Φλάβιος Ονώριος

αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

Ο Ονώριος (Flavius Honorius Augustus, 9 Σεπτεμβρίου 384 - 15 Αυγούστου 423) ήταν αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 393 έως το 423. Ήταν γιος του Θεοδοσίου Α΄, καθώς και αδελφός του αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) αυτοκρατορίας Αρκάδιου.

Ονώριος
Περίοδος23 Ιανουαρίου 39315 Αυγούστου 423
ΠροκάτοχοςΘεοδόσιος Α΄
ΔιάδοχοςΟυαλεντινιανός Γ΄
Γέννηση9 Σεπτεμβρίου 384
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος15 Αυγούστου 423 (38 ετών)
Ραβέννα, Ιταλία
Τόπος ταφήςΑυτοκρατορικό μαυσωλείο του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό
ΣύζυγοςΜαρία
Θερμαντία
ΟίκοςΘεοδοσιανή Δυναστεία
ΠατέραςΘεοδόσιος Α΄
ΜητέραΑιλία Φλασίλλα
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )
Ο περιστερώνας του Ονώριου σε πίνακα του Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ(1883).
Σόλιδος της Ραβέννας.

Η ανάρρηση στο θρόνο

Επεξεργασία

Ήταν ένας από τους νεότερους αυτοκράτορες, καθώς ανέβηκε στο θρόνο σε ηλικία μόλις 10 ετών. Ως εκ τούτου μέχρι την ενηλικίωση του εποπτευόταν από έναν αξιωματούχο, τον Στιλίχωνα. Σημαντικό γεγονός της βασιλείας του ήταν το 402 όταν ο Ονώριος μετέφερε την πρωτεύουσα της δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από το Μιλάνο στη Ραβένα.

Βησιγότθοι και άλλοι εχθροί

Επεξεργασία

Εκείνη την περίοδο, οι Βησιγότθοι γίνονταν ολοένα και πιο επικίνδυνοι για την Αυτοκρατορία. Έτσι ο Στιλίχωνας του υπαγόρευε μια συμβιβαστική πολιτική. Ο Ονώριος όμως άρχισε να υποπτεύεται τον Στιλίχωνα ότι με αυτή του την πολιτική ευνοούσε επίτηδες τους Βησιγότθους και τον Αρχηγό τους, Αλάριχο, έτσι τον εξόντωσε. Αυτό στάθηκε ως αφορμή για την επίθεση του Αλάριχου στην Ιταλία και στη Ρώμη, την όποια κατέκτησε και λεηλάτησε. Το 401 στη Βρετανία δημιουργήθηκε επανάσταση από τον Καμένδιο. Σε μάχη το 412 η επανάσταση σταμάτησε καθώς ο στρατός του Ονώριου με στρατηγό τον Κίδιο νίκησε τον Καμένδιο, ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη. Το 421 όρισε ως συναυτοκράτορά του τον Κωνστάντιο Γ΄ ο οποίος παρέμεινε συμβασιλέας για επτά μήνες μέχρι το θάνατό του.

Το τέλος και η διαδοχή

Επεξεργασία

Μετά από δύο χρόνια (423) πέθανε και ο ίδιος επίσης από φυσικά αίτια. Τον διαδέχθηκε ως σφετεριστής του θρόνου ο Ιωάννης και ως νόμιμος διάδοχος ο Βαλεντινιανός Γ΄.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία