Με το όνομα Άλιοθ ονόμαζαν οι Άραβες τον αστέρα ε (έψιλον) του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου, ο οποίος κατά τους αρχαίους Έλληνες αστρονόμους (Ίππαρχο και Πτολεμαίο) προσδιοριζόταν ως «ο μετά την έκφυσιν πρώτος των επί της ουράς τριών αστέρων» (της Μ. Άρκτου). Είναι ένας φωτεινός αστέρας, ο φωτεινότερος του μεγάλου αυτού αστερισμού.

Άλιοθ
Άλιοθ (ε Μεγάλης Άρκτου)
ΑστερισμόςΜεγάλη Άρκτος
Συντεταγμένες
(εποχή 2000.0):
α = 12h:54m:02s ,
δ = +55°.57′.35″
Φαινόμενο μέγεθος1,77
Φασματικός τύποςA0p
Απόσταση από τη Γη81 έτη φωτός

Το παραδοσιακό όνομα Άλιοθ προέρχεται από την αραβική λέξη alyat, που σημαίνει «(χονδρή) ουρά προβάτου». Ιστορικά, τον αστέρα χρησιμοποιούσαν οι ναυτικοί στη ναυσιπλοΐα.

Αστροφυσικά χαρακτηριστικά

Επεξεργασία

Ο Άλιοθ έχει μάζα σχεδόν τριπλάσια της μάζας του Ηλίου (2,91 φορές μεγαλύτερη) και διάμετρο 4,2 ± 0,2 φορές μεγαλύτερη της ηλιακής. Η πραγματική του λαμπρότητα είναι 108 φορές μεγαλύτερη της ηλιακής, ποσότητα που αντιστοιχεί σε απόλυτο μέγεθος −0,2. Η μέση θερμοκρασία της επιφάνειάς του είναι 10.800 K. Ο αστέρας πλησιάζει το Ηλιακό Σύστημα με ταχύτητα 9,3 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο (33.500 χιλιόμετρα την ώρα).

Παρότι η μεταλλικότητά του είναι ίδια με αυτή του Ηλίου, το φάσμα του Άλιοθ είναι ιδιόμορφο (το «p» στον φασματικό τύπο), όμοιο με το χαρακτηριστικό φάσμα των μεταβλητών τύπου α2 CVn: Το ισχυρό μαγνητικό πεδίο του αστέρα διαχωρίζει τα διάφορα χημικά στοιχεία, και επειδή ο μαγνητικός άξονας διαφέρει από τον άξονα περιστροφής (κατά σχεδόν 90° στον συγκεκριμένο αστέρα), οι φασματικές γραμμές τους παρεμβάλλονται διαδοχικά στο φως που φθάνει ως εμάς με περίοδο 5,1 ημέρες. Ξεχωρίζουν οι φασματικές γραμμές του χρωμίου. Μία πρόσφατη μελέτη προτείνει ότι η περίοδος των 5,1 ημερών ίσως να οφείλεται στην ύπαρξη ενός υποαστρικού σώματος, ενός πλανήτη με μάζα περίπου 14,7 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Δία σε τροχιά μεγάλης εκκεντρότητας (e = 0,5), σε μέση απόσταση από τον αστέρα 0,055 AU (8,2 εκατομμύρια χιλιόμετρα).

Δείτε επίσης

Επεξεργασία