών Πατρών Γερμανού Γ΄:

« … Στενοχωρημένοι λοιπόν εκεί (στην Κόρινθο) οι εχθροί, εμβήκαν εις τα φορτηγά πλοία του στόλου, οκτώ περίπου χιλιάδες, και απέβησαν εις Περαχώραν, είτε δια να αρπάσουν τροφάς, είτε δια να προχωρήσουν προς το μέρος του Ζητουνίου (Λαμίας) αν δυνηθώσιν, (επειδή, αφ’ ης ώρας διέβησαν τον Ισθμόν, μήτε αυτοί έμαθον περί του Χουρσίτ Πασά, όστις τους υποσχέθη, ότι θέλει προφτάσει κατόπιν με άλλας δυνάμεις, μήτε ο Χουρσίτ-Πασάς περί αυτών) είτε δια να εφελκύσουν εκεί την προσοχήν των Ελλήνων, και να εύρουν και οι λοιποί τας θέσεις του Ισθμού ελευθέρας, δια να εξέλθουν εκείθεν. Τούτο μαθών ο Κ. Νικήτας έτρεξε προς εκείνο το μέρος ομοίως και τίνες άλλοι της Ανα- τολικής Ελλάδος και εκτύπησαν τους εχθρούς γενναίως και αφού εφόνευσαν ικανούς, τους λοιπούς εβίασαν να έμβουν εις τα ίδια  πλοία και να επιστρέψουν εις την Κόρινθον άπρακτοι. Ο δε Υψηλάντης εις ταύτην την περίστασιν μετέβη εκ των Αθηνών εις τον Ισθμόν δια να ενδυναμώσουν οι στρατιώται εκείνας τας θέσεις αλλ’ αφού είδεν, ότι οι εχθροί επανήλθον εις την Κόρινθον, επανήλθε και αυτός εις την Τριπολιτζάν...».

ΠΑΠΟΥΛΑ, Γ. (1900). Απομνημονεύματα Γερμανού Π. Πατρών Μητροπολίτου. Αθήναι: Εκ του τυπογραφείου Σπύρου Τσαγγάρη. σελ. 147.

·        Αναφορά του Ιωάννη (Γενναίου) Κολοκοτρώνη:

« ... Οι εν Κορίνθω λοιπόν Τούρκοι ώρμησαν κατά των περί την Σικυώνα Ελλήνων, αλλ’ απεκρούσθησαν συνάψαντες πέριξ του Κιάττου τρεις μάχας, επομένως συνεκρούσθησαν και μετά την εν Κλώνια τοποθετημένων Ελλήνων, ώστε απέτυχε το επιχείρημά των ν’ απέλθωσιν εις Πάτρας. Μη δυνάμενοι δε να φύγωσιν εκ της Κορίνθου, ενώ εστερούντο τροφών, ο δ’ αριθμός των ηλαττούτο, αφ’ ενός, διότι εφονεύοντο καθ’ εκάστην εις διαφόρους ενέδρας υπό των Ελλήνων, αφ’ ετέρου από την ενσκήψασαν αυτοίς επιδημιακήν νόσον, εξ ης απεβίωσε και ο Δράμαλης, απηλπίσθησαν. Αλλ’ εν τω μέσω της αμηχανίας ταύτης των Τούρκων, αφίχθησαν πλοία τινά από τας Πάτρας, εκείσε, τα οποία εφοδιάσαντα αυτούς από τροφάς, μετέφερον και σώμα τι εξ αυτών από την Κόρινθον εις Πέρα χώραν. Τούτο δε ειδοποιηθείς ο Νικήτας μετά των λοιπών εις τον Ισθμόν τρεις ώρας μακράν, έδραμον εκείσε και εκτύπησαν αυτούς, τους οποίους έτρεψαν εις φυγήν, φονεύσαντες αρκετούς, ώστε οι μεν Τούρκοι ηναγκάσθησαν να καταφύγωσι εις τα πλοία, δι ων επανήλθον εις την Κόρινθον, ο δε Νικήτας επέστρεψεν εις την θέσιν του.».

Κολοκοτρώνης, Ιωάννης (1856). Ελληνικά Υπομνήματα. Αθήνησι: Εκδοθέντα υπό Χ. Νικολαΐδη Φιλλαδελφέως. σελ. 64.

·        Αναφορά του γραμματικού του Θ. Κολοκοτρώνη, Μιχαήλ Οικονόμου:

« ... το κίνημα τούτο των Τούρκων ειδοποιηθέντες και οι της Ανατολικής Ελλάδος οπλαρχηγοί, σπεύσαντες μετά του Νικήτα και των λοιπών κατά την Περαχώραν, επιπεσόντες και καταπολεμήσαντες αυτούς και πολλούς εξ αυτών φονεύσαντες, τους ηνάγκασαν να επιβώσιν αύθις εις τα πλοία και να επανέλθωσιν εις την Κόρινθον εντελώς άπρακτοι.».

Οικονόμου, Μιχαήλ. Απομνημονεύματα της Ελληνικής Επαναστάσεως / Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενεσίας ή ο Ιερός των Ελλήνων Αγών. σελ. 375-376.

