Χωριστή εκπαίδευση ανά φύλο

Η χωριστή εκπαίδευση ανά φύλο, είναι η πρακτική της διδασκαλίας όπου οι άνδρες και οι γυναίκες φοιτούν σε ξεχωριστές τάξεις ή σε ξεχωριστά κτίρια ή σχολεία (αρρένων και θηλέων). Η πρακτική ήταν κοινή μέχρι τον εικοστό αιώνα, ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η χωριστή εκπαίδευση σε πολλούς πολιτισμούς υποστηρίζεται με βάση την παράδοση και τη θρησκεία και ασκείται σε πολλά μέρη του κόσμου. Η χωριστή παιδεία εφαρμόζεται στον μουσουλμανικό κόσμο. ενώ στη Δύση είναι πιο δημοφιλής ιδίως στη Χιλή, το Ισραήλ, τη Νότια Κορέα και αγγλόφωνες χώρες όπως στη Σιγκαπούρη, στη Ιρλανδία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στο Χονγκ Κονγκ, ση Νέα Ζηλανδία και στην Αυστραλία. Στον δυτικό κόσμο, η χωριστή διαπαιδαγώγηση ανά φύλο συνδέεται πρωτίστως με τον ιδιωτικό τομέα, ενώ στο δημόσιο τομέα εφαρμόζεται κατά κανόνα η μικτή εκπαίδευση. Στον μουσουλμανικό κόσμο η κατάσταση είναι αντίθετη: τα δημόσια σχολεία είναι συνήθως χωριστά ανά φύλο, ενώ πολλά ιδιωτικά σχολεία είναι μικτά. Τα κίνητρα για την χωριστή παιδεία κυμαίνονται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις για διαχωρισμό των φύλων έως τις πεποιθήσεις ότι διαφορετικά φύλα μαθαίνουν και συμπεριφέρονται διαφορετικά και, ως εκ τούτου, ευδοκιμούν καλύτερα σε χωριστά περιβάλλοντα.

Παρθεναγωγείο στη Χαβάη
Σχολείο αρρένων στο Σαράτοφ της Σοβιετικής Ένωσης το 1949
Παρθεναγωγείο στην Ισπανία το 1951

Ιστορία Επεξεργασία

Πριν από τον 19ο αιώνα, η μικτή εκπαίδευση ήταν πιο συνηθισμένη, αν και η εκπαίδευση των γυναικών ήταν σπάνια. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, οι ιδέες για την εκπαίδευση έχουν αρχίσει να αλλάζουν: σύγχρονες ιδέες που ορίζουν την παιδεία ως δικαίωμα και όχι ως προνόμιο διαθέσιμο μόνο σε μια μειοψηφία άρχισαν να υποστηρίζονταν στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Ως εκ τούτου, εισήχθη μαζική εκπαίδευση και δημιουργήθηκαν όλο και περισσότερα μικτά σχολεία. Μαζί με τη μαζική εκπαίδευση, η πρακτική της εκπαίδευσης σε μικτά σχολεία ήταν καθολική σε πολλά μέρη. Η αυξημένη εκκοσμίκευση κατά τον 20ό αιώνα συνέβαλε επίσης στην αποδοχή της μικτής διαπαιδαγώγησης. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία και την Ιρλανδία, η παράδοση των χωριστών σχολείων ανά φύλο παρέμεινε αρκετά ισχυρή μέχρι τη δεκαετία του 1960. Η δεκαετία του 1960 και 1970 ήταν περίοδος έντονων κοινωνικών αλλαγών και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (2008) δείχνει ότι μέχρι το 2003, μόνο μερικές χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν περισσότερα από ένα ή δύο τοις εκατό χωριστά σχολεία. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις όπου το ποσοστό των χωριστών σχολών ανά φύλο ξεπερνά το 10%: το Βέλγιο, τη Χιλή, τη Σιγκαπούρη, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Χονγκ Κονγκ, το Ισραήλ, τη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία, τη Νότια Κορέα και τα περισσότερα μουσουλμανικά έθνη.

 
Παρθεναγωγείο στην Τραπεζούντα στις αρχές του 20ου αιώνα
 
Τρεις Αυστραλέζες στο Μπρίσμπεϊν το 1914

Η μονοφυλική εκπαίδευση στην Ελλάδα Επεξεργασία

Η Μονοφυλική εκπαίδευση στην Ελλάδα άρχισε να καταργείται σταδιακά από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως το 1982. Τα Δημοτικά ονομάζονταν Αρρεναγωγεία για τα αγόρια και Παρθεναγωγεία για τα κορίτσια. Επίσης τα Γυμνάσια ονομάζονταν Αρρένων και Θηλέων.