Συνθήκη Κωνσταντινούπολης (1913)

Η Συνθήκη Κωνσταντινούπολης (1913) ήταν μια διμερής συνθήκη ειρήνης μεταξύ του Βασιλείου της Βουλγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που συνομολογήθηκε στη Κωνσταντινούπολη στις 10 Οκτωβρίου 1913.

Η Συνθήκη αυτή συνομολογήθηκε αμέσως μετά τη λήξη του Β' Βαλκανικού Πολέμου και την συνομολόγηση της Συνθήκης Βουκουρεστίου (1913), κατ' επιταγήν όμως της Συνθήκης Λονδίνου (1913) της οποίας τους όρους οι Μεγάλες Δυνάμεις θεωρούσαν κυρίαρχες.

Με τη συνθήκη αυτή η Βουλγαρία αναγκάσθηκε ν΄ αναγνωρίσει τη κυριαρχία του σουλτάνου επί της ανατολικής Θράκης, (ανατολικά του Έβρου), συμπεριλαμβανομένης της Αδριανούπολης, των Σαράντα Εκκλησιών (Kırklareli), του Διδυμοτείχου (Dimetoka) και άλλων των εδαφών που είχαν ανακαταλάβει οι Οθωμανοί δυτικά και βόρεια της γραμμής Αίνου - Μηδείας κατά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία εκχώρησε το λιμάνι του Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη) στη Βουλγαρία. Οι στρατοί των δύο χωρών θα προχωρούσαν σε αποστράτευση μέσα σε τρεις βδομάδες, θα γινόταν ανταλλαγή αιχμαλώτων μεταξύ των δύο χωρών και θα αποκαθιστούσαν τις μεταξύ τους πολιτικές και οικονομικές σχέσεις.

  • Στο ίδιο κείμενο γίνεται αναφορά για μια Βουλγαροτουρκική συμμαχία γεγονός που είχε δημιουργήσει εύλογα φόβους για ένα νέο βαλκανικό πόλεμο.

Παρατηρήσεις Επεξεργασία

Η συνθήκη αυτή συνάφθηκε παρά τις αντιρρήσεις του Ρώσου υπουργού εξωτερικών Σαζόνωφ προκειμένου να διατηρηθεί η αρχή ότι "εδάφη που αποσπώνται κατόπιν πολέμου δεν μπορεί να επανέρχονται στον προκάτοχο Ηγεμόνα (Χώρα)".
Επί της συνθήκης αυτής και των φόβων που δημιουργήθηκαν, η Ελλάδα ουσιαστικά αδυνατούσε να υποστηρίξει οποιαδήποτε απαίτηση επ' αυτής αφού δεν την είχε προσυπογράψει.

Πηγές Επεξεργασία

  • "Διπλωματική Ιστορία της Ευρώπης 1814-1914" σ.343 - Σ.Λάσκαρη - Αθήναι 1947
  • "Διεθνείς Συνθήκες" σ.229 - Χαραλ. Γ. Νικολάου - Αθήνα 1996