·        Αναφορά του υπασπιστή του Θ. Κολοκοτρώνη, Φωτάκου Χρυσανθόπουλου:

« ... Κατ’ αυτάς τας ημέρας οι Τούρκοι της Κορίνθου επέρασαν με καράβια εις την Πέρα Χώρα και εκεί επολέμησαν με τους ευρεθέντες εκεί καπεταναίους Δ. Υψηλάντην, Νικήταν, Αρχ. Φλέσαν και λοιπούς, αλλ’ ενικήθησαν και ηναγκάσθησαν να γυρίσουν πίσω εις την Κόρινθον …».

Χρυσανθόπουλος, Φωτάκος, (Πρώτος Υπασπιστής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη) (1858). Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως. Αθήνησι: Τύποις και Βιβλιοπωλείω Π.Α. Σακελλαρίου. σελ. 245.

·        Αναφορά του Νικόλαου Σπηλιάδη:

« ... Ο Δράμαλης έχων εις την εξουσίαν του την Ακροκόρινθον, ελπίζει να εξασφαλισθή και το Ναύπλιον, εφοδιαζόμενον προς ώρας μεν απ’ αυτόν, επομένως δε από τους στόλους του Σουλτάνου εξ ων ελπίζει και την καταστροφήν των παρακειμένων ναυτικών νήσων. Μ’ όλο τούτο στοχάζεται αναγκαίον ν’ ασφαλίση εις εαυτόν την ελευθέραν διάβασιν του  Ισθμού, ώστε   και βοήθειαν να λάβη τροφών και στρατευμάτων, τα οποία έμελλε να τον  στείλει, ως ήλπιζεν, ο Χουρσίδ πασιάς, αν ήθελεν αποφασίσει και αν ήθελε δυνηθή να διαμένη εις την Κορινθίαν, και την ελευθέραν έξοδόν του να προετοιμάσει, ώστε να σωθεί εις την Ρούμελη αφ’ ου ήθελεν απελπισθή από το να κατακτήση την Πελοπόννησον, ότε μάλιστα δεν θεωρεί εύκολον εις Π. Πάτρας την μετάβασίν του ούτε δια ξηράς, διότι δεν τον αφήνουσιν οι Έλληνες, ούτε δια θαλάσσης αφ’ ου μετ’ ολίγον εκπλεύσωσιν οι στόλοι από τον κόλπον  των Π. Πατρών. Όθεν, εν ω καταγίνεται να στείλει τροφάς εις το Ναύπλιον, επιβιβάζει και εις πλοία τουρκικά οκτώ χιλιάδας Τούρκους, τους οποίους πέμπει ν’ αποβώσιν εις Πέρα χώραν και να κυριεύσωσι τον Ισθμόν. Ο αρχιμανδρίτης Δικαίος θεωρών εξησφαλισμένον τον Ισθμόν μ’ αρκετά στρατεύματα, ανεχώρησε με τους οικείους του και απήρχετο εις Τριπολιτσάν εις την γερουσιαστικήν θέσιν του. καθ’ οδόν πληροφορείται ότι Τούρκοι έπλεον ν’ αποβώσιν εις Περαχώραν. Στρέφεται λοιπόν αυτόθι, και συναπαντάται με  τον Νικηταράν και τους άλλους, οίτινες είχον δράμει κατά των εχθρών, και όλοι ομού προσβάλλουσιν αποβάντας τους Τούρκους εις το παράλιον, φονεύουσιν ολίγους και βιάζουσι τους άλλους να καταφύγωσι πάλι εις τα πλοία, και να υποστρέψωσιν άπρακτοι. ο δε αρχιμανδρίτης διευθύνθη εις το προς ον όρον του…».

Σπηλιάδης, Νικόλαος (1851). Απομνημονεύματα, τ. Α΄. Αθήνησιν: Εκ τουΤυπογραφείου Χ. Νικολαΐδου Φιλαδελφέως. σελ. 427- 428.

·        Ενημερωτική επιστολή του Ανδρέα Παπαδιαμαντόπουλου προς τους πρόκριτους της Ύδρας:

«Φιλογενέστατοι πρόκριτοι της Νήσου Ύδρας. Εν καιρώ έλαβον το φιλογενέστατόν σας δάτας 23 πλέοντος. Οι εν Περαχώρα Τούρκοι προ της χθες υπέστρεψαν μετά των καραβίων τους αύθις εις Κόρινθον. Τον σκοπόν τους αγνοούμε. Όλαι αι αναγκαίαι θέσεις είναι  καλώς προφυλαγμένοι. Εις Περαχώραν όμως τους έδωσαν καλόν τράκον οι δικοί μας.

Εν Μύλοις Ναυπλίου τη 29/9/1822. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ».

Κόκκινος, Διονύσιος. Η Ελληνική Επανάσταση / Γ΄ τόμος. Αθήναι: Μέλισσα / Ιστορική Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Αθηνών. σελ. 259.

Με εκτίμηση ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (συζήτηση) 06:54, 25 Αυγούστου 2022 (UTC)