Χαραδιάτικα Λευκάδας
Συντεταγμένες: 38°41′9.02″N 20°41′17.48″E / 38.6858389°N 20.6881889°E
Τα Χαραδιάτικα είναι οικισμός της Λευκάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Λευκάδας.[2][3]
| Χαραδιάτικα | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Ιονίων Νήσων |
| Περιφερειακή Ενότητα | Λευκάδας |
| Δήμος | Λευκάδας |
| Δημοτική Ενότητα | Ελλομένου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Επτάνησα |
| Νομός | Λευκάδας |
| Υψόμετρο | 500 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 132 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 311 00 |
| Τηλ. κωδικός | 26450 |
Γενικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΤα Χαραδιάτικά βρίσκονται στην ανατολική πλευρά του νησιού κοντά στον όρμο Βλυχού και νοτιοανατολικά του όρους Ελάτη σε υψόμετρο 110 μέτρα[4]. Απέχουν περίπου 4 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από το Νυδρί, 1 χιλιόμετρο δυτικά από το Βλυχό ενώ 7 χιλιόμετρα δυτικά από τα Χαραδιάτικα βρίσκεται το ορεινό χωριό Άλατρο σε υψόμετρο 530 μέτρων. Το όνομα του χωριού προέρχεται από το κοντινό "φαράγγι - χαράδρα" στην περιοχή Κανάλια - Λουμπάρδα.
Αναφέρονται επίσημα, μετά την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, το 1866 στο ΦΕΚ 9Α - 28/01/1866 να προσαρτώνται στον τότε δήμο Ελλομένου. Το 1912 με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας.[5] Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι, μαζί με το Άλαστρο και το Στενό αποτελούν την ομώνυμη κοινότητα[6] που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Ελλομένου του δήμου Λευκάδας και σύμφωνα με την απογραφή 2011 απογράφονται 142 κάτοικοι.[7] Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1951 | 319[8] |
| 1961 | 335[9] |
| 1971 | 264[10] |
| 1981 | 201[11] |
| 1991 | 160[12] |
| 2001 | 141[13] |
| 2011 | 142 |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 35. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 152.
- ↑ «Χαραδιάτικα». Δήμος Λευκάδας - Επίσημη Διαδικτυακή Πύλη (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2023.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 60. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 419.
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2023.
- ↑ «Νόμος 4555/2018 - ΦΕΚ 133/Α/19-7-2018 ( Άρθρα 1 - 151) (Πρόγραμμα ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ) (Κωδικοποιημένος)». e-nomothesia.gr | Τράπεζα Πληροφοριών Νομοθεσίας. 19 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2023.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10690 (σελ. 216 του pdf)
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Μαρτίου 1951, σελ. 140 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1951_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 136 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 132 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 144 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 174 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 175 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.