Τζουλιέτα Γκουιτσάρντι
Η Τζουλιέτα Γκουιτσάρντι (ιταλικά: Giulietta Guicciardi, 23 Νοεμβρίου 1782 - 22 Μαρτίου 1856) ήταν Αυστριακή κοντέσα. Περισσότερο γνωστή είναι ως μαθήτρια —για μικρό διάστημα— του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν και γενικότερα η γνωριμία της και η σχέση της με αυτόν. Επίσης, ο Μπετόβεν, της είχε αφιερώσει, τη Σονάτα για πιάνο No. 14 το γνωστό του αυτό έργο, που είναι περισσότερο γνωστό ως η Σονάτα του Σεληνόφωτος.[4]
| Τζουλιέτα Γκουιτσάρντι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 23 Νοεμβρίου 1782 ή 23 Νοεμβρίου 1784[1] Πσέμισλ |
| Θάνατος | 22 Μαρτίου 1856 ή 1856 Βιέννη |
| Κατοικία | Τεργέστη Νάπολη Βιέννη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυστρία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Wenzel Robert von Gallenberg (από 1803)[2] |
| Τέκνα | Marie Julie, Gräfin von Gallenberg[3] Maria Julia von Gallenberg |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Η Γκουιντσάρντι, γεννήθηκε το 1782,[5] στο Πρέζεμισλ, της Γαλικίας. Το 1800, μετακόμισε με την οικογένεια της στη Βιέννη. Εκεί η ομορφιά της δεν πέρασε απαρατήρητη από τους ευγενείς, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να παντρευτεί στις 14 Νοεμβρίου του 1803, τον κόντε φον Γκάλενμπεργκ.[6]. Αργότερα, μετακόμισαν στη Νάπολη, όπου έζησαν για 20 χρόνια. Απεβίωσε στη Βιέννη το 1856.
Μπετόβεν Επεξεργασία
Όπως είχε παραδεχτεί, ο Μπετόβεν, στον Άντον Σίντλερ (γραμματέας κι αργότερα βιογράφος του) σε κάποια φάση υπήρξε ερωτευμένος με την Γκουιτσάρντι.[7] Επίσης, είναι μία από τις πιθανές παραλήπτριες της μυστηριώδους και περίφημης επιστολής του, Unsterbliche Geliebte. Μάλιστα, ο Σίντλερ, το είχε επισημάνει κι αυτός. Αλλά κάτι τέτοιο δεν επαληθεύεται. Η ξαδέλφη του, Τερέζ Μπρούνσβικ, είχε πει πως κάτι τέτοιο δεν πρέπει να είναι αληθές,[8] κι ότι πιθανότερη παραλήπτρια είναι η Ζοζεφίνα Μπρούνσβικ, με την οποία έζησαν μεγάλο πάθος.[9]
Σχετικά, με τη Σονάτα που της αφιέρωσε, δεν το έκανε επειδή εκείνη είχε στο μυαλό του, κι αντιθέτως της προόριζε ένα άλλο κομμάτι, το Rondo σε Σολ μείζονα, Op. 51 No. 2, το οποίο αναγκάστηκε να το αφιερώσει στη κοντέσα Λιχνόφσκι, έτσι κατά συνέπεια της αφιέρωσε τη Σονάτα του Σεληνόφωτος.[10][11]
Το 1994, κυκλοφόρησε η η βιογραφική ταινία Immortal Beloved, στην οποία την υποδύεται η Βαλέρια ΓΚολίνο.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 commons
.wikimedia .org /wiki /File:Grabmal _W%C3%A4hringer _Park _17 .jpg. - ↑ «Гвиккарди» (Ρωσικά)
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Ludwig van Beethoven, Sonate für Klavier (cis-Moll) op. 27, 2 (Sonata quasi una fantasia), Cappi, 879 Αρχειοθετήθηκε 2013-12-03 στο Wayback Machine. Beethovenhaus. Retrieved 12 January 2012. Beethoven's usage of the Italian name "Giulietta" is consistent with his references to himself as "Luigi van Beethoven".
- ↑ Steblin (2009, p. 96) assumed that Guicciardi was not born in 1784, as often reported, but two years earlier. If this is the case, Guicciardi owned a fake baptismal certificate. Her tombstone also gives 1784 as her year of birth.
- ↑ Steblin (2009, p. 145). Another date (like that of her birth) that is repeatedly reported incorrectly: it was not 3 or 4 November 1803
- ↑ Ludwig van Beethovens Konversationshefte, ed. Karl-Heinz Köhler and Dagmar Beck, vol. 2, Leipzig 1976, p. 366 f.
- ↑ "Drei Briefe von Beethoven, angeblich an Giulietta. Sollten es Machwerke sein?" (Therese's Diary, 12 November 1840, in Tellenbach 1983, p. 15). The letter to the "Immortal Beloved" consists of three parts.
- ↑ "3 Briefe von Beethoven ... sie werden wohl an Josephine sein, die er leidenschaftlich geliebt hat." (Therese's Diary, 15 February 1847, in Goldschmidt 1977a, p. 295). The claim that "Giulietta" was the "Immortal Beloved" has been thoroughly discredited.
- ↑ Thayer, Alexander Wheelock (1921). Elliot, Forbes, επιμ. Thayer's Life of Beethoven
(revised έκδοση). Princeton: Princeton University Press (δημοσιεύτηκε 1967). p. 291 and p.297. ISBN 0-691-02702-1.
- ↑ According to recent scholarship, Beethoven may have dedicated the sonata to Julie as "payback" for an unwanted gift he had received from her mother. See: Steblin (2009, pp. 90, 131).
Πηγές Επεξεργασία
- Brandenburg, Sieghard, επιμ. (1996). Ludwig van Beethoven: Briefwechsel. Gesamtausgabe (8 volumes). Munich: Henle.
- Goldschmidt, Harry (1977a). Um die Unsterbliche Geliebte. Ein Beethoven-Buch. Leipzig: Deutscher Verlag für Musik.
- Goldschmidt, Harry (1977b). «Brunsvik». Beethoven-Jahrbuch 1973/77. σελίδες 97–146.
- Kopitz, Klaus Martin· Cadenbach, Rainer, επιμ. (2009). Beethoven aus der Sicht seiner Zeitgenossen. 1. Munich. σελίδες 411–414.
- Lipsius (La Mara), Ida Marie (1920). Beethoven und die Brunsviks. Leipzig.
- Schindler, Anton (1840). Biographie von Ludwig van Beethoven. Münster.
- Steblin, Rita (2009). «'A dear, enchanting girl who loves me and whom I love': New Facts about Beethoven's Beloved Piano Pupil Julie Guicciardi». Bonner Beethoven-Studien. 8. σελίδες 89–152.
- Tellenbach, Marie-Elisabeth (1983). Beethoven und seine "Unsterbliche Geliebte" Josephine Brunswick. Ihr Schicksal und der Einfluß auf Beethovens Werk. Zurich: Atlantis.