Έμπεραρντ Τσάνγκερ

Ο Έμπεραρντ Τσάνγκερ (γερμανικά: Eberhard Zangger, γεννημένος στις 9 Απριλίου 1958 στο Κάμεν της Γερμανίας) είναι Ελβετός γεωαρχαιολόγος, σύμβουλος εταιρικής επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων. Έγινε διεθνώς γνωστός με τη θεωρία του ότι στη Δυτική Μικρά Ασία υπήρχε τη 2η χιλιετία π.Χ. ο πολιτισμός των Λουβίων. Ο Τσάνγκερ παρουσίασε επίσης το 1992 τη θεωρία ότι η αφήγηση για την Ατλαντίδα από τον Πλάτωνα είναι μια επανάληψη της εξιστόρησης της Τροίας από την πλευρά των Αιγυπτίων.

Έμπεραρντ Τσάνγκερ
Ο Έμπεραρντ Τσάνγκερ το 1998 στο χώρο ανασκαφών στο Ανάκτορο του Νέστορα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	9  Απριλίου 1958 Κάμεν
Χώρα πολιτογράφησης	Γερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ανθρωπολόγος αρχαιολόγος
Σχετικά πολυμέσα

Ζωή και έργο

Ο Τσάνγκερ σπούδασε γεωλογία και παλαιοντολογία στο Πανεπιστήμιο του Κιέλου και, αφού ολοκλήρωσε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα από το 1984 ως το 1988, απέκτησε διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Από το 1991 ως το 1999, διοικούσε το Διεθνές Συμβουλευτικό Γραφείο Γεωαρχαιολογίας στη Ζυρίχη, το οποίο συμμετείχε ετησίως σε περίπου έξι αρχαιολογικά έργα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Από το 1982, ο Τσάνγκερ ειδικεύεται στον τομέα της Γεωαρχαιολογίας. Οι πρώτες του έρευνες και ανακαλύψεις περιλαμβάνουν τον παραθαλάσσιο οικισμό στη μαγούλα στο Διμήνι στη Νεολιθική Κεντρική Ελλάδα, την επέκταση της λίμνης Λέρνης, την προσδιορισμό της ηλικίας με ακρίβεια και τη λειτουργία της εκτροπής του ποταμού στις Μυκήνες και την κάτω πόλη της Τίρυνθας, τον νησιωτικό χαρακτήρα της Ασίνης, τον τεχνητό λιμένα του Νέστορα στην Πύλο, συμπεριλαμβανομένου ενός μηχανισμού παροχέτευσης καθαρού νερού και ενός τεχνητού φράγματος στο Μινωικό Μοναστηράκι στην Κεντρική Κρήτη.

Η διεθνής αναγνώριση για τον Τσάνγκερ ήρθε το 1992 με την ερμηνεία του της Ατλαντίδας του Πλάτωνα ως της Τροίας, η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πρώτο του βιβλίο, "Πλημμύρα από τον ουρανό": Ο Πλάτωνας είχε επεξεργαστεί εν αγνοία του το μύθο της Ατλαντίδας σύμφωνα με μια αιγυπτιακή παραλλαγή της εξιστόρησης του τέλους της Τροίας. Τα επιχειρήματα του Τσάνγκερ βασίζονταν σε παραλληλισμούς μεταξύ της αφήγησης του Πλάτωνα για τον πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Ατλαντίδας και διαφόρων αρχαίων πηγών για τον Τρωικό Πόλεμο. Σε ένα άρθρο στην Oxford Journal of Archaeology το 1993, ο Τσάνγκερ παρέθεσε αρκετές ομοιότητες ανάμεσα στην αφήγηση για την Ατλαντίδα από τον Πλάτωνα και τις περιγραφές της Τροίας κατά την ύστερη εποχή του χαλκού.

Το 1994 ακολούθησε το βιβλίο "Ένας Νέος Πόλεμος για την Τροία", στο οποίο ο Τσάνγκερ συνέδεσε επιγραφές σε αιγυπτιακούς ναούς για τις επιδρομές των λαών της θάλασσας το 1200 π.Χ. με την παράδοση του Τρωικού Πολέμου. Σε αυτό το βιβλίο παρουσίασε καταρχάς μια κατά τη δική του άποψη χρονολογική παράθεση των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο τον 13ο αιώνα π.Χ. Ερμήνευσε το έπος του Τρωικού Πολέμου ως μια υπενθύμιση ενός "Παγκοσμίου Πολέμου", κατά τον οποίο κατέρρευσαν πολλά κράτη της Ανατολικής Μεσογείου περί το 1200 π.Χ. Στην παρουσίασή του, ο Τσάνγκερ προσδίδει μεγαλύτερη σημασία από όση έδιναν οι σύγχρονοί του αρχαιολόγοι στα κράτη της Δυτικής και Βορειοδυτικής Ανατολίας, τα οποία είναι γνωστά από χετιτικά έγγραφα, τα μικρά βασίλεια της Λουβίας, όπως της Δαρδανίας, της Μυρίας, της Ιλίας, των Λελέγων και του Σκάμανδρου ποταμού. Κατά τη γνώμη του, αν αυτά τα κρατίδια ήταν ενωμένα, θα είχαν συγκρίσιμη οικονομική και στρατιωτική σημασία με αυτές της Μυκηναϊκής Ελλάδας και της Μινωικής Κρήτης. Αντιτέθηκαν στην ηγεσία των Χετταίων και ξαναβρέθηκαν ως "λαοί της θάλασσας" στις αιγυπτιακές πηγές της εποχής του Μερνεφθά και του Ραμσή του Γ. Στη συμμαχία αυτή συμμετείχαν οι Ασσύριοι, οι Ασκάνιοι και λιβυκές φυλές. Σύμμαχοι των Χετταίων (εκτός από τους υποταγείς Αμούρου και Ουγκαρίτ) ήταν η Αίγυπτος και η Μυκηναϊκή Ελλάδα.

