Φιορέντσα Σανούντο
Η Φιορέντσα (Ιταλικά : Fiorenza Sanudo, πέθανε το 1371) από τον Οίκο των Σανούδων ήταν Δούκισσα του Αρχιπελάγους (1361 - 1371) σε συμβασιλεία με τον δεύτερο σύζυγο της Νικόλαο Β΄ Σανούδο Σπετσαμπάντα. Η Φιορέντσα Σανούντο ήταν κόρη και διάδοχος του Δούκα του Αρχιπελάγους Ιωάννη Α΄ Σανούδου.[1]
| Φιορέντσα | |
|---|---|
 Το οικόσημο των Σανούντι, δουκών της Νάξου | |
| Περίοδος | 1361 - 1371 |
| Προκάτοχος | Ιωάννης Α΄ |
| Διάδοχος | Νικκολό νταλλε Κάρτσερι |
| Θάνατος | 1371 |
| Σύζυγος | Τζοβάννι νταλλε Κάρτσερι Νικόλαος Β΄ Σανούδος Σπετσαμπάντα |
| Επίγονοι | Νικόλαος Γ΄ νταλε Κάρτσερι Μαρία Σανούδου Ελιζαμπέτα Σανούδου |
| Οίκος | Οίκος των Σανούδων |
| Πατέρας | Ιωάννης Α΄ Σανούδος |
| Μητέρα | Μαρία |
| Θρησκεία | Καθολικός Χριστιανός |
| δεδομένα () | |
Πρώτος γάμος Επεξεργασία
Έμεινε πασίγνωστη για την ομορφιά της, πολλοί την περιγράφουν ως "Πηνελόπη της Λατινοκρατίας".[2] Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Τζοβάννι νταλλε Κάρτσερι, Τριτημόριο της Εύβοιας και κύριο της Χαλκίδας (πέθανε το 1358). Διαδέχθηκε τον πατέρα της (1361) σαν νεαρή χήρα με έναν μικρό γιο, έγινε αμέσως πολύ ελκυστική και περιζήτητη σαν νέα νύφη αφού ο δεύτερος γάμος της θα είχε τεράστια πολιτική και διπλωματική σημασία.
Αναζήτηση δεύτερου μνηστήρα Επεξεργασία
Η Φιορέντσα δέχτηκε την πρώτη πρόταση από τον Βινιόζο, λόρδο της Χίου από την Γένοβα αλλά η Δημοκρατία της Βενετίας διαμαρτυρήθηκε έντονα επειδή ο γάμος αυτός ήταν επέμβαση της μεγάλης της εχθρού στο Δουκάτο του Αρχιπελάγους που θεωρούσε ιδιοκτησία της. Η Φιορέντσα απειλήθηκε από την Βενετία να μην διανοηθεί να προχωρήσει σε γάμο με γαμπρό από την Δημοκρατία της Γένοβας αφού υπήρχαν αμέτρητοι υποψήφιοι Βενετοί μνηστήρες.[3] Η επόμενη πρόταση έγινε από τον μελλοντικό Δούκα των Αθηνών Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι, η Φιορέντσα ήταν έτοιμη να την δεχτεί. Η Βενετία ξανά αντέδρασε έντονα αλλά τον μελλοντικό υποψήφιο γαμπρό Νέριο υποστήριξε το Βασίλειο της Νεαπόλεως αφού ο Ροβέρτος του Τάραντα σαν Πρίγκιπας της Αχαΐας ήταν ο υψηλός επικυρίαρχος στην Αθήνα. Η Νάπολη προειδοποίησε την Βενετία να μη έχει εμπλοκή στις υποθέσεις της αλλά η Βενετία απάντησε ότι η διαδοχή στο Δουκάτο του Αρχιπελάγους είναι μόνο δική της υπόθεση, το ίδιο και ο γάμος της Φιορέντσας από τον οποίο εξαρτάται η διαδοχή. Οι Βενετοί διέταξαν τον στόλο τους στην Ελλάδα να εμποδίσει με κάθε μέσο τον γάμο και να απαγορεύσει την μετάβαση του Νέριο στις Κυκλάδες.[4]
Δεύτερος γάμος με εκβιασμό Επεξεργασία
Η Φιορέντσα Σανούντο απήχθη από τους Βενετούς και μεταφέρθηκε στην Κρήτη που ήταν ιδιοκτησία της, οι πατριώτες της την αντιμετώπισαν με σεβασμό αλλά της δήλωσαν ότι θα της απαγορεύσει να φύγει από το νησί αν δεν συμφωνήσει πρώτα να παντρευτεί τον δεύτερο ξάδελφο της Νικόλαο Σπετσαμπάντα. Η νύφη δεν είχε σοβαρές αντιρρήσεις επειδή βρήκε τον νέο της σύζυγο ελκυστικό αλλά σε οποιαδήποτε περίπτωση ο δεσμός προχώρησε με τον εκβιασμό των Βενετών και ο γάμος τελικά ολοκληρώθηκε (1364). Οι Βενετοί έδωσαν στο ζεύγος οκτώ συνοδούς δούκες, ο Νικόλαος Σπετσαμπάντα περιγράφεται ικανός συμβασιλέας και πιστός στην Βενετία. Η Φιορέντσα πέθανε (1371) και την διαδέχθηκε ο γιος της από τον πρώτο της γάμο Νικκολό νταλλε Κάρτσερι, ο Νικόλαος Σπετσαμπάντα διετέλεσε αντιβασιλέας και κηδεμόνας για τον θετό του γιο όσο ήταν ανήλικος.
Οικογένεια Επεξεργασία
Με τον πρώτο της σύζυγο Τζοβάννι νταλλε Κάρτσερι, Τριτημόριο της Εύβοιας απέκτησε :
- Νικόλαος Γ΄ νταλε Κάρτσερι δούκας της Νάξου ("του Αρχιπελάγους").
Με τον δεύτερο σύζυγο της και δεύτερο εξάδελφό της Νικόλαο Β΄ Σπετσαμπάντα μέλος του Οίκου των Σανούδων απέκτησε :
- Μαρία Σανούδου, κυρία της Άνδρου
- Ελισάβετ Σανούδου
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Mihail-Dimitri Sturdza, Dictionnaire Historique et Généalogique des Grandes Familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople, Paris: Sturdza, 1983, p. 549
- ↑ Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
- ↑ Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
- ↑ Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
Πηγές Επεξεργασία
- Mihail-Dimitri Sturdza, Dictionnaire Historique et Généalogique des Grandes Familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople, Paris: Sturdza, 1983
- Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.