Χρήστης:Filippos Katsikis/πρόχειρο

ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ[1]

Επεξεργασία

H διάδοσης της καινοτομίας ή διάχυση της καινοτομίας είναι μια θεωρία που αποσκοπεί στην ανάλυση του τρόπου και στον ρυθμό ανάπτυξης νέων τεχνολογιών και ιδεών. Πρώτη αναφορά στην θεωρία αυτή, γίνεται το 1962 μέσω του βιβλίου Diffusion of innovations[2] (Διάχυση καινοτομιών), συγγραμένο από τον Έβερετ Ρότζερς[3]. Επηρεασμένος από προηγούμενες κοινωνιολογικές θεωρίες αλλαγής συμπεριφοράς, επεξηγεί το πέρασμα μιας ιδέας από τους διάφορουες κονωνικούς τομείς. Πέντε είναι οι βασικές κατηγορίες στις οποίες χωρίζονται οι άνθρωποι, οι οποίες βασίζονται στον τρόπο με τον οποίο αντέδρασαν στην συγεκριμένη καινοτομία.

ΟΙ 5 ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Επεξεργασία
  1. Καινοτόμοι: είναι αυτοί οι οποίοι θα θελήσουν πρώτοι να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο και να πειραματιστούν με κάτι , είναι σύμφωνα με αυτόν οι τολμηροί. Δεν χρειάζεται σχεδόν καθόλου προσπάθεια ώστε να προσελκυθεί αυτή η ομάδα.
  2. Πρόωροι Υιοθέτες: Πρόκειται για άτομα τα οποία έχουν επήρεια πάνω στην κοινή γνώμη των ανθρώπων. Ψάχνουν την αλλαγή και νιώθουν άνετα να υιοθετούν νέες ιδέες. Οι στρατηγικές που προσελκύουν την συγκεκριμένη ομάδα είναι απλές, αφού το μόνο που χρειάζεται είναι φυλλάδια τα οποία αναφέρουν πληροφορίες σχετικά με την καινοτομία.
  3. Πρόωρη πλειοψηφία: Σπάνια τα μέλη αυτής της ομάδας είναι ηγέτες, αλλά έχουν αυξημένη διορατικότητα, κάτι που τους καθιστά ικανούς να υιοθετούν νέες ιδέες πριν τον μέσο άνθρωπο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τους παρουσιαστούν αποδείξεις σχετικές με την λειτουργικότητα της καινοτομίας. Στρατηγικές που απευθύνονται σε αυτή την ομάδα είναι περιλαμβάνουν ιστορίες επιτυχίας και αποδείξεις της αποτελεσματικότητας της καινοτομίας.
  4. Καθυστερημένη πλειοψηφία: Αποτελείται από άτομα τα οποία είναι δύσπιστα για την κάθε αλλαγή και θα την αξιοποιήσουν μόνο άμα είναι δοκιμασμένη από την πλειοψηφία. Στρατηγικές για αυτή την ομάδα είναι πληροφορίες για τον αριθμό ατόμων που έχουν δοκιμάσει και υιοθετήσει την συγκεκριμένη καινοτομία.
  5. Βραδυκίνητοι: Είναι οι συντηρητικοί άνθρωποι, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα δύσπιστοι και με δυσκολία θα υιοθετήσουν την καινοτομία. Μερικές από τις στρατηγικές για απήχηση σε αυτό τον πληθυσμό περιλαμβάνουν στατιστικά στοιχεία και πίεση από άτομα των άλλων ομάδων που ήδη αξιοποιούν την καινοτομία.
  • Everett M. Rogers. Diffusion of Innovations, 5th ed. Free Press, 2003.