Ωραία μου Κυρία (ταινία, 1964)

Το Ωραία μου Κυρία (πρωτότυπος τίτλος: My fair lady) είναι αμερικανική ταινία του 1964 σε σκηνοθεσία Τζορτζ Κιούκορ. Η ταινία αυτή βασίζεται στο ομώνυμο μιούζικαλ που ανέβηκε το 1956 στο Μπρόντγουεϊ, το οποίο αποτελεί μεταφορά του θεατρικού έργου του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω Πυγμαλίων. Η διασκευή του σεναρίου έγινε από τον Άλαν Τζέι Λέρνερ ενώ τα τραγούδια της ταινίας γράφτηκαν από το συνθέτη Φρέντερικ Λέβε σε στίχους του Λέρνερ. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η Όντρεϊ Χέπμπορν, στο ρόλο της Ελάιζα Ντούλιτλ και ο Ρεξ Χάρισον, στο ρόλο του Δρ. Χίγκινς.

Ωραία μου Κυρία
ΣκηνοθεσίαΤζορτζ Κιούκορ
ΠαραγωγήΤζακ Γουόρνερ
ΣενάριοΆλαν Τζέι Λέρνερ
Τζορτζ Μπέρναρντ Σω
Βασισμένο σεMy Fair Lady και Πυγμαλίων
ΠρωταγωνιστέςΌντρεϊ Χέπμπορν
Ρεξ Χάρισον
Γκλάντις Κούπερ
Στάνλεϊ Χάλοουγεϊ
ΜουσικήΦρέντερικ Λέβε
ΦωτογραφίαΧάρι Στράντλινγκ
ΜοντάζΓουίλιαμ Ζίγκλερ
ΕνδυματολόγοςΣέσιλ Μπίτον
ΧορογραφίαΕρμής Παν
Εταιρεία παραγωγήςWarner Bros. και Warner Bros. Pictures
ΔιανομήWarner Bros. και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 21/10/1964
Διάρκεια170 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά

Η ταινία βραβεύτηκε με όσκαρ καλύτερης ταινίας, ενώ συνολικά κέρδισε 8 βραβεία όσκαρ[1].

Πλοκή Επεξεργασία

Ένα βροχερό απόγευμα έξω από το Κόβεντ Γκάρντεν μια ατημέλητη, λαϊκή και αμόρφωτη κοπέλα που δουλεύει σαν πλανόδια ανθοπώλιδα, η Ελάιζα Ντούλιτλ (Όντρεϊ Χέπμπορν) συναντά τον περίφημο καθηγητή φωνητικής Χένρι Χίγκινς (Ρεξ Χάρισον) και το φίλο του συνταγματάρχη Πίκερινγκ (Γουίλφρεντ Χάιντ Γουάιτ). Οι δύο άντρες συζητούν για τις διαφορές των κοινωνικών τάξεων και καταλήγουν να στοιχηματίσουν αν η Ελάιζα μπορεί να μεταμορφωθεί σε κυρία της υψηλής κοινωνίας, απλά διδάσκοντάς της σωστά αγγλικά. Το πείραμα μπαίνει σε εφαρμογή, για να φέρει τους δύο ξένους γρήγορα κοντά. Η μεταξύ τους επιρροή αποδεικνύεται αμοιβαία και όχι μονόπλευρη, και οι δύο θα έρθουν σε επαφή με μια άγνωστη μέχρι τότε σε αυτούς πραγματικότητα, για να καταλήξουν ερωτευμένοι.

Διαφορές με το έργο του Σω Επεξεργασία

Το μιούζικαλ παρουσιάζει αρκετές διαφορές σε σχέση με το θεατρικό έργο του Σω, με σημαντικότερο το γεγονός ότι στο θεατρικό η Ελάιζα δεν καταλήγει με το Χίγκινς, αλλά με το Φρέντι. Ο Σω έγραψε μια έκθεση εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους η Ελάιζα δεν έπρεπε να καταλήξει με τον καθηγητή Χίγκινς[2]. Το τέλος του Ωραία μου Κυρία βασίζεται σε εκείνο της κινηματογραφικής μεταφοράς του 1938.

Παρασκήνιο Επεξεργασία

Το μιούζικαλ "Ωραία μου κυρία" , βασισμένο στο πασίγνωστο θεατρικό έργο του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω "Πυγμαλίων" (βασισμένο με τη σειρά του στον ελληνικό μύθο του Πυγμαλίωνα) και διασκευασμένο από τον Άλαν Τζέι Λέρνερ αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στο Μπρόντγουεϊ στα τέλη της δεκαετίας του '50. Πρωταγωνιστές του μιούζικαλ αυτού ήταν η Τζούλι Άντριους στο ρόλο της Ελάιζα Ντούλιτλ και ο Ρεξ Χάρισον στο ρόλο του καθηγητή Χίγκινς. Ο τίτλος του μιούζικαλ προήλθε από τον εναλλακτικό τίτλο "Fair Eliza" που είχε δώσει ο Σω στο έργο του. Το μιούζικαλ σάρωσε τα θεατρικά βραβεία Τόνυ το 1956 και οι παραστάσεις διήρκεσαν μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '60. Η κινηματογραφική μεταφορά του μιούζικαλ ήταν αναπόφευκτη. Ο Πυγμαλίωνας του Σω είχε ήδη μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη το 1938 (Πυγμαλίων (Pygmalion, 1938)) με πρωταγωνιστές τους Λέσλι Χάουαρντ και Γουέντι Χίλερ.

Στις αρχές του '60 ο Τζακ Γουόρνερ αγόρασε τα δικαιώματα του μιούζικαλ κι οι προετοιμασίες για την κινηματογραφική του μεταφορά ξεκίνησαν. Σκηνοθέτης επρόκειτο να είναι ο Τζορτζ Κιούκορ, γνωστός κι ως "σκηνοθέτης των γυναικών" καθώς πάντα ήξερε να κάνει την ηθοποιό να φαίνεται υπέροχη και να δίνει τον καλύτερο εαυτό της. Όλες οι ηθοποιοί με τις οποίες είχε συνεργαστεί τον λάτρευαν (ήταν επίσης ο πρώτος σκηνοθέτης που είχε προσλάβει ο Ντέιβιντ Ο' Σέλζνικ για το "Όσα παίρνει ο άνεμος" ). Όλοι οι ηθοποιοί που είχαν συμμετάσχει στην παράσταση του Μπρόντγουεϊ, εκτός της Τζούλι Άντριους, επανέλαβαν τους ρόλους τους και στην ταινία. Ο Τζακ Γουόρνερ επέμενε ότι η Όντρεϊ Χέπμπορν ήταν η καταλληλότερη για το ρόλο (κι επίσης εμπορικότερη καθώς η Άντριους ήταν ακόμη άσημη), παρά τις αντιρρήσεις του σεναριογράφου Άλαν Τζέι Λέρνερ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων ήταν το γεγονός ότι η Χέπμπορν δεν ήταν καλλίφωνη και η καλή φωνή ήταν κάτι που απαιτούσε το μιούζικαλ. Έτσι προσέλαβαν την τραγουδίστρια Μάρνι Νίξον, που είχε ντουμπλάρει μεταξύ των άλλων και την Ντέμπορα Κερ στο "Ο βασιλιάς κι εγώ" (The King And I, 1956) για να ντουμπλάρει την Χέπμπορν[3]. Η Άντριους, που έχασε το ρόλο της Ελάιζα Ντούλιτλ, υποδύθηκε την ίδια χρονιά τη γλυκιά γκουβερνάντα Μαίρη Πόππινς στην ομώνυμη ταινία, ενώ τα σχόλια από τον τύπο, που ήθελαν τις δυο ηθοποιούς (Χέπμπορν και Άντριους) στα μαχαίρια, έδιναν κι έπαιρναν, με αποκορύφωμα την περίοδο που ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα όσκαρ. Η μεγαλύτερη έκπληξη, μετά την ανακοίνωση, ήταν η παράλειψη του ονόματος της Χέπμπορν από τη λίστα με τις υποψήφιες για το όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου. Τα μέλη της ακαδημίας, προσπαθώντας να δικαιολογηθούν υποστήριξαν ότι η Χέπμπορν δεν προτάθηκε για όσκαρ επειδή δεν τραγουδούσε με τη δική της φωνή στην ταινία.

