Τσεχικός Διάδρομος
Ο Τσεχικός Διάδρομος ήταν μια αποτυχημένη πρόταση κατά τη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού του 1919, στον απόηχο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο προτεινόμενος διάδρομος θα συνέδεε, μέσω μιας λωρίδας γης, τη Γιουγκοσλαβία και την Τσεχοσλοβακία. Ένα διαφορετικό όνομα του διαδρόμου είναι το Τσεχικός–Γιουγκοσλαβικός Εδαφικός Διάδρομος. Ο διάδρομος ονομάστηκε Τσεχικός, επειδή οι Γιουγκοσλάβοι αντιπρόσωποι στο Συνέδριο της Ειρήνης προτιμούσαν την παράδοση του στους Τσέχους. Η πρόταση απορρίφθηκε από το συνέδριο.
Διακεκομμένη γραμμή - τα σημερινά όρια του Μπούργκενλαντ
Ο διάδρομος θα αποτελούνταν από το Μπούργκενλαντ και άλλες περιοχές που τελικά θα προσαρτούνταν στη μελλοντική Αυστρία και την Ουγγαρία. Μερικές φορές η περιοχή είναι γνωστή και ως δυτική Υπερδουναβία. Σε υπόμνημα προς τη γαλλική κυβέρνηση τον Φεβρουάριο του 1916, ο Τόμας Μάζαρικ δήλωσε ότι ο διάδρομος θα διορθώσει "Τη διαίρεση των Τσεχοσλοβάκων και των Γιουγκοσλάβων"[1] επακόλουθο της ουγγρικής εισβολής τον 9ο αιώνα.
Ο διάδρομος θα είχε μήκος 200 χιλιομέτρων και πλάτος 80 χιλιομέτρων. Ο διάδρομος θα διέσχιζε τέσσερις ουγγρικές κομητείες, τις Μόσον, Σόπρον, Βας και Σάλα. Ωστόσο, υπάρχουν και προτάσεις που θα έδιναν ακόμη περισσότερα εδάφη για τις δύο σλαβικές χώρες εντός του διαδρόμου.
Με βάση τις αρχές της αυτοδιάθεσης, η επιτυχία μιας τέτοιας πρότασης ήταν απίθανη. Από τους 1.171.000 κατοίκους της προτεινόμενης γραμμής, οι 662.000 ήταν Ούγγροι, οι 220.000 ήταν Σλάβοι ενώ οι υπόλοιποι 289.000 ανήκαν σε άλλες εθνότητες (κυρίως Γερμανοί). Σύμφωνα με τους Τσέχους, ο κύριος σκοπός του διαδρόμου ο διαχωρισμός των Γερμανών της Ανατολικής Ευρώπης από την Κεντρική Ευρώπη. Επίσης, ανέφεραν ότι αυτό θα ευνοούσε τους Γάλλους. Οι περισσότεροι εικάζουν ότι σκοπός του διαδρόμου ήταν να δώσει στην Τσεχοσλοβακία μεγαλύτερο μερίδιο στον Δούναβη, προκειμένου να διευρύνουν τον ρόλο της Μπρατισλάβα ως μεγάλο λιμάνι του Δούναβη. Αυτό θα απομόνωνε την Ουγγαρία ακόμη περισσότερο. Οι τσεχοσλοβάκοι αντιπρόσωποι ισχυρίστηκαν ότι Μπρατισλάβα ήταν η αρχαία πρωτεύουσα της Σλοβακίας, παραλείποντας το γεγονός ότι Μπρατισλάβα ήταν η πρωτεύουσα της Ουγγαρίας για τέσσερις αιώνες.
Η πρόταση βρήκε υποστήριξη στους πανσλαβιστές, οι οποίοι ήλπιζαν ότι ο διάδρομος θα ένωνε δύο κράτη που εκπροσωπούσαν την Σλαβική ενότητα (Τσεχοσλοβακία και Γιουγκοσλαβία). Οι σλάβοι εθνικιστές θεωρούσαν ότι ο διάδρομος θα ένωνε τους Βόρειους (Δυτικούς) με τους Νότιους Σλάβους. Η ιδέα αυτή υποστηρίχθηκε επίσης από τους Κροάτες εθνικιστές που ήθελαν να ενσωματωθούν στη Γιουγκοσλαβία τα κροατικά χωριά στο Μπούργκενλαντ, ενώ οι Κροάτες στα χωριά της Σλοβακία ήθελαν να είναι μέρος του Γιουγκοσλαβικού κράτους.[2] Η ύπαρξη ενός τέτοιου διαδρόμου υποστηριζόταν από εκείνους που πίστευαν ότι αφού διαλύθηκε η Αυστροουγγαρία, δεν πρέπει να υπάρχει λόγος για ύπαρξη κοινών συνόρων μεταξύ Αυστρίας και Ουγγαρίας.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Oskar Krejčí, Martin C. Styan: Geopolitics of the Central European Region, 2005,
- ↑ Arnold Suppan: Jugoslawien und Österreich 1918-1938 Seite 563f Oldenbourg Wissenschaftsverlag, 1996
Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία
- Margaret MacMillan, Richard Holbrooke: Paris 1919: Six Months that Changed the World, Random House, 2002. (ISBN 0-375-76052-0) [1]
- Oskar Krejčí, Martin C. Styan: Geopolitics of the Central European Region, 2005, (ISBN 80-224-0852-2), (ISBN 978-80-224-0852-3) [2]
- Janko Bekić: Die Entstehung der Ersten Tschechoslowakischen Republik und die Pläne zur Errichtung eines "Slawischen Korridors", Wien, Univ., Dipl.-Arb., 2006, AC05316414