Τζέιν Χάντινγκ
Τζέιν Χάντινγκ ή, με γαλλική προφορά, Ζαν Αντέν(ζ) (Jane Hading) ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Γαλλίδας ηθοποιού του θεάτρου[8] Ζαν-Αλφρεντέν Τρεφουρέ (Jeanne-Alfrédine Tréfouret, 25 Νοεμβρίου 1859 – 28 Φεβρουαρίου 1941)[9].
| Τζέιν Χάντινγκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jane Hading (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 25 Νοεμβρίου 1859[1][2][3] ή 25 Μαρτίου 1859[4] ή 1859[5] ή 26 Νοεμβρίου 1859[6] Μασσαλία[3][6] |
| Θάνατος | 30 Ιανουαρίου 1941[6] Νεγί-συρ-Σεν[3][6] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός[7] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Victor Koning |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Η Τρεφουρέ γεννήθηκε στη Μασσαλία, όπου ο πατέρας της ήταν επίσης ηθοποιός. Η ίδια έλεγε ότι η πρώτη εμφάνιση της στη σκηνή έγινε όταν ήταν μόλις τριών ετών.
Σπούδασε στο τοπικό ωδείο και προσλήφθηκε το 1873 στο θέατρο του Αλγερίου και αργότερα από το Χεδίβειο Θέατρο του Καΐρου, όπου εμφανίσθηκε κατά σειρά σε ρόλους σουμπρέτας και ενζενί. Η φωνή της επαινέθηκε ως πολλά υποσχόμενη και όταν επέστρεψε στη Μασσαλία τραγούδησε σε οπερέτες, εκτός από την εμφάνισή της σε παραστάσεις του δράματος του Ουγκώ Ρουί Μπλας.
Πρωτοεμφανίσθηκε στο Παρίσι το 1879, στο έργο La chaste Suzanne στο Παλαί Ρουαγιάλ, και κατόπιν σε οπερέτες (La petite mariée και La belle Lurette). Το 1883 σημείωσε μεγάλη επιτυχία στο θέατρο «Gymnase» με το έργο Ο αρχισιδηρουργός, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ζωρζ Ονέ.
Το 1884 η ηθοποιός παντρεύτηκε τον Βικτόρ Κονέν (Victor Koning, 1842-1894), διευθυντή του «Gymnase» (και θεατρικό συγγραφέα και λιμπρετίστα), αλλά τον χώρισε το 1887.
Το 1888 και το 1893 η Χάντινγκ περιόδευσε στην Αμερική μαζί με τον Μπενουά Κονστάν Κοκλέν. Βοήθησε στην επιτυχία του έργου του Ανρί Λαβεντάν Le Prince d'Aurec στο Βωντεβίλ το 1892, και αργότερα εντάχθηκε στην Κομεντί Φρανσαίζ. Η φήμη της ως μιας από τις κορυφαίες ηθοποιούς της εποχής της εδραιώθηκε όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και στον αγγλόφωνο κόσμο. Περιόδευσε επίσης στη Νότια Αμερική. Ο Σαρντού την επέλεξε για τον ρόλο της Μαρσέλ στο ομώνυμο έργο του το 1896.
Το ύστερο ρεπερτόριό της περιελάμβανε τα έργα Le Demi-monde, La Châtelaine του Αλφρέντ Καπύ, Retour de Jerusalem του Μωρίς Ντοναί, La Princesse Georges του Αλεξάνδρου Δουμά (υιού) και Plus que reine του Εμίλ Μπερζερά.
Εικόνες Επεξεργασία
-
Η ηθοποιός σε πίνακα του Αλφρέντ Ρολ (1890) -
Στον Σέργιο Πανίν το 1906
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14653656s. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6zd0xwg. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 2216. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019.
- ↑ 5,0 5,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 116358203. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 death certificate.
- ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 116358203. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ Jane Hading, Munsey's Magazine (Νοέμβριος 1895)
- ↑ «JANE HADING; Former Favorite. of Comedie Francaise Dies at 81», The New York Times
Πηγές Επεξεργασία
Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Hading, Jane» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press- Το λήμμα «Αντένζ Ζαν» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 824
