Χρήστης:Otre65/πρόχειρο/Έλεος και Φόβος (Τραγωδία)

Ο Έλεος κι ο Φόβος αντιπροσωπεύουν τα δύο βασικά συναισθήματα (πάθη) που προκαλούνται στον θεατή κατά την παρακολούθηση τραγικών συμβάντων. Ο έλεος δηλώνει την ευσπλαχνία προς το πρόσωπο που πάσχει αλλά, ταυτόχρονα, και την πρόβλεψη του κακού που επέρχεται και το οποίο κρίνεται ως άδικο. Ο φόβος σχετίζεται με την πρόβλεψη ενός κακού που επικείται άμεσα και που αφορά και τον ίδιο τον θεατή.[1] Και τα δύο πάθη δεν αποτελούν μια απλή συναισθηματική ταύτιση του θεατή με τον ήρωα του έργου, αλλά, παράλληλα μια διανοητική εργασία. Με αυτή την προσέγγιση χρησιμποιήθηκαν από τον Αριστοτέλη στον ορισμός τραγωδίας και αποτέλεσαν αντικείμενα επεξεργασίας κυρίως στα έργα του "Ρητορική" και "Ποιητική". Ήταν αυτός που τα συνέδεσε άμεσα με τον σκοπό της τραγωδία, την κάθαρση.[2]

3305 - Αθήνα - Στοά Αττάλου - Θεατρική Μάσκα - Φωτογραφία του Giovanni Dall'Orto, Νοε 9 2009


Πριν τον Αριστοτέλη Επεξεργασία

Στη Ρητορική και Ποιητική του Αριστοτέλη Επεξεργασία

Η λειτουργία τους Επεξεργασία

 
Ρωμαϊκό μωσαϊκό που απεικονίζει τις θεατρικές μάσκες της Τραγωδίας και της Κωμωδίας, 2ος αι. μ.Χ. , Θέρμες Δεκίου (;), Palazzo Nuovo, Μουσείο καπιτωλίνου (12830396085)

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Ευφροσύνη Κωσταρά, Ο ΄΄ελεος και ο φόβος στο έργο του Αριστοτέλη στο http://hdl.handle.net/10889
  2. Βασίλειος Μπετσάκος (2003). «Ορισμός των παθών στη Ρητορική του Αριστοτέλη». Φιλολογική 85: 23-34. doi:1105-2732. http://www.p-e-f.gr/.