Βραβεία Όσκαρ Επεξεργασία

Το Ωραία μου Κυρία έλαβε 12 υποψηφιότητες για Όσκαρ, όσες ακριβώς έλαβε εκείνη τη χρονιά και η ταινία Μπέκετ (Becket), όμως τις περισσότερες υποψηφιότητες (13 στο σύνολο) έλαβε η Μαίρη Πόππινς (Mary Poppins). Επιπλέον, είχε ν'αντιμετωπίσει και τις ταινίες: S.O.S.: Πεντάγωνο καλεί Μόσχα (Dr. Strangelove Or: How I Learned To Stop Worrying And Love The Bomb) του Κιούμπρικ και Αλέξης Ζορμπάς (Zorba The Greek) του Μιχάλη Κακογιάννη. Τελικά επικράτησε και κέρδισε 8 Όσκαρ, έναντι 5 της Μαίρη Πόππινς. Ο Ρεξ Χάρισον και ο Τζορτζ Κιούκορ αναδείχθηκαν επίσης νικητές για τον πρώτο ρόλο και τη σκηνοθεσία αντίστοιχα[1].

Η Τζούλι Άντριους παραβρέθηκε στην τελετή ντυμένη στα άσπρα όπως ακριβώς κι η Όντρεϊ Χέπμπορν για να κερδίσει το όσκαρ της για τη Μαίρη Πόπινς. Η Χέπμπορν ήταν φανερά συγχυσμένη για το ότι δεν ήταν υποψήφια κι όταν ο Ρεξ Χάρισον της πρότεινε αστειευόμενος να μοιραστούν το δικό του Όσκαρ, εκείνη του απάντησε με πικρία Σε παρακαλώ, κράτα το!.

Βράβευση:

  • Καλύτερης Ταινίας – Τζακ Γουόρνερ
  • Σκηνοθεσίας – Τζορτζ Κιούκορ
  • Α’ Ανδρικού Ρόλου - Ρεξ Χάρισον
  • Φωτογραφίας – Χάρι Στράντλινγκ
  • Ήχου - Τζορτζ Αρ Γκρόουβς
  • Μουσικής επιμέλειας - Αντρέ Πρεβάν
  • Κουστουμιών - Σέσιλ Μπίτον
  • Καλλιτεχνικής επιμέλειας (σκηνικών) - Τζιν Άλεν, Σέσιλ Μπίτον και Τζορτζ Τζέιμς Χόπκινς

Υποψηφιότητα:

  • Β’ Ανδρικού Ρόλου – Στάνλεϊ Χάλογουεϊ
  • Β’ Γυναικείου Ρόλου – Γκλάντις Κούπερ
  • Διασκευασμένου Σεναρίου – Άλαν Τζέι Λέρνερ
  • Μοντάζ – Γουίλιαμ Ζίγκλερ

Επανεκτέλεση το 2012 Επεξεργασία

Το 2012 πρόκειται να προβληθεί η καινούργια κινηματογραφική μεταφορά του μιούζικαλ σε σκηνοθεσία Τζον Λάντεν και πρωταγωνιστές τους Ντάνιελ Ντέι Λιούις και Κάρεϊ Μάλιγκαν[4]. Το σενάριο έχει γράψει η Έμμα Τόμσον.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «NY Times: My Fair Lady». NY Times. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2008. 
  2. page 76[νεκρός σύνδεσμος] of the Project Gutenberg edition.
  3. Lawson, Kyle. "Marni Nixon in My Fair Lady", Αρχειοθετήθηκε 2021-05-21 στο Wayback Machine. The Arizona Republic, June 10, 2008
  4. "Carey Mulligan 'set to play' Doolittle".BBC News, March 25, 2010

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Lees, Gene (2005). The Musical Worlds of Lerner and Loewe. Publisher: Bison Books ISBN 080328040
  • Green, Benny, Editor (1987). A Hymn to Him : The Lyrics of Alan Jay Lerner. Hal Leonard Corporation. ISBN 0-87910-109-1
  • Lerner, Alan Jay (1985). The Street Where I Live. Da Capo Press. ISBN 0-306-80602-9

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία