Βικιπαίδεια

Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης

Κλάδος των Ιρανικών Ενόπλων δυνάμεων

Οι Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης (περσικά: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی‎‎) είναι κλάδος των Ιρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, που ιδρύθηκαν μετά την Ιρανική Επανάσταση στις 22 Απριλίου 1979[2] κατ' εντολή του Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί.[3] Ενώ ο ιρανικός στρατός υπερασπίζεται τα ιρανικά σύνορα και διατηρεί την εσωτερική τάξη, σύμφωνα με το ιρανικό σύνταγμα, οι Φρουροί της Επανάστασης έχουν σκοπό να προστατεύσουν το πολιτικό σύστημα της Ισλαμικής Δημοκρατίας της χώρας.[4] Επίσης βασίζουν τον ρόλο τους στην προστασία του ισλαμικού συστήματος καθώς και στην αποτροπή ξένων παρεμβάσεων και πραξικοπημάτων από τον στρατό ή «αποκλίνοντα κινήματα».[5]

Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης
Το έμβλημα των Φρουρών
Ίδρυση22 Απριλίου 1979, πριν 45 έτη (1979-04-22)
Χώρα Ιράν
ΡόλοςΠροστασία πολιτικού συστήματος
Δύναμη≈190,000 (2020)[1]
≈40,000 παραστρατιωτικές δυνάμεις (2020)[1]
ΑρχηγείοΤεχεράνη, Ιράν
ΣυμπλοκέςΠόλεμος Ιράν-Ιράκ
Εξέγερση Κούρδων στο Ιράν (1979)
Λιβανέζικος Εμφύλιος Πόλεμος
Πόλεμος Λιβάνου (2006)
Εμφύλιος πόλεμος της Συρίας
Πόλεμος στο Ιράκ (2013–2017)
Ιστοσελίδαsepahnews.com
Διοίκηση
ΥποστράτηγοςΧουσείν Σαλαμί

Από το 2011, οι Φρουροί της Επανάστασης απαριθμούσαν τουλάχιστον 250.000 στρατιωτικούς, συμπεριλαμβανομένων των χερσαίων, αεροδιαστημικών και ναυτικών δυνάμεων. Οι ναυτικές δυνάμεις τους είναι πλέον οι πρωταρχικές δυνάμεις που επιφορτίζονται με τον επιχειρησιακό έλεγχο του Περσικού Κόλπου.[6] Ελέγχουν επίσης την παραστρατιωτική πολιτοφυλακή Μπασίτζ που έχει περίπου 90.000 ενεργό προσωπικό.[7][8] Ο βραχίονας μέσων ενημέρωσης είναι η Sepah News.[9]

Από την αρχή του ως ιδεολογικά καθοδηγούμενη πολιτοφυλακή, ο Στρατός των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης έχει αναλάβει μεγαλύτερο ρόλο σε σχεδόν κάθε πτυχή της ιρανικής κοινωνίας. Το Reuters αναφέρει το 2019 ότι «είναι επίσης μια βιομηχανική αυτοκρατορία με πολιτική επιρροή».[10] Ο διευρυμένος κοινωνικός, πολιτικός, στρατιωτικός και οικονομικός του ρόλος υπό τη διακυβέρνηση του Προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ —ειδικά κατά τις προεδρικές εκλογές του 2009 και την μετεκλογική καταστολή των διαδηλώσεων— έχει οδηγήσει πολλούς δυτικούς αναλυτές να υποστηρίξουν ότι η πολιτική ισχύς του έχει ξεπεράσει ακόμη και αυτό του σιιτικού κληρικού συστήματος της χώρας.[11][12][13][14]

Ο Επικεφαλής Διοικητής των Φρουρών από το 2019 είναι ο Χουσείν Σαλαμί,[15][10] του οποίου προηγήθηκαν ο Μοχαμέντ Αλί Τζαφάρι[10] και ο Γιαχία Ραχίμ Σαφαβί αντίστοιχα από το 2007 και το 1997.[16]

Οι Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης έχουν χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση από τις κυβερνήσεις του Μπαχρέιν, της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.[17][18]

Στις 16 Μαρτίου 2022, υιοθέτησε έναν νέο ανεξάρτητο κλάδο που ονομάζεται «Διοίκηση για την Προστασία και την Ασφάλεια των Πυρηνικών Κέντρων».[19]

Ορολογία

Επεξεργασία

Εκτός από το όνομα Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης[20][21][22] η ιρανική κυβέρνηση, τα μέσα ενημέρωσης και όσοι ταυτίζονται με την οργάνωση χρησιμοποιούν γενικά το Σεπάχ-ε Πασνταράν (Στρατός των Φρουρών), ή απλά Πασνταράν ( پاسداران ) (Φύλακες) επίσης. Μεταξύ του ιρανικού πληθυσμού, και ειδικά μεταξύ των Ιρανών της διασποράς, η χρήση της λέξης Πασνταράν υποδηλώνει μίσος ή θαυμασμό για την οργάνωση.

