Φρανσουά ντ'Ορλεάν (1961-2017)
Γάλλος ευγενής
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Φραγκίσκος (γαλλ.: François d'Orléans, 7 Φεβρουαρίου 1961 - 31 Δεκεμβρίου 2017) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Ορλεάνης ήταν κόμης του Κλερμόν (Clermont).
| Φρανσουά ντ'Ορλεάν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | François d'Orléans (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 7 Φεβρουαρίου 1961[1][2][3] Μπουλόν-Μπιγιανκούρ[4] |
| Θάνατος | 31 Δεκεμβρίου 2017[1][4] Νάντη[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ανρί ντ'Ορλεάν[5] και Μαρία Θηρεσία της Βυρτεμβέργης[5] |
| Αδέλφια | Μαρία της Ορλεάνης, πριγκίπισσα του Λίχτενσταϊν (μεγαλύτερη αδερφή) Μπλανς ντ'Ορλεάν (νεότερη αδελφή) Ζαν ντ'Ορλεάν Μπλανς ντ'Ορλεάν |
| Οικογένεια | Οίκος της Ορλεάνης |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν γιος του Ανρί κόμη του Παρισιού και διεκδικητή βασιλιά, ως Ερρίκου (Ζ΄), της Γαλλίας και της Μαρίας-Θηρεσίας της Βυρτεμβέργης, κόρης του Φιλίππου-Αλβέρτου δούκα της Βυρτεμβέργης.
Η μητέρα του υπέφερε από τοξοπλάσμωση, με αποτέλεσμα ο Φραγκίσκος και η αδελφή του Λευκή να είναι διανοητικά καθυστερημένοι. Ήταν διάδοχος, αλλά το 2006 ο πατέρας του ονόμασε τον δευτερότοκο γιο του Ιωάννη δούκα του Βαντόμ ως διάδοχο (δελφίνο).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 www
.lefigaro .fr /flash-actu /2017 /12 /31 /97001-20171231FILWWW00067-le-prince-francois-d-orleans-est-mort .php. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2017. - ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11233.htm#i112322.
- ↑ 3,0 3,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00015299.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Philippe de Montjouvent, Le comte de Paris et sa descendance, Du Chaney Eds, Paris, 1998, (ISBN 2-913211-00-3).
- Georges Poisson, Les Orléans, une famille en quête d'un trône, Perrin, Paris, 1999 (ISBN 2-262-01583-X).
- Henri d'Orléans, Ma Vie, Tallandier, Paris, 2003.
- Henri d'Orléans, À mes fils, Albin Michel, Paris, 1990.