Ωγκυστέν Παζού
Ο Ωγκυστέν Παζού (γαλλικά: Augustin Pajou), γεννήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1730 στο Παρίσι όπου και πέθανε στις 8 Μαΐου 1809, ήταν Γάλλος γλύπτης και διακοσμητής του νεοκλασικισμού.
| Ωγκυστέν Παζού | |
|---|---|
 Ο Ωγκυστέν Παζού, πορτρέτο της Αντελαΐντ Λαμπίλ-Γκιαρντ, 1783, Μουσείο του Λούβρου | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Augustin Pajou (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 19 Σεπτεμβρίου 1730[1][2][3] Παρίσι |
| Θάνατος | 8 Μαΐου 1809[4][5][2] Παρίσι[6] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[7] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[8][9] |
| Σπουδές | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλύπτης |
| Εργοδότης | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού |
| Αξιοσημείωτο έργο | bust of Madame du Barry d:Q17584317 |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Jacques Augustin Catherine Pajou[10] Catherine-Flore Pajou |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | βραβείο της Ρώμης (1748) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Είναι γνωστός στη γαλλική τέχνη του 18ου αιώνα κυρίως για τις προτομές διάσημων συγχρόνων του, όπως η προστάτιδά του Μαντάμ ντυ Μπαρί, και για τη διακόσμηση της όπερας των Βερσαλλιών.[11]
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γιος γλύπτη-ξυλουργού, ο Ωγκυστέν Παζού γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Παρίσι. Υπήρξε μαθητής του γλύπτη Ζαν-Μπατίστ Λεμουάν, κέρδισε το βραβείο της Ρώμης στη γλυπτική το 1748 και σπούδασε στην Ιταλία από το 1752 έως το 1756.[12]
Το 1760 έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής με το έργο του Ο Πλούτωνας αλυσοδένει τον Κέρβερο (Μουσείο του Λούβρου). Τον ίδιο χρόνο προσελήφθη ως καθηγητής στη Βασιλική Ακαδημία και το 1766 προήχθη σε πρύτανη. Το 1777 διορίστηκε φύλακας των αρχαιοτήτων του βασιλιά.
Το 1761, παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά. Η κόρη του Κατρίν Φλορ παντρεύτηκε τον γλύπτη Κλοντιόν και ο γιος του Ζακ Ωγκυστέν Κατρίν Παζού (1766-1828) έγινε ζωγράφος ιστορικών θεμάτων και πορτρέτων.[13]
Κατά τη δεκαετία του 1760, ο Παζού εργάστηκε σε πολλές επίσημες παραγγελίες, μεταξύ των οποίων η διακόσμηση της όπερας στις Βερσαλλίες και το Παλαί Ρουαγιάλ. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση, ο Παζού διορίστηκε σε μια επιτροπή επιφορτισμένη με τη συντήρηση των γαλλικών μνημείων. Αφού πέρασε μερικά χρόνια στο Μονπελιέ αποφεύγοντας την ταραγμένη και επικίνδυνη κατάσταση στο Παρίσι, επέστρεψε στην πρωτεύουσα αλλά είχε αρρωστήσει πολύ για να εργαστεί. Τελικά εκδιώχθηκε από το εργαστήριό του στο Λούβρο το 1806 και πέθανε τρία χρόνια αργότερα.[14]
Έργο Επεξεργασία
Η αφοσίωση του Ωγκυστέν Παζού στην ελληνορωμαϊκή τέχνη, που ενισχύθηκε από τις νεανικές του σπουδές στη Γαλλική Ακαδημία της Ρώμης, είναι εμφανής σε όλη τη μακρόχρονη καριέρα του.[15]
Δημιούργησε ανάγλυφα έργα, προτομές, αγάλματα και μικρές διακοσμητικές φιγούρες σε μπρούτζο, ασήμι, τερακότα και μάρμαρο. Εργάστηκε στην πριγκιπική αυλή του Παλαί Ρουαγιάλ [16]στο Παρίσι και στον καθεδρικό ναό της Ορλεάνης. Μια εντολή του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ για τη δημιουργία αγαλμάτων προς τιμήν μεγάλων Γάλλων τον οδήγησε στη δημιουργία πολλών προτομών, με αξιοσημείωτες τις προτομές των Ζωρζ Μπυφόν, Ρενέ Ντεκάρτ και Μποσυέ.
Το 1777, ως φύλακας των αρχαιοτήτων του βασιλιά, του ανατέθηκε να ολοκληρώσει την Κρήνη των Αθώων στο Παρίσι, με την τεχνοτροπία του γλύπτη του 16ου αιώνα Ζαν Γκουζόν. Το έργο του Η Ψυχή Εγκαταλελειμμένη (1791) αποτελεί ένα δείγμα της γοητευτικής χάρης της τεχνοτροπίας του. Είναι από τις λίγες δημιουργίες στις οποίες περιόρισε τη συνηθισμένη διακοσμητική του τάση υπέρ της κλασικής καθαρότητας.[17]
Διακρίσεις Επεξεργασία
- Το 1803, ο Παζού ονομάστηκε ιππότης του τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής με διάταγμα του Δεκεμβρίου 1834.
- Το 1896, ο δήμος του Παρισιού έδωσε το όνομά του στην οδό Παζού.
Γκαλερί Επεξεργασία
-
-
Μπλεζ Πασκάλ, 1785, Λούβρο -
-
Πίστη, μητέρα της συνεχούς Αγάπης, 1799, τερακότα, Νέα Υόρκη, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης -
Ανδριάντας του Τυρέν, 1783, Βερσαλλίες -
Ρολόι, περ. 1780-90, επίχρυσος μπρούτζος, μάρμαρο, σμάλτο, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης -
Προτομή του Μπυφόν, 1773, Βιβλιοθήκη Μαζαρέν, Παρίσι -
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /61522. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Augustin-Pajou. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά, Τσεχικά, Σλοβακικά, Σλοβενικά, Πολωνικά, Ουγγρικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Σουηδικά, Κροατικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά) European Theatre Architecture. Arts and Theatre Institute. 1967. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13180143z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Augustin Pajou». (Ολλανδικά) RKDartists. 61522.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2 Νοεμβρίου 2017. 500015509. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13180143z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 53416803.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2 Νοεμβρίου 2017. 500015509. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021.
- ↑ . «1911 Encyclopædia Britannica/Pajou, Augustin».
- ↑ . «askart.com/artist/Augustin_Pajou/9000840/Augustin_Pajou».
- ↑ . «wikiwand.com/en/Jacques-Augustin-Catherine_Pajou».
- ↑ . «getty.edu/art/collection/artists/331/augustin-pajou-french-1730-1809/».
- ↑ . «artnet.com/artists/augustin-pajou/».
- ↑ . «nella-buscot.com/Sculptures dans les lieux publics».
- ↑ . «britannica.com/biography/Augustin-Pajou».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Augustin Pajou στο Wikimedia Commons