Το Corpus de Sang ήταν εξέγερση η οποία έλαβε χώρα στη Βαρκελώνη στις 7 Ιουνίου 1640, ανήμερα της εορτής της Αγίας Δωρεάς, επικεφαλής της οποίας τέθηκε μεγάλος αριθμός θεριστών, έχοντας την υποστήριξη σημαντικού μέρους του τοπικού πληθυσμού, ως αποτέλεσμα της γενικότερης δυσαρέσκειας που υπήρχε στο Πριγκιπάτο της Καταλωνίας για τους φόρους και τα υπόλοιπα προβλήματα που είχε επιφέρει ο Τριακονταετής Πόλεμος (1618-1648).

Corpus de Sang, πίνακας του Αντονί Εστρύκ ι Μπρος (1907).

Το έτος 1640 υπήρξε μια καθοριστική χρονιά με σημαντικό αντίκτυπο, κυρίως μετά τον μήνα Μάιο, στη διάρκεια του οποίου έλαβε χώρα μια γενικευμένη εξέγερση του συνόλου του πληθυσμού του Πριγκιπάτου της Καταλωνίας που ήταν κατά της επιστράτευσης και της παρουσίας στην περιοχή των τέρθιος του βασιλικού στρατού (οι οποίοι είχαν αποσταλεί στην Καταλωνία λόγω του πολέμου ενάντια στη Γαλλία το 1635) καθώς και την υποχρέωση να τους στεγάσουν στα χωριά τους. Ορισμένα, μάλιστα, εξ αυτών αρνήθηκαν, όπως το Σαντ Φελιού ντε Παλλερόλς, ή η Σάντα Κολόμα ντε Φαρνέρς, όπου είχε αποσταλεί ο alguacil (κλητήρας) Μικέλ ντε Μοντροντόν ώστε να πετύχει να εγκατασταθούν οι στρατιώτες. Οι κάτοικοί τους αρνήθηκαν να στεγάσουν τους στρατιώτες και σκότωσαν τον alguacil. Τα αντίποινα στα οποία προχώρησαν οι τέρθιος στο Ριουνταρένες (3 Μαΐου) και στη Σάντα Κολόμα ντε Φαρνέρς (14 Μαΐου) η οποία και πυρπολήθηκε, ξεσήκωσαν σε σύντομο χρονικό διάστημα έναν γενικευμένο ένοπλο ξεσηκωμό κατοίκων και αγροτών. Ο ξεσηκωμός αυτός που ξεκίνησε από τις κομάρκες της Επαρχίας της Χιρόνα, εξαπλώθηκε προς το Εμπορντάν, προς το Βαλλές και προς την Οσόνα και το Ριπολλές.

Ταραχές ακολούθησαν, εντός των αμέσως επόμενων ημερών, και στη Βαρκελώνη. Στις 7 Ιουνίου, ανήμερα του Corpus Christi, μεγάλος αριθμός θεριστών, εργατών και αγροτών, κατέφθασε στη Βαρκελώνη για να συμμετάσχει στην παραδοσιακή λιτάνευση που οργανωνόταν ενόψει της συλλογής των σοδειών και προκάλεσαν ξεσηκωμό. Οι θεριστές όχι μόνο διακατέχονταν από αντι-Καστιγιάνικα αισθήματα, αλλά και καλούσαν, ταυτόχρονα, σε εξέγερση ενάντια στο φεουδαρχικό καθεστώς. Η αφορμή δόθηκε από ένα μικροεπεισόδιο που σημειώθηκε στην οδό Ample, όταν ένας δικαστικός λειτουργός και μέλος της Reial Audiència de Catalunya (1493−1716) επιχείρησε να προχωρήσει στη σύλληψη ενός εκ των καθοδηγητών των θεριστών, τον οποίο και θεωρούσε ότι σχετιζόταν με τον φόνο του aguacil Μικέλ ντε Μοντροντόν. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, ο θεριστής τραυματίστηκε και, μετά από αυτό, και έχοντας την συμπαράσταση σημαντικού μέρους του τοπικού πληθυσμού, ξέσπασε γενικευμένη εξέγερση στους δρόμους της Βαρκελώνης. Σύντομα, μια ομάδα περίπου 300 θεριστών κατευθύνθηκε με αναρχία προς το Παλάτι του Αντιβασιλέα Νταλμάου ντε Κεράλτ, κόμη της Σάντα Κολόμα, απαιτώντας να αποδοθεί δικαιοσύνη. Η διαδήλωση αυτή μετατράπηκε σε ανταλλαγή πυροβολισμών που προκάλεσε τον θάνατο ενός θεριστή. Από εκείνη την στιγμή, ο όχλος λεηλάτησε αριθμό οικιών δικαστικών λειτουργών της Reial Audiència. Ο αντιβασιλέας κατάφερε να διαφύγει της οικίας του κατευθυνόμενος προς τις Ντρασάνες, με στόχο να καταφέρει να διαφύγει από την πόλη. Οι εξεγερμένοι το έμαθαν και ξεκίνησαν ένα ανθρωποκυνηγητό. Ο αντιβασιλέας κατάφερε να φτάσει στην παραλία, ωστόσο εκεί, τραυματισμένος και αποκαμωμένος, φονεύτηκε από τον όχλο. Την επόμενη ημέρα, έγινε η ταφή του στην εκκλησία της Μερκέντ στη Βαρκελώνη.

« Ζήτω η γη! », « Ζήτω η πίστη του Χριστού! », « Θάνατος στους προδότες! », « Θάνατος στη κακή διακυβέρνηση! », « Ζήτω η Καταλωνία και οι Καταλανοί! » ήταν μερικά από τα συνθήματα των θεριστών που προκάλεσαν την λαϊκή εξέγερση της 7ης Ιουνίου 1640[1][2][3], ημέρα γνωστή υπό την ονομασία Corpus de Sang[4].

Ο απολογισμός έφτασε σε έναν αριθμό μεταξύ 12 και 20 νεκρών, στην πλειοψηφία τους βασιλικοί υπάλληλοι. Ο θάνατος του Αντιβασιλέα, του κόμη του Κεράλτ, αποτέλεσε δίχως αμφιβολία το σημείο ρήξης μεταξύ της Καταλωνίας και της Ισπανίας και οδήγησε στην έναρξη του « Πολέμου των Θεριστών ».

Παραπομπές Επεξεργασία

Σχετικά Λήμματα Επεξεργασία