Η Ίντμπουρ (Eadburh, πριν το 787 - 802) μέλος του Οίκου του Ικέλ κόρη του Όφα της Μερκίας και της Κινεθρίθ ήταν σύζυγος του Μπέορτρικ του Ουέσσεξ, σύμφωνα με τον Άσσερ βιογράφο του Αλφρέδου του Μέγα δηλητηρίασε κατά λάθος τον σύζυγο της. Δραπέτευσε στους Φράγκους, της πρόσφεραν την ευκαιρία να παντρευτεί τον Καρλομάγνο αλλά εκείνη το αρνήθηκε και διορίστηκε ηγουμένη σε μοναστήρι. Κατηγορήθηκε στην συνέχεια για μοιχεία και εκδιώχθηκε με αποτέλεσμα να περάσει τις τελευταίες μέρες της ζωής της ζητιανεύοντας στους δρόμους της Παβία. Τα τέσσερα από τα πέντε παιδιά του πατέρα της ήταν κόρες, μνημονεύονται και οι τέσσερις σε ένα διάταγμα (787).[5]

Ίντμπουρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Eadburh (Αγγλικά)
Γέννηση8ος αιώνας[1]
Θάνατος9ος αιώνας[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΜερκία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΗγουμένη
Περίοδος ακμής789[3] - 802[3]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜπέορτρικ του Ουέσσεξ (από 789)[4]
ΓονείςΌφα της Μερκίας και Κινεθρίθ
ΑδέλφιαΈκγκφριθ της Μερκίας
Ælfthryth of Crowland
Έλφλιντ
ΟικογένειαΟίκος του Ικέλ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλική σύζυγος

Βασίλισσα του Ουέσσεξ Επεξεργασία

Η Ίντμπουρ παντρεύτηκε τον Μπέορτρικ του Ουέσσεξ (789), ο πατέρας της ήταν εκείνη την περίοδο ο ισχυρότερος βασιλιάς της Αγγλίας και με τον γάμο αυτό κέρδισε την υποστήριξη του συζύγου της. Ο Άσσερ αναφέρει ότι έγινε τόσο ισχυρή που πέτυχε την εκτέλεση όλων των εχθρών της δηλητηριάζοντας το φαγητό ή το ποτό τους, το 802 αποπειράθηκε να δηλητηριάσει έναν ευνοούμενο του Μπέοτρικ αλλά κατά λάθος μαζί με αυτόν δηλητηρίασε και τον ίδιο τον σύζυγο της, ο νεαρός άντρας ονομαζόταν Γουόρ. Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό καταγράφει τον θάνατο δυο αντρών πριν την άνοδο στον θρόνο του Ουέσσεξ του Εγβέρτου παππού του Αλφρέδου του Μέγα.[6]

Εξορία Επεξεργασία

Η Ίντμπουρ δραπέτευσε κατόπιν στην αυλή του Καρλομάγνου στην οποία ο διάδοχος του συζύγου της Εγβέρτος του Ουέσσεξ είχε καταφύγει όταν εξορίστηκε από τον Μπέορτρικ. Ο Άσσερ αναφέρει ότι ο Καρλομάγνος γοητεύτηκε υπερβολικά από την πρώην βασίλισσα, έφερε μπροστά της έναν από τους γιους του και την ρώτησε αν προτιμάει τον ίδιο ή τον γιο του, η Ίντμπουρ του απάντησε ότι προτιμά τον γιο του σαν πιο νέο. Ο Καρλομάγνος ενοχλημένος της απάντησε ότι αν προτιμούσε τον ίδιο θα είχε και τους δυο, με την προτίμηση της στον γιο του δεν θα έχει κανέναν, της πρόσφερε μια θέση ηγουμένης σε μοναστήρι και η Ίντμπουρ την δέχτηκε. Σύντομα ξέσπασε σεξουαλικό σκάνδαλο με την ίδια και έναν νεαρό Σάξονα άντρα, διώχθηκε από το μοναστήρι χωρίς χρήματα με εντολή του Καρλομάγνου και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της ζητιάνα στους δρόμους της Παβίας.

Αναφορές Επεξεργασία

Δυο διατάγματα (801) καταγράφουν την Ίντμπουρ σαν βασίλισσα τίτλος ασυνήθιστος για τις συζύγους των βασιλέων του Ουέσσεξ τον 9ο αιώνα. Ο πατέρας της και ο σύζυγος της οδήγησαν τον Εγβέρτο σε εξορία στην αυλή των Φράγκων, η αμαύρωση του ονόματος της έγινε πιθανότατα στην προσπάθεια να δυσφημιστεί ο Μπέορτρικ.[7] Ο Άσσερ σημειώνει ότι η δυσαρέσκεια της αριστοκρατίας απέναντι στην Ίντμπουρ είχε σαν αποτέλεσμα να της αφαιρεθεί ο τίτλος της βασίλισσας και να της απαγορευτεί να κάθεται δίπλα από τον βασιλιά στον θρόνο.[8] Η μεγάλη αλλαγή έγινε στο βασίλειο του Ουέσσεξ όταν ο Κάρολος ο Φαλακρός πάντρεψε την κόρη του Ιουδήθ της Φλάνδρας με τον Έθελγουλφ του Ουέσσεξ, η Ιουδήθ πήρε τον τίτλο της βασίλισσας.

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • Keynes, Simon & Lapidge, Michael (eds & trans), Alfred the Great. Asser's Life of King Alfred and Other Contemporary Sources. London: Penguin, 1983.
  • Kirby, D.P., The Earliest English Kings. London: Unwin Hyman, 1991.
  • Nelson, Janet (2004). "Eadburh (Eadburga) (fl[oruit].] 789–802), queen of the West Saxons, consort of King Beorhtric". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. Retrieved 2007-10-03.
  • Shippey, Tom (Summer 2001). "Wicked Queens and Cousin Strategies in Beowulf and Elsewhere". The Heroic Age, Volume 5. Retrieved 2007-10-21.
  • Stafford, Pauline, "Succession and inheritance: a gendered perspective on Alfred's family history" in Gender, Family and the Legitimation of Power: England from the *Ninth to the early Twelfth Century. Aldershot: Ashgate, 2006.
  • Story, Joanna, Carolingian Connections: Anglo-Saxon England and Carolingian Francia, c. 750–870. Aldershot: Ashgate, 2003.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία