Χρήστης:Δμτρς/πρόχειρο/Περιγραφή του Ιωάννη Α' Τσιμισκή

Το παρουσιαστικό του ήταν περίπου το ακόλουθο. Το πρόσωπό του ήταν λευκό και εκφραστικό με μαλλιά ξανθά που αραίωναν ψηλά στο μέτωπο, τα μάτια του ήταν ανδροπρεπή και χαρωπά, η μύτη του διαγραφόταν λεπτή και συμμετρική , το γένι του κοκκίνιζε στο πάνω μέρος,στα πλάγια φούντωνε υπέρμετρα,ενώ στο κάτω μέρος χυνόταν κανονικά, όπως έπρεπε, χωρίς να υπολείπεται σε τίποτα. Το ανάστημά του ήταν μάλλον μικρό μολονότι το στέρνο και το στήθος του ήταν πλατιά. Μέσα του φώλιαζε δύναμη γίγαντα και στα χέρια ευκινησία μεγάλη και αντοχή ασυναγώνιστη. Όλα αυτά συνδυάζονταν με ψυχή ήρωα,ατρόμητη και παλικαρίσια, που χάριζε σε ένα τόσο μικρό σώμα μια τόλμη υπερφυσική.Γιατί δεν δείλιαζε να επιτίθεται μόνος του εναντίον μιας φάλαγγας εχθρών, να σκοτώνει αμέτρητους από αυτούς και να επιστρέφει πάλι στον δικό του σχηματισμό με γρηγοράδα πουλιού χωρίς να έχει πάθει τίποτα. Επιπλέον,στο άλμα,στη ρίψη σφαίρας και ακοντίου,στο τέντωμα τόξου και στις τοξοβολίες,υπερτερούσε όλων όσοι ανήκαν στη γενιά του.Λέγεται μάλιστα ότι,αφού έβαζε τέσσερα βαρβάτα άλογα στη σειρά-το ένα μετά το άλλο-πηδούσε από το ένα μέρος και έφτανε να καβαλικεύει το τελευταίο,σα να ήταν κανένα πουλί. Όσο για την τοξοβολία,ήτανε τόσο ακριβής στη σκόπευση,ώστε κατόρθωνε να περάσει το βέλος του μέσα από τον κύκλο ενός δαχτυλιδιού.Σε τέτοιο βαθμό λοιπόν ξεπερνούσε και τον πολυπαινεμένο θαλασσινό τού Ομήρου, εκείνον που έσχιζε με το βέλος του τα πελέκια. Επιπλέον,έβαζε μια σφαίρα κατασκευασμένη απο δέρμα,στον πάτο ενός γυάλινου αγγείου και αφού κέντριζε το άλογό του με το σπηρούνι για να καλπάζει γρηγορότερα, κατόρθωνε να τρυπά με το ραβδί του την σφαίρα, να την βγάζει έξω και να την πετάει στον αέρα'παράλληλα άφηνε το γυάλινο αγγείο άθικτο στη θέση του,χωρίς να το μετακινήσει ή να το σπάσει. Ήταν ακόμη γενναιόδωρος και γαλαντόμος προς όλους 'κανένας από όσους του ζητούσαν κάτι δεν έφευγε με άδεια χέρια. Πηγή:Λέων Διάκονος, Ιστορίας ΣΤ'§3,νεοελληνική απόδοση ,σσ 259-261.