Ψευδόφιλες λέξεις ονομάζονται στη γλωσσολογία λέξεις διαφορετικών γλωσσών ή διαλέκτων που ενώ μπορεί να γράφονται ή να ακούγονται περίπου ίδιες έχουν διαφορετική σημασία.[1][2] Ο όρος αποτελεί μεταφραστικό δάνειο από τον γαλλικό όρο "faux amis" που πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τους Γάλλους γλωσσολόγους Koessler and Derocquiny στο βιβλίο τους "Les faux amis : ou, Les trahisons du vocabulaire anglais (conseils aux traducteurs)", που εκδόθηκε το 1928.

Με τον όρο ψευδόφιλος πολλές φορές προσδιορίζονται επίσης γράμματα από διαφορετικά αλφάβητα που μοιάζουν όπως το ελληνικό κεφαλαίο ρο (Ρ) και το λατινικό κεφαλαίο πι (P).

Κοινή ετυμολόγηση Επεξεργασία

Πολλές λέξεις έχουν κοινή ετυμολογία αλλά στην πορεία η λέξη απέκτησε διαφορετική σημασία σε κάθε γλώσσα.

Ομόγραφα Επεξεργασία

Πολλές φορές λέξεις που γράφονται το ίδιο σε διαφορετικές γλώσσες με κοινό αλφάβητο μπορεί να σημαίνουν διαφορετικά πράγματα. Θεωρούνται επίσης ψευδόφιλες αλλά συνήθως καταχωρούνται ως ομόγραφες.

Προβλήματα Επεξεργασία

Προβλήματα παρουσιάζονται στους μαθητές που μαθαίνουν μια ξένη γλώσσα και ιδιαίτερα αν υπάρχει στενή σχέση με αυτήν. Συνήθως οι δάσκαλοι προετοιμάζουν καταλόγους με τέτοιες ψευδόφιλες λέξεις.

Προβλήματα επίσης παρουσιάζονται στις ψευδόφιλες λέξεις που υπάρχουν σε διαλέκτους τις ίδιας γλώσσας. Σε τέτοιες περιπτώσεις το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για κάποιον που μαθαίνει τη γλώσσα, αφού συνήθως μαθαίνει την επίσημη και όχι τις διαλέκτους.

Ελληνική γλώσσα Επεξεργασία

Στην ελληνική γλώσσα υπάρχουν λέξεις που προέρχονται από τα αρχαία ελληνικά αλλά στην πορεία απέκτησαν διαφορετική σημασία ενώ η μεταγραφή τους σε λατινογενείς γλώσσες διατήρησε την αρχική. Ένα παράδειγμα αποτελεί η λέξη "εμπάθεια" της οποίας η ηχητικά και ετυμολογικά αντίστοιχη αγγλική "empathy" σημαίνει σχεδόν το αντίθετο.

Επίσης υπάρχουν πολλές λέξεις που έχουν διαφορετικές σημασίες σε τοπικές διαλέκτους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα περιέχονται στο έργο "Η Βαβυλωνία" του Δημήτρη Βυζαντίου.

Παραπομπές Επεξεργασία