Συργιάννης Παλαιολόγος
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Συργιάννης Παλαιολόγος Φιλανθρωπινός (π. 1290 - 1334) ήταν αριστοκράτης και στρατηγός στη Ρωμανία μεικτής Ελληνικής και Κουμανικής καταγωγής, που ενεπλάκη στον πρώτο εμφύλιο μεταξύ των Παλαιολόγων Ανδρονίκου Β΄ και Ανδρονίκου Γ΄ Αυτοκρατόρων των Ρωμαίων. Πιστός μόνο στον εαυτό του και στις φιλοδοξίες του, άλλαξε συμμαχίες αρκετές φορές και στο τέλος κατέκτησε μεγάλο μέρος της Μακεδονίας για τον Στέφανο Δ΄ Δουσάν της Σερβίας, ώσπου φονεύθηκε από τους Ρωμαίους.
| Συργιάννης Παλαιολόγος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Συργιάννης Παλαιολόγος Φιλανθρωπηνὸς Κοµνηνός (Ελληνικά)[1] |
| Γέννηση | 1290 (περίπου)[2] Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 1334 Θεσσαλονίκη |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | d:Q110254213[3] |
| Τέκνα | Θεοδώρα Συργιάναινα της Αρμενίας[3] |
| Γονείς | Συργιάννης και Ευγενία Παλαιολογίνα Καντακουζηνή |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Βυζαντινός εμφύλιος πόλεμος 1321-1328 |
Βιογραφία Επεξεργασία
Καταγωγή και η αρχή της σταδιοδρομίας του Επεξεργασία
Γεννήθηκε περί το 1290. Έλαβε το όνομα του πατέρα ή του πάππου του, ενός Κουμάνου αρχηγού, που έγινε μέγας δομέστικος υπό τον Ανδρόνικο Β΄· πολλοί Κουμάνοι είχαν εγκατασταθεί στην Ευρώπη κατά τη βασιλεία του Ιωάννη Γ΄ Βατάτζη (1221-54). Το αρχικό όνομα του πρεσβύτερου Συργιάννη ήταν Συτζιγκάν (από το Κουμανο-τουρκικό Sïčğan, ποντίκι), που εξελληνίστηκε σε Συργιάννης, όταν αυτός βαπτίστηκε.
Μητέρα του νεότερου Συργιάννη ήταν η Ευγενία Παλαιολογίνα, ανιψιά του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου. Έχοντας επίγνωση της βαρύτητας του επωνύμου της μητέρας του, ο Συργιάννης το χρησιμοποιούσε ως δικό του για να προωθηθεί στην ιεραρχία. Η αδελφή του Θεοδώρα παντρεύτηκε τον Γκυ των Πουατιέ-Κύπρου, μετέπειτα βασιλιά της Αρμενίας.
Εμφανίζεται για πρώτη φορά στις πηγές το 1315, όταν τοποθετήθηκε στρατιωτικός διοικητής της Μακεδονίας, κοντά στη Σερβία. Παρά τις υπάρχουσες Συνθήκες και ενάντια στις οδηγίες που του είχαν δοθεί, αποφάσισε να επιτεθεί στη Σερβία και στην Ήπειρο. Όταν απολύθηκε από τη θέση του εκεί, εξεγέρθηκε, αλλά αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε. Πριν το 1320 τον συγχώρησαν και ορίστηκε διοικητής της Θράκης.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Προσωπογραφικό λεξικό της εποχής των Παλαιολόγων. 1991. σελ. 141. ISBN-13 978-3-7001-3003-1.
- ↑ 2,0 2,1 Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Προσωπογραφικό λεξικό της εποχής των Παλαιολόγων. 1991. σελ. 142. ISBN-13 978-3-7001-3003-1.
Πηγές Επεξεργασία
- Bartusis, Mark C. (1997). The Late Byzantine Army: Arms and Society 1204–1453. Philadelphia, Pennsylvania: University of Pennsylvania Press. ISBN 0-8122-1620-2.
- *Fine, John Van Antwerp (1994) [1987]. The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest (στα Αγγλικά). Ανν Άρμπορ, Μίσιγκαν: University of Michigan Press. ISBN 0-472-08260-4.
- (Αγγλικά) Kazhdan, Alexander, επιμ. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Οξφόρδη και Νέα Υόρκη: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- Laiou, Angeliki E. (1972). Constantinople and the Latins: The Foreign Policy of Andronicus II, 1282–1328. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.
- Nicol, Donald MacGillivray (1993). The Last Centuries of Byzantium, 1261–1453. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-43991-4.
- Nicol, Donald MacGillivray (1996). The Reluctant Emperor: A Biography of John Cantacuzene, Byzantine Emperor and Monk, c. 1295–1383. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-52201-4.
- Norwich, John Julius (1996). Byzantium: The Decline and Fall. New York: Alfred A. Knopf. ISBN 978-0-679-41650-0.
- Vásáry, István (2005). Cumans and Tatars: Oriental Military in the Pre-Ottoman Balkans, 1185–1365. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-83756-9.