Χριστός των Άνδεων
Συντεταγμένες: 32°49′31.102″S 70°4′14.700″W / 32.82530611°S 70.07075000°W
Ο Χριστός των Άνδεων (πλήρης ονομασία «Χριστός ο Λυτρωτής των Άνδεων», ισπαν. Cristo Redentor de los Andes) είναι μνημειακό μεγάλο άγαλμα ψηλά στην οροσειρά των Άνδεων, σε υψόμετρο 3.832 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, επάνω στο σύνορο μεταξύ της Αργεντινής και της Χιλής. Τα αποκαλυπτήριά του έγιναν στις 13 Μαρτίου 1904 στα πλαίσια του εορτασμού της ειρηνικής επιλύσεως της διαφοράς στον καθορισμό των συνόρων ανάμεσα στις δύο χώρες.
| Χριστός των Άνδεων | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | άγαλμα του Ιησού και διατηρητέα κληρονομιά[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 32°49′31″S 70°4′15″W |
| Διοικητική υπαγωγή | Λος Άντες[2] και Las Heras[1] |
| Τοποθεσία | διάβαση της Ουσπαγιάτα |
| Χώρα | Χιλή[2] |
| Έναρξη κατασκευής | 13 Μαΐου 1904 |
| Υλικά | μπρούντζος |
| Δημιουργός | Ματέο Αλόνσο |
| Προστασία | Εθνικό ιστορικό μνημείο της Αργεντινής (από 2004)[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
.jpg)
Το άγαλμα, ως σύμβολο αιώνιας ειρήνης, πιστεύεται ότι κατασκευάσθηκε από μέταλλο (ορείχαλκο) παρμένο από παλαιά αργεντίνικα κανόνια, αν και μερικοί ιστορικοί αμφισβητούν την εκδοχή αυτή.[3]
Το άγαλμα έχει ύψος 7 μέτρων, που προστίθεται σε εκείνο (6 μέτρα) του γρανιτένιου βάθρου του, και ζυγίζει 4 τόνους. Είναι στημένο στην ορεινή διάβαση Λα Κούμπρε, το υψηλότερο σημείο της παλαιάς οδού Μεντόσα (Αργεντινή) - Σαντιάγο (Χιλή). Η διάβαση αυτή έχει αρκετές ονομασίες: αποκαλείται και Διάβαση της Ουσπαγιάτα (γενικώς), «Διεθνής Διάβαση των Ελευθερωτών» (Paso Internacional Los Libertadores, ως οδική διάβαση), «Διάβαση της Εκκλησίας» (Paso de Iglesia) από την πλευρά της Χιλής και Διάβαση Βερμέχο (Bermejo) από την πλευρά της Αργεντινής. Ο πλησιέστερος οικισμός είναι το χωριό Λας Κουέβας της Αργεντινής, χίλια μέτρα χαμηλότερα σε καθαρή υψομετρική διαφορά (οδική απόσταση 9 χιλιόμετρα). Αυτός ο δρόμος είναι προσβάσιμος μόνο το καλοκαίρι, όταν δεν υπάρχουν χιόνια, καθώς χρησιμεύει πλέον σχεδόν μόνο για την επίσκεψη τουριστών στο Άγαλμα, ενώ η συγκοινωνία μεταξύ των δύο χωρών διεξάγεται από την ομώνυμη «Σήραγγα του Χριστού Λυτρωτή» (Cristo Redentor Tunnel) στη βάση του ορεινού περάσματος.
Ιστορικό
ΕπεξεργασίαΣτις αρχές του 20ού αιώνα ο Πάπας Λέων ΙΓ΄ συνέταξε μια σειρά εγκυκλίων με εκκλήσεις για διεθνή ειρήνη και αρμονία. Την ίδια εποχή η Αργεντινή και η Χιλή έρχονταν όλο και πιο κοντά σε μια ένοπλη σύγκρουση εξαιτίας της διαμάχης τους για τα μεταξύ τους σύνορα. Ο Επίσκοπος του Κούγιο της Αργεντινής, ο Μαρθελίνο δελ Κάρμεν Μπεναβέντε, υποσχέθηκε να παραγγείλει ένα άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή προκειμένου να υπενθυμίζει στα δύο μέρη το μήνυμα ειρήνης του Χριστού. Το άγαλμα πράγματι δημιουργήθηκε από τον γλύπτη Ματέο Αλόνσο από το Μπουένος Άιρες (γενν. 1878), και εκτέθηκε για λίγο καιρό στο προαύλιο της Σχολής Λακορνταίρ των Δομινικανών στο Μπουένος Άιρες.