Στο τρίτο του βιβλίο, "Το Μέλλον του Παρελθόντος" του 1998, ο Τσάνγκερ ασχολήθηκε με τις εξελίξεις τον 12ο αιώνα π.Χ., μετά τον Τρωικό Πόλεμο. Διάσπαρτες ομάδες επιζώντων από τις επιδρομές των λαών της θάλασσας και του Τρωικού Πολέμου είχαν ιδρύσει νέες αποικίες στην Ιταλία και τη Συρία/την Παλαιστίνη και συνέβαλαν στην εμφάνιση των ετρουσκικών και φοινικικών πολιτισμών, σύμφωνα με τη θεωρία του Τσάνγκερ. Επίσης επιχειρηματολόγησε σχετικά με τις πιθανές συνέπειες της έκρηξης του ηφαιστείου της Σαντορίνης τον 17ο αιώνα. π.Χ. ότι δεν υπήρξε κατάρρευση της καλντέρας και, κατά συνέπεια, ούτε γιγάντιο τσουνάμι. Σύμφωνα με τον Τσάνγκερ η σημασία των φυσικών καταστροφών ως έναυσμα πολιτισμικών μεταβολών ήταν υπερτιμημένη. Αντιθέτως, προτείνει μεγαλύτερη συμμετοχή στην Αρχαιολογία φυσικών επιστημόνων και περισσότερη εμπλοκή αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών θαλάσσιων έργων.

Επίσης, το 1998, ο Τσάνγκερ σχεδίασε, σε συνεργασία με το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Γεωεπιστημών και Φυσικών Πόρων (BGR) στο Ανόβερο, μια γεωφυσική μελέτη μέσω ελικοπτέρου της πεδιάδας της Τροίας, με σκοπό την ανεύρεση οικισμών και τεχνητών λιμένων με τη βοήθεια γεωμαγνητικών μετρήσεων. Ωστόσο, το Υπουργείο Πολιτισμού της Τουρκίας δεν έδωσε τη σχετική έγκριση.

Ο Τσάνγκερ αποσύρθηκε από τον ερευνητικό τομέα τον Απρίλιο του 2001, μετά από μια διάλεξη στην Ακαδημία Επιστημών της Χαϊδελβέργης. Από το 1999 εργαζόταν ως σύμβουλος δημοσίων σχέσεων σε μεγάλο γραφείο δημοσίων σχέσεων της Ζυρίχης. Το 2002 ανεξαρτητοποιήθηκε και ίδρυσε την science communication GmbH, το δικό του γραφείο δημοσίων σχέσεων εταιρικής επικοινωνίας στη Ζυρίχη.

Από τον Απρίλιο του 2014 ο Τσάνγκερ είναι Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Luwian Studies (Λουβικών Σπουδών). Στο εμπορικό μητρώο του καντονιού της Ζυρίχης, είναι δηλωμένος ως σκοπός του "η μελέτη της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. στη δυτική Μικρά Ασία και η διάδοση των σχετικών γνώσεων".

Το ειδησεογραφικό περιοδικό "Der Spiegel" αφιέρωσε στα έργα και τις δημοσιεύσεις του Τσάνγκερ επτά πολυσέλιδα άρθρα από το 1992 ως το 1999, μεταξύ των οποίων ένα κύριο άρθρο εξωφύλλου, ενώ του απέδωσε διάφορους χαρακτηρισμούς, όπως "Αϊνστάιν των Αρχαιοτήτων". Ο Γερμανός συγγραφέας Gisbert Haefs τιμά λογοτεχνικά τον Τσάνγκερ στο μυθιστόρημά του "Τροία" του 1997, με τον χαρακτήρα "Tsanghar". Στο μυθιστόρημά του ο Haefs έχει επεξεργαστεί τη θεωρία Τροίας-Ατλαντίδας.

