Φραγκίσκη Χριστίνα του Παλατινάτου-Ζούλτσμπαχ

Η Φραγκίσκη Χριστίνα (γερμ. Francisca Christina von Pfalz-Sulzbach, 16 Μαΐου 1696 - 16 Ιουλίου 1776) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν κόρη του Δούκα του Παλατινάτου-Ζούλτσμπαχ και έγινε Πριγκίπισσα-Ηγουμένη των Αββαείων Έσσης (1726-76) και Τορν.

Φραγκίσκη Χριστίνα του Παλατινάτου-Ζούλτσμπαχ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση16  Μαΐου 1696[1]
Ζούλτσμπαχ-Ρόζενμπεργκ
Θάνατος16  Ιουλίου 1776[1]
Έσσεν[2]
Τόπος ταφήςΈσσεν
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα του Αγίου Βενέδικτου
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμοναχή
Οικογένεια
ΓονείςΘεόδωρος Ευστάθιος του Ζούλτσμπαχ και Μαρία Ελεονώρα της Έσσης-Ρότενμπουργκ
ΑδέλφιαΙωσήφ Κάρολος του Παλατινάτου-Ζούλτσμπαχ
Ιωάννης Χριστιανός του Ζούλτσμπαχ
Άννα Χριστίνα του Ζούλτσμπαχ, πριγκίπισσα του Πεδεμοντίου
Ερνεστίνη του Παλατινάτου-Ζούλτσμπαχ
Countess Palatine Amalia of Sulzbach
ΟικογένειαΟίκος του Βίττελσμπαχ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΗγουμένη
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ήταν η δεύτερη κόρη του Θεοδώρου Ευσταθίου του Παλατινάτου-Ζούλτσμπαχ και της Μαρίας Ελεονώρας, κόρης του Γουλιέλμου της Έσσης-Ρότενμπουργκ.

Γεννήθηκε στο Ζούλτσμπαχ και στα 5 έτη της έγινε μέλος του Συλλόγου (prebendary) του Αββαείου Τορν, ενός κοσμικού αββαείου για αριστοκράτισσες, δυτικά του ποταμού Μόιζε, στο Ρόρμοντ. Η θεία της Ελεονώρα του Λέβενσταϊν-Βέρτχαϊμ-Ρόχεφορτ ήταν ηγουμένη στο Τορν και έκανε τη Φραγκίσκη Χριστίνα, την "πολυαγαπημένη της ανιψιά", διάδοχό της το 1706. Το 1712 παρουσίασε το Aufschwörung (απόδειξη της ευγενούς καταγωγής της) στο Αββαείο της Έσσης. Έλαβε και εκεί τη θέση του μέλους του Συλλόγου, με τον όρο να μην ψηφίζει στις αποφάσεις του Συλλόγου, όσο δύο από τις αδελφές της είχαν δικαίωμα ψήφου. Ο λόγος για τον περιορισμό αυτόν ήταν, ότι μόνο 10 κυρίες είχαν δικαίωμα ψήφου στον Σύλλογο της Έσσης και με το να δοθούν στον οίκο του Παλατινάτου-Ζούλτσμπαχ τρεις ψήφοι, θα αποκτούσε αυτός πολλή επιρροή. Παρ' όλα αυτά η Φραγκίσκη Χριστίνα αποδέχθηκε τη θέση του μέλους του Συλλόγου στην Έσση το 1712 και αμέσως κατοίκησε στο αββαείο, κάτι που ήταν προϋπόθεση στο να λάβει μετά δικαίωμα ψήφου. Το 1713 ελευθερώθηκε από την απαίτηση να μένει εκεί και δύο έτη μετά έλαβε το δικαίωμα ψήφου, όταν η αδελφή της άφησε το Αββαείο Έσσης και εισήλθε σε θρησκευτικό μοναστήρι. Το Αββαείο Έσσης ήταν κοσμικό αββαείο, που σήμαινε ότι οι κυρίες μπορούσαν να φύγουν όποτε ήθελαν, π.χ. για να παντρευτούν.

Πηγές Επεξεργασία

  • Ute Küppers-Braun: Frauen des hohen Adels im kaiserlich-freiweltlichen Damenstift Essen (1605–1803), Aschendorffsche Verlagsbuchhandlung, Münster 1997, ISBN 3-402-06247-X.
  • Ute Küppers-Braun: Macht in Frauenhand – 1000 Jahre Herrschaft adeliger Frauen in Essen, Klartext Verlag, Essen 2002, ISBN 3-89861-106-X.
  • Ute Küppers-Braun: Fürstin-Äbtissin Franziska Christine von Pfalz-Sulzbach (1696–1776), in: Alfred Pothmann and Reimund Haas: Christen an der Ruhr, vol. 2, Verlag Peter Pomp, Bottrop / Essen, 2002, ISBN 3-89355-231-6.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Απριλίου 2014.
  2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.