Καθώς τα δύο κράτη γλιστρούσαν προς τον πόλεμο, η Αγγέλα Ολιβέιρα Σεσάρ δε Κόστα (Ángela Oliveira Cézar de Costa), μια κυρία με πολλές συνδέσεις σε υψηλούς κύκλους της Αργεντινής, είχε την ιδέα να μεταφερθεί το άγαλμα πάνω στις Άνδεις στην περίπτωση συνάψεως ειρήνης, ως σύμβολο ενότητας μεταξύ των δύο χωρών. Είχε προσωπικό ενδιαφέρον, καθώς ο αδελφός της ήταν στρατηγός του στρατού της Αργεντινής, που προετοιμαζόταν για ένοπλη σύγκρουση στα σύνορα. Ως γνωστή του τότε Προέδρου της Αργεντινής Χούλιο Αρχεντίνο Ρόκα, η Σεσάρ δε Κόστα μπόρεσε να κερδίσει την προσοχή αμφότερων των κρατών και αργότερα προτάθηκε ως υποψήφια για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Μια διπλωματική θραύση των φραγμών τον Μάιο του 1902 οδήγησε την Αργεντινή και τη Χιλή σε συμφωνία που εξασφάλιζε την ειρήνη. Το σχέδιο για το άγαλμα προχώρησε και η Σεσάρ δε Κόστα με τον επίσκοπο Μπεναβέντε άρχισαν να συγκεντρώνουν πόρους προκειμένου να εγκαταστήσουν το άγαλμα στη σημερινή θέση του, στην ορεινή διάβαση την οποία ο Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν είχε χρησιμοποιήσει το 1817 για να διασχίσει τις Άνδεις και να απελευθερώσει τη Χιλή από την ισπανική αποικιοκρατία.
Το 1904 το άγαλμα μεταφέρθηκε σε τεμάχια, ταξιδεύοντας 1.200 χιλιόμετρα με το τρένο και κατόπιν πάνω σε μουλάρια. Το βάθρο σχεδιάσθηκε από τον Μολίνα Θίβιτ και ολοκληρώθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1904 και αμέσως μετά ο γλύπτης Αλόνσο καθοδήγησε τη συναρμολόγηση του αγάλματος. Στήθηκε με τη μορφή του Χριστού στραμμένη προς τη διεύθυνση της γραμμής των συνόρων. Στο άγαλμα ο Ιησούς στέκεται πάνω σε ημισφαίριο μιας υδρόγειας σφαίρας με εμφανή την ήπειρο της Νότιας Αμερικής. Με το αριστερό του χέρι κρατεί έναν Σταυρό, ενώ το δεξί του χέρι είναι υψωμένο σε ευλογία.