Οι περισσότερες ξένες κυβερνήσεις και τα αγγλόφωνα μέσα μαζικής ενημέρωσης τείνουν να χρησιμοποιούν τον όρο Ιρανοί Φρουροί της Επανάστασης ή απλώς Φρουροί της Επανάστασης.[23] Στα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ, η δύναμη αναφέρεται συχνά εναλλακτικά ως Σώμα Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν ή Σώμα Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης.[24][25][26][27] Συνήθως η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρησιμοποιεί τον όρο Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης,[28] ενώ τα Ηνωμένα Έθνη χρησιμοποιούν το Σώμα των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν.[29]

Οργάνωση

Επεξεργασία

Ο κύριος ρόλος της δύναμης είναι στην εθνική ασφάλεια. Είναι υπεύθυνο για την εσωτερική και συνοριακή ασφάλεια, την επιβολή του νόμου, καθώς και τις πυραυλικές δυνάμεις του Ιράν. Οι επιχειρήσεις των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης προσανατολίζονται σε ασύμμετρο πόλεμο και λιγότερο παραδοσιακά καθήκοντα. Αυτά περιλαμβάνουν τον έλεγχο του λαθρεμπορίου, τον έλεγχο του Στενού του Ορμούζ και τις επιχειρήσεις αντίστασης.[30] Επίσης προορίζεται να συμπληρώσουν τον πιο παραδοσιακό ρόλο του τακτικού ιρανικού στρατού, με τις δύο δυνάμεις να λειτουργούν χωριστά και να επικεντρώνονται σε διαφορετικούς επιχειρησιακούς ρόλους.[30]

Οι Φρουροί της Επανάστασης είναι μια συνδυασμένη δύναμη όπλων με τις δικές του χερσαίες δυνάμεις, ναυτικό,[6] αεροπορία, υπηρεσίες πληροφορίων,[31] και ειδικές δυνάμεις. Ελέγχει επίσης την πολιτοφυλακή Μπασίτζ, η οποία είναι μια δύναμη που βασίζεται σε εθελοντές, με 90.000 τακτικούς στρατιώτες και 300.000 έφεδρους. Οι Φρουροί της Επανάστασης αναγνωρίζονται επίσημα ως συστατικό του ιρανικού στρατού σύμφωνα με το άρθρο 150 του ιρανικού Συντάγματος.[32] Είναι ξεχωριστό και παράλληλο με το άλλο σκέλος του στρατού του Ιράν. Ειδικά στα νερά του Περσικού Κόλπου, οι Φρουροί της Επανάστασης αναμένεται να αναλάβουν τον έλεγχο οποιασδήποτε ιρανικής απάντησης σε επιθέσεις στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις.[6]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 The International Institute of Strategic Studies (IISS) (2020). «Middle East and North Africa». The Military Balance 2020. 120. Routledge. σελίδες 348–352. doi:10.1080/04597222.2020.1707968. ISBN 9780367466398.  Unknown parameter |s2cid= ignored (βοήθεια)
  2. ↑ Staff writer. «How was IRGC founded?». Tasnim news Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2017. 
  3. ↑ IISS Military Balance 2006, Routledge for the IISS, London, 2006, p. 187
  4. ↑ "Profile: Iran's Revolutionary Guards" Αρχειοθετήθηκε 27 December 2008 στο Wayback Machine.. BBC. 18 October 2009.
  5. ↑ Morris M Mottale. «The birth of a new class – Focus». Al Jazeera English. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2013. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 "The Consequences of a Strike on Iran: The Iranian Revolutionary Guard Corps Navy" GlobalBearings.net, 15 December 2011.
  7. ↑ Abrahamian, Ervand, History of Modern Iran, Columbia University Press, 2008 pp. 175–76
  8. ↑ Aryan, Hossein. «Iran's Basij Force – The Mainstay of Domestic Security. 15 January 2009». RFERL. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2011. 
  9. ↑ "Picture imperfect" Αρχειοθετήθηκε 12 October 2017 στο Wayback Machine. 9 March 2013 The Economist
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Hafezi, Parisa (21 April 2019). «Khamenei names new chief for Iran's Revolutionary Guards». https://www.reuters.com/article/us-iran-guards/khamenei-names-new-chief-for-irans-revolutionary-guards-idUSKCN1RX0JN. 
  11. ↑ Slackman, Michael (21 July 2009). «Hard-Line Force Extends Grip Over a Splintered Iran». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 July 2016. https://web.archive.org/web/20160719054939/http://www.nytimes.com/2009/07/21/world/middleeast/21guards.html?hpw=&pagewanted=print. Ανακτήθηκε στις 21 July 2009. 
  12. ↑ «Arrests at new Iranian protests». BBC News. 21 July 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 July 2009. https://web.archive.org/web/20090722100913/http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/8161824.stm. Ανακτήθηκε στις 21 July 2009. 
  13. ↑ «Crisis as Opportunity for the IRGC». Stratfor. 27 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2009. 
  14. ↑ Abdo, Geneive (7 Οκτωβρίου 2009). «The Rise of the Iranian Dictatorship». Foreign Policy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2009. 
  15. ↑ Gladstone, Rick (21 April 2019). «Iran's Supreme Leader Replaces Head of Revolutionary Guards». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 April 2019. https://web.archive.org/web/20190422115137/https://www.nytimes.com/2019/04/21/world/middleeast/iran-revolutionary-guards-leader.html. Ανακτήθηκε στις 10 May 2019. 
  16. ↑ «Commander-in-chief of Islamic Revolutionary Guard Corps». donya-e-eqtesad.com. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019. 
  17. ↑ Nicole Gaouette (8 April 2019). «Trump designates elite Iranian military force as a terrorist organization». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 May 2019. https://web.archive.org/web/20190514022257/https://www.cnn.com/2019/04/08/politics/iran-us-irgc-designation/index.html. Ανακτήθηκε στις 2019-05-10. 
  18. ↑ «Saudi, Bahrain add Iran's IRGC to terror lists – SPA». euronews (στα Αγγλικά). 23 Οκτωβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2019. 
  19. ↑ «برای حفاظت از تاسیسات هسته‌ای ایران، 'فرماندهی سپاه هسته‌ای' تشکیل شده است». 15 Μαρτίου 2022. 
  20. ↑ «Islamic Revolutionary Guard Corps». irna.ir. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2019. [νεκρός σύνδεσμος]
  21. ↑ «Islamic Revolutionary Guard Corps, part 2». irib.ir. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2019. 
  22. ↑ «The alarming of Islamic revolutionary guard corps chief to the enemies». iribnews.ir. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2019. 
  23. ↑ Steven Morris; Ewen MacAskill (7 April 2007). «Someone said, 'Lads, I think we're going to be executed' 7 April 2007». Guardian (London). https://www.theguardian.com/frontpage/story/0,,2051927,00.html. Ανακτήθηκε στις 25 December 2011. 
  24. ↑ «Brainroom Facts: Iran's Revolutionary Guard Corps». Fox News. 23 March 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 October 2012. https://web.archive.org/web/20121016033433/http://www.foxnews.com/story/0,2933,260645,00.html. Ανακτήθηκε στις 25 December 2011. 
  25. ↑ «Islamic Revolutionary Guards Corps (Quds Force)». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 March 2016. https://web.archive.org/web/20160330034737/http://www.nytimes.com/topic/organization/islamic-revolutionary-guards-corps-quds-force. Ανακτήθηκε στις 7 April 2016. 
  26. ↑ Hirsch, Michael; Dehghanpisheh, Babak; Hosenball, Mark (15 February 2007). «The New Enemy?». Newsweek. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 April 2007. https://web.archive.org/web/20070401125205/http://www.msnbc.msn.com/id/17175607/site/newsweek/. 
  27. ↑ Chua-Eoan, Howard (23 March 2007). «Why Iran Seized the British Marines». Time. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-12-20. https://web.archive.org/web/20111220061939/http://www.time.com/time/world/article/0,8599,1602389,00.html?cnn=yes. Ανακτήθηκε στις 25 December 2011. 
  28. ↑ «Fact Sheet: Treasury Designates Iranian Entities Tied to the IRGC and IRISL». www.treasury.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2016. 
  29. ↑ «SECURITY COUNCIL TOUGHENS SANCTIONS AGAINST IRAN, ADDS ARMS EMBARGO, WITH UNANIMOUS ADOPTION OF RESOLUTION 1747 (2007) | Meetings Coverage and Press Releases». www.un.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2016. 
  30. ↑ 30,0 30,1 «Jane's World Armies profile: Iran». JDW. Jane's Information Group. 29 Αυγούστου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2007.  (extract). (απαιτείται συνδρομή)
  31. ↑ Hughes, Robin (4 Οκτωβρίου 2006). «Iran and Syria advance SIGINT co-operation». JDW. Janes Information Group. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2007. 
  32. ↑ «ICL – Iran – Constitution». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2007. 

Περαιτέρω ανάγνωση

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φρουροί_της_Ισλαμικής_Επανάστασης&oldid=10730782"