Με τον όρο Τριπλή Συμμαχία χαρακτηρίστηκε ο αμυντικός συνασπισμός μεταξύ Γερμανίας, Αυστροουγγαρίας και Ιταλίας που συνάφθηκε μετά από εισήγηση του καγκελάριου της Γερμανίας Μπίσμαρκ και συνομολογήθηκε στις 20 Μαΐου του 1882.[1]

Η τριπλή συμμαχία (κόκκινο), τριπλή συνεννόηση (γαλάζιο), και άλλοι (ροζ).

Μετά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο (1870-1871) ο Μπίσμαρκ άρχισε να εφαρμόζει πολιτική απομόνωσης της Γαλλίας. Επειδή όμως τόσο η Ρωσία όσο και η Αυστροουγγαρία ήταν πιθανόν να γίνουν σύμμαχες δυνάμεις της Γαλλίας ο Μπίσμαρκ πέτυχε σειρά μεμονωμένων συνθηκών - συμμαχιών των οποίων κύριος σκοπός ήταν ο αποκλεισμός της Γαλλίας από τις δυνάμεις αυτές. Έτσι στην αρχή προηγήθηκε η συμμαχία Αυστροουγγαρίας και Γερμανίας που το 1882 διευρύνθηκε με την προσχώρηση της Ιταλίας. Επειδή όμως ο Μπίσμαρκ συνέχιζε ν΄ ανησυχεί για τη πιθανή στάση της Ρωσίας, προσπάθησε να την προσεταιρισθεί, γεγονός που το πέτυχε σχετικά εύκολα, λόγω του αγγλορωσικού ανταγωνισμού στη Μέση Ανατολή και την Ασία.

Παρά όμως την υφιστάμενη αστάθεια των γερμανορωσικών σχέσεων ο Μπίσμαρκ επιθυμούσε πάντα τη διατήρηση φιλικών σχέσεων με τη Ρωσία. Έτσι όταν η μετά της Ρωσίας συμμαχία της Γερμανίας, που ουσιαστικά ήταν "Συνθήκη Αμοιβαίας Ουδετερότητας" έληγε το 1890, ο Γερμανός καγκελλάριος προέβη σε σχετικά διαβήματα για την ανανέωσή της. Τότε όμως διαφώνησε ως προς τη σύνδεση αυτή με τη Ρωσία ο Αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β΄ οπότε και ακολούθησε αφενός μεν η αναγκαστική παραίτηση του Μπίσμαρκ και αφετέρου η αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας.

Ως αντίρροπος δύναμη της "Τριπλής Συμμαχίας" ιδρύθηκε η Τριπλή Συνεννόηση γνωστότερη ως Αντάντ Κορντιάλ.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Grenville, John; Wasserstein, Bernard, eds. (2013). The Major International Treaties of the Twentieth Century: A History and Guide with Texts. Routledge. p. 38. ISBN 9780415141253.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία