Φίλιππος Παπαδόπουλος (πολιτικός)

Ο Φίλιππος Παπαδόπουλος (1900-1964) ήταν ηγετικό στέλεχος και βουλευτής του ΚΚΕ, αντιστασιακός και γραμματέας του ΕΑΜ Κεντρικής Μακεδονίας. Μετά την ήττα του ΔΣΕ έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στη Βουλγαρία.

Φίλιππος Παπαδόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1900 Καρς
Θάνατος	1  Μαρτίου 1964 Σόφια
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και Παλλαϊκό Μέτωπο
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Κοζάνης)

Βιογραφικό

Νεανικά χρόνια

Ο Φίλιππος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο Καρς του Καυκάσου το 1900 και ήταν γιος παπά. Μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Κρυόβρυση Εορδαίας και μετά στην Πτολεμαΐδα όπου αρχικά εργάστηκε σαν εμπειρικός τοπογράφος. Μετέπειτα ασχολήθηκε με αγροτικές εργασίες. Από το 1924 έγινε μέλος του ΚΚΕ και δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Για την κομματική του δράση εξορίστηκε στη Γαύδο τον Οκτώβριο του 1931 με τον Ιδιώνυμο νόμο. Αργότερα, το 1936 έγινε γραμματέας της περιοχής Ηπείρου.

Στην ηγεσία του ΚΚΕ

Στις εκλογές του 1936 εκλέχτηκε βουλευτής Κοζάνης του ΚΚΕ με το Παλλαϊκό Μέτωπο. Λίγους μήνες μετά την εκλογή του ως βουλευτή θα συλληφθεί από τη Δικτατορία του Μεταξά και θα μεταφερθεί στην Ακροναυπλία και έπειτα στην Ανάφη απ’ όπου και θα δραπετεύσει την περίοδο της Κατοχής και θα ενταχθεί στο ΕΑΜ.

Το 1944 εκλέχτηκε εθνοσύμβουλος Κοζάνης της ΠΕΕΑ (Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης. Επίσης ήταν μέλος της ΔΕ Κεντρικής Μακεδονίας του ΕΑΜ (1944-1945). Στην κατοχή εκτελέστηκε η γυναίκα του από τους Γερμανούς καθώς και ο αδερφός του.

Το 1945 στα πλαίσια του μεταβαρκιζιανού κλίματος δικάστηκε ως αίτιος φόνου του διαχειριστή του νοσοκομείου Γρεβενών, αλλά αθωώθηκε.

Ο Φίλιππος Παπαδόπουλος φυλακίστηκε και εξορίστηκε συνολικά 13 χρόνια.

Εμφύλιος και ύστερα χρόνια

Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου διετέλεσε κυβερνητικός αντιπρόσωπος της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης στη Δυτική Μακεδονία (1948). Επίσης ήταν μέλος της ΚΕ του ΑΚΕ (Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας).

Μετά την ήττα του ΔΣΕ εγκαταστάθηκε ως πολιτικός πρόσφυγας στη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας στις αρχές του 1950. Πέθανε στη Σόφια την 1η Μαρτίου 1964. Η σορός του μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου έγινε η κηδεία του.

Πηγές

1. Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
2. Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, Εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979
3. «Ακροναυπλία» (θρύλος και πραγματικότητα), Γιάννης Μανούσακας, εκδόσεις ΔΩΡΙΚΟΣ, Αθήνα 1978
4. «Η 4η Αυγούστου», Σπύρος Λιναρδάτος, Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, Αθήνα 1967
5. «Οι πρόσφυγες στη Δυτική Μακεδονία 1941-46», Αθανάσιος Καλλιανιώτης, Διδακτορική Διατριβή ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2007