Δημοσιεύσεις

• The Landscape Evolution of the Argive Plain (Η Εξέλιξη του Τοπίου του Αργολικού Κάμπου). Paleo-Ecology, Holocene Depositional History and Coastline Changes. Διδακτορική διατριβή στο Stanford University, University Microfilm International, Ann Arbor, Michigan 1988.
• Prehistoric Coastal Environments in Greece: The Vanished Landscapes of Dimini Bay and Lake Lerna (Προϊστορικά παραθαλάσσια περιβάλλοντα στην Ελλάδα: Τα εξαφανισμένα τοπία του κόλπου του Διμηνίου και της Λίμνης Λέρνης). Journal of Field Archaeology 18 (1): 1-15. 1991.
• The Flood from Heaven – Deciphering the Atlantis Legend (Η Πλημμύρα από τον Ουρανό – Αποκρυπτογραφώντας τον Μύθο της Ατλαντίδας). Sidgwick & Jackson, London 1992 ISBN 0-283-06084 0.
• The Geoarchaeology of the Argolid (Η Γεωαρχαιολογία της Αργολίδας). (Εκδόθηκε από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών), Mann, Berlin 1993 ISBN 3-7861-1700-4.
• Plato’s Atlantis Account: A distorted recollection of the Trojan War (Η Αφήγηση του Πλάτωνα για την Ατλαντίδα: Μια παραμορφωμένη ανάμνηση του Τρωικού Πολέμου). Journal of Field Archaeology 18 (1): 77-87. 1993.
• The Island of Asine: A paleogeographic reconstruction (Το Νησί της Ασίνης: Μια Παλαιογεωγραφική Αναπαράσταση). Opuscula Atheniensa XX.15: 221-239. 1994.
• Ein neuer Kampf um Troia. Archäologie in der Krise (Ένας Νέος Πόλεμος για την Τροία. Η Αρχαιολογία σε Κρίση). Droemer Knaur, München 1994 ISBN 3-426-26682-2.
• Συλλογικό, με τους Michael Timpson, Sergei Yazvenko, Falko Kuhnke και Jost Knauss: The Pylos Regional Archaeological Project; Landscape Evolution and Site Preservation (Οι Αρχαιολογικές Ανασκαφές στην Περιοχή της Πύλου: Εξέλιξη του Τοπίου και Διατήρηση του Χώρου). Hesperia 66 (4): 549-641. 1997.
• Das Atlantis=Troja-Konzept – Auf den Spuren einer versunkenen Kultur in Westkleinasien (Η θεωρία Ατλαντίδα=Τροία – Στα ίχνη ενός χαμένου πολιτισμού στη Δυτική Μικρά Ασία.). Vierteljahresschrift der Naturforschenden Gesellschaft in Zürich 143 (1), 13-23. 1997.
• Die Zukunft der Vergangenheit (Το Μέλλον του Παρελθόντος). Archäologie im 21. Jahrhundert. Schneekluth, München 1998 ISBN 3-7951-1652-X.
• Συλλογικό, με τους Michael Timpson, Sergei Yazvenko και Horst Leiermann: Searching for the Ports of Troy (Αναζητώντας τα Λιμάνια της Τροίας). Στο: Environmental Reconstruction in Mediterranean Landscape. Oxford 1999 ISBN 978-1-900188-63-0.
• Some Open Questions About the Plain of Troia (Μερικά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την πεδιάδα της Τροίας). Στο: Troia and the Troad – Scientific Approaches. Springer, Berlin, 317-324. 2003 ISBN 3-540-43711-8.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Βιβλιογραφία από και για τον Eberhard Zangger στον κατάλογο της Γερμανικής Εθνικής Βιβλιοθήκης
• Σύμβουλοι επιχειρήσεων Science Communications.
• Βιογραφία από το zangger.org (αρχειοθετημένο).
• Ατλαντίδα = Τροία συνοπτικά από το zangger.org (αρχειοθετημένο).

Άρθρο με θέμα Ατλαντίδα = Τροία

• Ist Troja gleich Atlantis? Viele Parallelen erkennbar. (Είναι η Τροία ίδια με την Ατλαντίδα; Πολλοί εντοπισθέντες παραλληλισμοί) ZDF, 28η Σεπτεμβρίου 2003.
• Das Puzzle des Philosophen. (Το Παζλ των Φιλοσόφων) Der Spiegel, 29η Δεκεμβρίου 1998, Κύριο άρθρο εξωφύλλου για τις εργασίες στην Τροία (PDF).
• Απορριφθείσα από την Τουρκία μελέτη μέσω ελικοπτέρου/ραδιομετρίας (αρχειοθετημένο).

Συνεντεύξεις

• Die End-Zeit der Diven (Τέλος Εποχής για τις Ντίβες). Στο: Schwäbisches Tagblatt. 18ης Φεβρουαρίου 2002, με την ευκαιρία του Συνεδρίου για την Τροία στο Τύμπινγκεν (αρχειοθετημένο).
• Geoarchäologie: Provokateur Eberhard Zangger (Γεωαρχαιολογία: Eberhard Zangger, ο Προκλητικός). Στο: Merian. Kreta (Κρήτη), Οκτώβριος 2000, 34–37.