13η Συμφωνία (Μότσαρτ)
Η 13η Συμφωνία σε Φα μείζονα, K. 112 (γερμανικά: Sinfonie F-Dur Köchelverzeichnis 112) είναι μία συμφωνία του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, που γράφτηκε στο Μιλάνο, κατά την περίοδο φθινοπωρινή περίοδο του 1771. Η Συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη, εκ των οποίων το δεύτερο είναι γραμμένο μόνο για έγχορδα.[1] Υπάρχει πιθανότητα το Μινουέτο να γράφτηκε παλιότερα και να προστέθηκε αργότερα (το χειρόγραφο της Συμφωνίας είναι γραμμένο με τον γραφικό χαρακτήρα του Λέοπολντ Μότσαρτ).[1]
Ο Νίκολας Κένιον επισήμανε ότι «αυτή η Συμφωνία είναι η τελευταία "συμβατική" του Μότσαρτ και ότι μετά από αυτή ξεκινά ένας διαφορετικός κόσμος».[2] Η Συμφωνία πιθανώς πρωτοεμφανίστηκε σε ένα κονσέρτο του Λέοπολντ και του Βόλφγκανγκ Αμαντέους στον οίκο του Άλμπερτ Μίκαελ φον Μάιρ, στις 22 ή 23 Νοεμβρίου, το 1771.[1] Στο ίδιο κονσέρτο μπορεί να παρουσιάστηκε και η 12η Συμφωνία.
Δομή και ενορχήστρωση
ΕπεξεργασίαΗ Συμφωνία είναι γραμμένη για τα εξής μουσικά όργανα: 2 όμποε, 2 κόρνο, φαγκότο, έγχορδα και πληκτροφόρο continuo.[1]
Η Συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη:
Μία τυπική εκτέλεση της διαρκεί περίπου 9 με 10 λεπτά.
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- Dearling, Robert: The Music of Wolfgang Amadeus Mozart: The Symphonies Associated University Presses Ltd, London 1982 ISBN 0-8386-2335-2
- Kenyon, Nicholas: The Pegasus Pocket Guide to Mozart Pegasus Books, New York 2006 ISBN 1-933648-23-6
- Zaslaw, Neal:Mozart's Symphonies: Context, Performance Practice, Reception OUP, Oxford 1991 ISBN 0-19-816286-3
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Η παρτιτούρα της 13ης Συμφωνίας στο DME.at