Χαμδανίδες

Οι Χαμδανίδες (αραβικά: حمدانيون, Ḥamdānyūn) ήταν αραβική σιιτική μουσουλμανική δυναστεία του βορείου Ιράκ (ή Άνω Μεσοποταμίας, η αραβική Αλ-Τζαζίρα) και της Συρίας (890-1004). Κατάγονταν από την αρχαία αραβική χριστιανική φυλή Ταγλίμπ της Μεσοποταμίας και ανατολικής Αραβίας. Η δυναστεία των Χαμδανιδών ιδρύθηκε από τον Χάμνταν ιμπν Χαμντούν (από τον οποίο πήρε και το όνομά της) όταν εκείνος διορίστηκε κυβερνήτης της πόλης Μαρντίν στη νοτιοανατολική Ανατολία από τον χαλίφη των Αββασιδών, Αλ-Μουταμίντ, το 890 μ.Χ.

Χαμδανίδες حمدانيون
895 – 1002
Τοποθεσία {{{κοινό_όνομα}}}
Πρωτεύουσα		Μοσούλη Χαλέπι
Γλώσσες		Αραβικά
Θρησκεία		Σιιτικός Ισλαμισμός
Πολίτευμα		Μοναρχία
Εμίρης		Σαΐφ αλ-Ντάουλα
Ιστορία
-	Ίδρυση	895
-	Κατάλυση	1002

Ο γιος του Χάμνταν, Αμπντάλλα, διορίστηκε με τη σειρά του από τους Αββασίδες κυβερνήτης της Μοσούλης στο βόρειο Ιράκ (906), και κυβέρνησε ακόμα και τη Βαγδάτη (914). Οι γιοι του Αμπντάλλα διορίστηκαν ως κυβερνήτες στη Μοσούλη και το Χαλέπι.

Αργότερα, η τοπική ηγεμονία του χαμδανίδη Χάσαν Νάσιρ αντ-Ντάουλα (929-968), κυβερνήτη της Μοσούλης και του Ντιγιάρμπακιρ, ήταν τόσο τυραννική που προκάλεσε την αποπομπή του από την ίδια του την οικογένεια. Οι διάδοχοί του κυβέρνησαν τη Μοσούλη μέχρι το 990, παρόλο που υπέστησαν βαριά ήττα σε σύγκρουση με τους Μπουγίδες το 979. Μετά το 990, η περιοχή αυτή του βορείου Ιράκ μοιράστηκε μεταξύ των Ουκαϊλιδών και των Μαρουανιδών.

Ο Άλι Σάιφ αντ-Ντάουλα, το πλέον εξέχον μέλος της δυναστείας των Χαμδανιδών, κυβέρνησε τη βόρεια Συρία από το Χαλέπι, και έγινε ο πιο σημαντικός αντίπαλος των Βυζαντινών κατά τα μέσα του 10ου αιώνα. Η Aυλή του αποτέλεσε κέντρο πολιτισμού και προαγωγής της αραβικής λογοτεχνίας, αλλά απώλεσε το κύρος της μετά τη βυζαντινή κατάκτηση του Χαλεπίου.

Για να σταματήσει την προέλαση των Βυζαντινών, το Χαλέπι τέθηκε υπό την επικυριαρχία των Φατιμιδών της Αιγύπτου, ενώ το 1003 οι Φατιμίδες έπαυσαν οριστικά τους Χαμδανίδες.