Άλοϋς του Λίχτενσταϊν (1846-1920)

1846-1920,εξάδελφος των Ιωάννη Β΄ και Φραγκίσκου Α΄ πριγκίπων του Λίχτενσταϊν


Ο Αλοΰσιος (γερμ. Aloys(ius), 18 Νοεμβρίου 1846 - 25 Μαρτίου 1920) από τον Οίκο του Λίχτενσταϊν ήταν πρίγκιπας του Λίχτενσταϊν.

Αλοΰσιος του Λίχτενσταϊν
Ο Άλοϋς (Λουδοβίκος), ανιψιός του Άλοϋς Β΄ πρίγκιπα του Λίχτενσταϊν.
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Aloys von Liechtenstein (Γερμανικά)
Γέννηση18  Νοεμβρίου 1846[1][2][3] ή 1840[4]
Πράγα[5][3]
Θάνατος25  Μαρτίου 1920[1][3] ή 1920[4]
Βιέννη[6][3]
Τόπος ταφήςΚεντρικό Νεκροταφείο της Βιέννης
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Βιέννης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός[7]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΧριστιανικό Κοινωνικό Κόμμα της Αυστρίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρία Φοξ (από 1872)[8]
Johanna Klinkosch (από 1890)[8]
ΤέκναMarie Johanna Prinzessin von und zu Liechtenstein[9]
ΓονείςΦραγκίσκος ντε Πάουλα του Λίχτενσταϊν[9] και Εύα Ιωσηφίνα Ιουλία Ποτόκα[9]
ΑδέλφιαΑλφρέδος του Λίχτενσταϊν
ΟικογένειαΟίκος του Λίχτενσταϊν
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Αυστριακής Αυτοκρατορίας
Member of the Landtag of Lower Austria
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Αλοΰσιος Φραγκίσκος ντε Πάουλα Μαρία γεννήθηκε στην Πράγα και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Φραγκίσκου ντε Πάουλα και της Εύα Γιοζεφίνα Γιούλια Ευντόξια Ποτόκα, κόρης του Άλφρεντ Βόιτσεκ Ποτόκι, ευγενούς Πολωνού. Ήταν εξάδελφος των Ιωάννη Β΄ και Φραγκίσκου Α΄, πριγκίπων του Λίχτενσταϊν.

Όπως οι περισσότεροι του Οίκου του, παρακολούθησε το Σκωτικό Γυμνάσιο στη Βιέννη. Έγινε πολιτικός στην Αυστρία και κοινωνικός αναμορφωτής. Εναντιώθηκε στον λιμπεραλισμό και υπηρέτησε στο Αυτοκρατορικό Συμβούλιο της Αυστρίας (Reichsrat) το διάστημα 1878-1889 ως μέλος των Καθολικών-Συντηρητικών του κοινοβουλίου. Το 1881 έγινε μέλος, και το 1888-89 πρόεδρος, της συντηρητικής Λέσχης του Κέντρου. Το 1875 συνάντησε τον Καρλ φον Βόγκελσανγκ και το 1887 ήλθε σε επαφή με τον Καρλ Λούεγκερ, όπου ακολούθησε τον τελευταίο στο Χριστιανο-Σοσιαλιστικό κόμμα, όταν αυτό ιδρύθηκε το 1891. Ο Αλοΰσιος, ο Βόγκελσανγκ, ο Λούεγκερ και ο Φραντς Μάρτιν Σίνντλερ συναντιόταν τακτικά στο ξενοδοχείο Η Χρυσή Πάπια στην 1η περιοχή της Βιέννης και αναφερόταν σε αυτές τις συναντήσεις ως τα απογεύματα της Πάπιας. Αυτή η ομάδα εργασίας έγινε η αιτία για κοινωνική αναμόρφωση και οργάνωσαν τη Δεύτερη Αυστριακή Καθολική Ημέρα το 1889. Από αυτό ο Σίνντλερ ανάπτυξε τη βάση για το νεοϊδρυθέν Χριστιανικό Κοινωνικό Κόμμα.

Αντιπροσώπευσε το κόμμα ως το 1911. Εργάστηκε για να φέρει τους Καθολικούς Συντηρητικούς και τους Χριστιανούς Σοσιαλιστές σε συνασπισμό το 1896-1907 και να κρατήσουν τους λιμπεραλιστές στην αντιπολίτευση. Όταν το 1910 ο Λούεγκερ απεβίωσε, ο Αλοΰσιος έγινε πρόεδρος του κόμματος.

Το 1906-18 ήταν στρατηγός της Κάτω Αυστρίας. Το 1911 διορίστηκε στην Άνω Βουλή (Herrenhaus), αλλά σταδιακά αποσυρόταν από τη δημόσια ζωή, λόγω της όχι καλής υγείας του. Το 1918 παραιτήθηκε από όλα τα αξιώματά του. Οι εκστρατείες του για κοινωνική αναμόρφωση, θρησκευτικά σχολεία (confessionsschulen) και θρησκευτικούς νόμους ήταν στο πνεύμα του Πάπα Λέοντα ΙΓ΄. Όπως ο Λόυεγκερ, εθεωρείτο αντισημίτης. Απεβίωσε στη Βιέννη σε ηλικία 74 ετών και τάφηκε στο Κεντρικό Κοιμητήριο (Zentralfriedhof) της Βιέννης.

Οικογένεια

Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε το 1872 τη συγγραφέα Μαρί Φοξ, υιοθετημένη κόρη του Χένρυ Έντουαρντ Φοξ, 4ου Βαρόνου Χόλλαντ, και της λαίδης Μαίρυ Ωγκάστα Κόβεντρυ, και είχε τέκνα:

  • Σοφί Μαρία Γιοζέφα (1873 - 1947), παντρεύτηκε τον Φραντς Υρμένυι ντ' Υρμένυ.
  • Γιούλι Μαργκαρέτε Μαρία (1874 - 1950).
  • Ενριέττε Μαρία Γιοζέφα (1875 - 1958), Βενεδικτίνη μοναχή με το όνομα Αντελγκούντις.
  • Μαρί Γιοχάννα Φραντσίσκα Σοφί (1877 - 1939), παντρεύτηκε τον Φρανς Πέτερ Γιόχαν, Κόμη του Μεράν, Βαρόνο του Μπράνντχοφεν, γιο του Φραγκίσκου του Μεράν.

Η Μαρί πέθανε το 1878. Το 1890 παντρεύτηκε τη Γιοχάννα Ελίζαμπετ Μαρία φον Κλίνκος.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  • M. Banauch, Prinz A. von und zu Liechtenstein. Stationen im Leben eines ungewöhnlichen Politikers, Diplomarbeit, Wien 1997