Εγκαίνια
ΕπεξεργασίαΣτις 13 Μαρτίου 1904, τρεις χιλιάδες Χιλιανοί και Αργεντίνοι ανέβηκαν στην ορεινή διάβαση παρά τις αντίξοες συνθήκες και είδαν μονάδες των δύο στρατών να πυροδοτούν εορταστικούς κανονιοβολισμούς από κοινού στα εγκαίνια του αγάλματος. Οι Πρόεδροι των δύο κρατών δεν παρέστησαν, αλλά εκπροσωπήθηκαν από τους Υπουργούς Εξωτερικών τους, ενώ παρέστησαν ο Αρχιεπίσκοπος του Μπουένος Άιρες, ο επίσκοπος Μπεναβέντε και ο επίσκοπος του Ανκούδ της Χιλής. Αποκαλύφθηκαν δύο πλάκες στο βάθρο, που υμνούν τη φιλία μεταξύ των δύο χωρών. Στη μία είναι χαραγμένα στην ισπανική τα λόγια: «Τούτα τα βουνά θα έχουν γίνει σκόνη προτού οι Χιλιανοί και οι Αργεντινοί παραβιάσουν την ειρήνη που στα πόδια του Χριστού Λυτρωτή ορκίστηκαν να διατηρούν».[4]
Μετέπειτα
ΕπεξεργασίαΤο 1916, ο Σταυρός στο άγαλμα αντικαταστάθηκε, καθώς ο αρχικός είχε φθαρεί υπερβολικά στις δυσμενείς κλιματικές συνθήκες. Από τον αρχικό Σταυρό φιλοτεχνήθηκαν αναμνηστικά μετάλλια. Διάφορες άλλες πλάκες προστέθηκαν τις επόμενες δεκαετίες, ενώ μεγάλη γενική επιδιόρθωση έλαβε χώρα το 1993, όταν το άγαλμα είχε περιέλθει σε άσχημη κατάσταση (όπως και γειτονικά κτίσματα που φιλοξενούσαν έναν μετεωρολογικό σταθμό).
Το 2004, η εκατοστή επέτειος των εγκαινίων του αγάλματος εορτάσθηκε με επιτόπια τελετή, στην οποία αυτή τη φορά παρέστησαν οι πρόεδροι των δύο χωρών, Νέστορ Κίρχνερ της Αργεντινής και Ρικάρδο Λάγος της Χιλής, επιβεβαιώνοντας τη φιλία μεταξύ των χωρών τους. Το άγαλμα ανακηρύχθηκε «Εθνικό Ιστορικό Μνημείο της Αργεντινής».
Κλίμα
ΕπεξεργασίαΗ τοποθεσία του αγάλματος έχει κλίμα «τούνδρας με ξηρά καλοκαίρια», ενώ τον χειμώνα «πιάνει» πολύ χιόνι. Το ρεκόρ μέγιστης θερμοκρασίας την εικοσαετία λειτουργίας του τοπικού μετεωρολογικού σταθμού (1941-1960) ήταν +20 βαθμοί C, ενώ το ρεκόρ ελάχιστης θερμοκρασίας ήταν –27,8 βαθμοί C.[5] Η μέση ετήσια βροχόπτωση ήταν[6] 381 χιλιοστόμετρα, ενώ σημειώθηκαν κατά μέσο όρο 70 ημέρες χιονοπτώσεως ανά έτος[7].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 monumentos
.cultura .gob .ar. - ↑ 2,0 2,1 www
.bibliotecanacionaldigital .gob .cl /bnd /629 /w3-propertyvalue-1160159 .html. - ↑ Edmundson, William (2009). A History of the British Presence in Chile: From Bloody Mary to Charles Darwin and the Decline of British Influence. Houndmills, Basingstoke, Hampshire: Palgrave Macmillan. σελ. 81. ISBN 978-1-349-38109-8.
- ↑ Bowman, Isaiah (1915). South America: A Geography Reader. Σικάγο: Rand McNally. σελ. 76.
- ↑ «Provincia de Mendoza - Clima Y Meteorologia» [Mendoza Province - Climate and Weather] (στα Ισπανικά). Secretaria de Mineria de la Nacion (Argentina). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2015.
- ↑ «Climate, weather, temperatures - City : CRISTO-REDENTOR». Levoyageur.
- ↑ «Datos bioclimáticos de 173 localidades argentinas». Atlas Bioclimáticos (στα Ισπανικά). Universidad Nacional de La Plata. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2016.
Πηγές
Επεξεργασία- Το λήμμα «Αλόνσο Ματθαίος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 4, σελίδες 493-494
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Οι δύο εκδοχές του Χριστού των Άνδεων (στα ισπανικά)
- «Acto conmemoratorio con motivo de cumplirse 100 años de su inauguración» (= «Αναμνηστική Πράξη για τα 100 έτη από τα εγκαίνια του αγάλματος», στα ισπανικά)