Συνθήκη των Βερσαλλιών (1871)
Η Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1871 έβαλε τέλος στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο και υπογράφηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1871 από τον Αδόλφο Θιέρσο εκ μέρους της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας και από τον Όττο φον Μπίσμαρκ που εκπροσώπησε τη νεοσύστατη Γερμανική Αυτοκρατορία. Συνάφθηκε προκειμένου να παγιώσει την αρχική ανακωχή της 28ης Ιανουαρίου μεταξύ των δύο χωρών.[1] Ακολουθήθηκε από τη Συνθήκη της Φρανκφούρτης (10 Μαΐου 1871), η οποία επιβεβαίωσε την υπεροχή της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία αντικατέστησε με αυτόν τον τρόπο τη Γαλλία ως σημαντικότερη στρατιωτική δύναμη της ευρωπαϊκής ηπείρου.
 Η Γερμανική Αυτοκρατορική Εφημερίδα της Κυβέρνησης, που περιέχει το κείμενο της συνθήκης. | |
| Τύπος | Διμερής συνθήκη |
|---|---|
| Υπογραφή | 26 Φεβρουαρίου 1871 |
| Τοποθεσία | Παρίσι, Γαλλία |
| Υπογράφοντες | .svg){kind=small} Γερμανία.svg){kind=small} Γαλλία |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
H Κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας, η οποία κατείχε την εξουσία της Γαλλίας από τον Σεπτέμβριο του 1870 έως τον Φεβρουάριο του 1871, είχε συνάψει ανακωχή με ισχύ από τις 28 Ιανουαρίου, έπειτα από την Πολιορκία του Παρισιού και την επακόλουθη κατάληψη της πόλης από τις πρωσικές δυνάμεις. O Ζυλ Φαβρ, ένας εξέχων Γάλλος πολιτικός, συνάντησε τον Μπίσμαρκ στο Παλάτι των Βερσαλλιών για να υπογράψει την ανακωχή. Ο Αδόλφος Θιέρσος εμφανίστηκε εκείνη την εποχή ως ο νέος Γάλλος ηγέτης, καθώς η χώρα άρχισε να ανασυγκροτεί την κυβέρνησή της.
Ανατροπή της γαλλικής κυβέρνησης Επεξεργασία
Τις πρώτες επτά εβδομάδες του Γαλλοπρωσικού Πολέμου, οι πρωσικές και άλλες γερμανικές δυνάμεις σημείωσαν μεγάλες στρατιωτικές επιτυχίες κατά της μαχόμενης Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβανομένης της αιχμαλωσίας του Γάλλου Αυτοκράτορα, Ναπολέων Γ΄ στη Μάχη του Σεντάν (2 Σεπτεμβρίου 1870). Αυτό προκάλεσε την κατάρρευση της γαλλικής μοναρχίας, η οποία αντικαταστάθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου από τη λεγόμενη Κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας. Ωστόσο, η Κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας δεν κατάφερε να αντιστρέψει την πορεία του πολέμου. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι εγκατέλειψαν το Παρίσι για το Μπορντώ και την Τουρ, ανατρέποντας περαιτέρω τη δομή του κράτους και αποδυναμώνοντας την κυβέρνηση.
Γερμανική ενοποίηση Επεξεργασία
Ενώ η γαλλική διακυβέρνηση βρισκόταν σε καθεστώς παράλυσης, ο Μπίσμαρκ κατάφερε να επιτύχει την ενοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της Γερμανίας (εκτός από την Αυστρία), στις 18 Ιανουαρίου 1871, δημιουργώντας τη Γερμανική Αυτοκρατορία. Ο Βασιλιάς Γουλιέλμος Α΄ της Πρωσίας ανακηρύχθηκε Κάιζερ της νεοσύστατης Αυτοκρατορίας στην Αίθουσα των Κατόπτρων στο Παλάτι των Βερσαλλιών. Η νέα γερμανική διοίκηση ήθελε να υπογράψει μια συνθήκη ειρήνης για να κερδίσει τις αποικιακές κτήσεις της Γαλλίας. Ωστόσο, ο Μπίσμαρκ επέλεξε μια άμεση εκεχειρία, καθώς ο κύριος λόγος του για τον πόλεμο, η γερμανική ενοποίηση, είχε ήδη επιτευχθεί. Ανησυχούσε ακόμη ότι η συνέχιση του πολέμου θα προκαλούσε περισσότερες γερμανικές απώλειες και θα πυροδοτούσε συρράξεις και με άλλα ευρωπαϊκά έθνη. Και οι δύο πλευρές ήταν πρόθυμες να υπογράψουν μια συνθήκη μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου του 1871.
Διατάξεις της συνθήκης Επεξεργασία
Οι όροι της συνθήκης περιλάμβαναν πολεμική αποζημίωση πέντε δισεκατομμυρίων φράγκων που έπρεπε να καταβληθεί από τη Γαλλία στη Γερμανία. Ο γερμανικός στρατός θα συνέχιζε να κατέχει τμήματα της Γαλλίας μέχρι την ολοκλήρωση της πληρωμής. Η συνθήκη αναγνώρισε επίσης τον Γουλιέλμο Α΄ ως Αυτοκράτορα της πρόσφατα ενωμένης Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Ξεκίνησε επίσης η προκαταρκτική συζήτηση για την εκχώρηση της Αλσατίας και της περιοχής του Μοζέλλα της Λωρραίνης στη Γερμανία. Παρά τις αντιρρήσεις του Μπίσμαρκ, ο Χέλμουτ Καρλ Μπέρνχαρντ φον Μόλτκε και οι στρατηγοί του επέμειναν ότι η περιοχή ήταν απαραίτητη ως αμυντικό προγεφύρωμα. Ο Μπίσμαρκ αντιτάχθηκε στην προσάρτηση επειδή δεν ήθελε να κάνει τη Γερμανία μόνιμο εχθρό της Γαλλίας.[2] Το τμήμα της Αλσατίας-Λωρραίνης που προσαρτήθηκε στη Γερμανία, μειώθηκε ελαφρώς με τη Συνθήκη της Φρανκφούρτης, επιτρέποντας στη Γαλλία να διατηρήσει το Έδαφος του Μπελφόρ.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Abrams, Lynn. Bismarck and the German Empire, 1871-1918. New York: Routledge, 1995.
- Howard, Michael Eliot. The Franco-Prussian War: The German Invasion of France, 1870-1871. New York: Routledge, 2001.
- Hozier, Henry Montague and Adams, William Henry Davenport. The Franco-Prussian War: Its Causes, Incidents, and Consequences. London: W. Mackenzie, 1872.
- Wawro, Geoffrey. The Franco-Prussian War: the German conquest of France in 1870-1871. Cambridge: Cambridge University Press, 2003.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ George W. Kyte (1946), "The Vanquished Must Surrender: Jules Favre and the Franco-German Armistice of 1871", Historian, 9: 19–36.
- ↑ Taylor, A.J.P. (1988). Bismarck: The Man and the Statesman. Hamish Hamilton. σελ. 133. ISBN 0-241-11565-5.