Τριπληγία
Τριπληγία είναι μια ιατρική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από παράλυση τριών άκρων. Αν και δεν υπάρχει τυπικό μοτίβο, συνήθως η τριπληγία σχετίζεται με παράλυση και των δύο ποδιών και του ενός χεριού — αλλά μπορεί επίσης να περιλαμβάνει και τα δύο χέρια και το ένα πόδι.[1] Η τριπληγία ενίοτε θεωρείται συνδυασμός ημιπληγίας (παράλυση χεριού και ποδιού της μιας πλευράς του σώματος) υπερκείμενης διπληγίας (παράλυση και των δύο ποδιών) ή τετραπληγίας (παράλυση και των τεσσάρων άκρων) με λιγότερη επίδραση στο ένα άκρο.[1]
Η πάθηση συνδέεται συνήθως με εγκεφαλική παράλυση,[2] αν και καταστάσεις όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε αυτήν. Έχει επίσης βρεθεί ότι η τριπληγία οφείλεται σε αύξηση της ενδοκρανιακής πίεσης που σχετίζεται με την υδροκεφαλία που προκύπτει από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.[3]
Μια παρόμοια κατάσταση είναι η τριπάρεση, κατά την οποία ένα άτομο έχει πάρεση σε τρία άκρα, που σημαίνει ότι τα άκρα είναι πολύ αδύναμα, αλλά όχι εντελώς παράλυτα.
Σε μια σπάνια περίπτωση, σημειώθηκε τριπληγία μετά από εγχείρηση αφαίρεσης των αμυγδαλών. Ένα οκτάχρονο παιδί νοσηλεύτηκε στις 12 Αυγούστου 1929 μετά από διάγνωση πολιομυελίτιδας. Μετά από μια άσχετη και συνηθισμένη αμυγδαλεκτομή, το παιδί σταμάτησε να νιώθει τα πόδια του, το δεξί του χέρι και κάποιους μυς του κορμού.[4]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Miller, F.· Backrach, S. J. (1995). Cerebral Palsy: A Complete Guide for Caregiving. Johns Hopkins University Press. σελ. 433. ISBN 978-0801850912.
- ↑ «Οι τύποι της Εγκεφαλικής παράλυσης - Physio4you». 2 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ Sheffler, Lynne R.; Ito, Valerie Y.; Philip, Puliyodil A.; Sahgal, Vinod (March 1994). «Shunting in chronic post-traumatic hydrocephalus: demonstration of neurophysiologic improvement». Archives of Physical Medicine and Rehabilitation 75 (3): 338–341. doi:. PMID 8129589. https://archive.org/details/sim_archives-of-physical-medicine-and-rehabilitation_1994-03_75_3/page/338.
- ↑ Brahdy, B. (1935). «Triplegia Following Tonsillectomy». Am J Dis Child 49 (3): 716–721. doi:.